Μάς ενημερώνει η ψυχολόγος Λοράνδου Α. Αριάδνη
Ένας ταξιδευτής εκτός από τη δική του «χώρα», αναζητά εικόνες και εμπειρίες από άλλες «χώρες» ώστε να εμπλουτίσει την ταξιδιωτική του πορεία. Οι ιδέες του δεν σταματούν στο λάθος ή το σωστό, στο κακό ή στο καλό, αντιθέτως ανακαλύπτει ότι η αντιμετώπιση μίας κατάστασης κρίνεται διαφορετικά από άνθρωπο σε άνθρωπο, από τόπο σε τόπο, από σπίτι σε σπίτι. Αυτή η ελευθερία της διαφορετικότητας, βοηθά τον ταξιδευτή να μην κρίνει τους ανθρώπους και να αφήνει την παρατηρητικότητα να είναι κυρίαρχη στο ταξίδι.
Ο πραγματικός ταξιδευτής δεν βάζει διαχωριστικές γραμμές σε οτιδήποτε του φανεί ως διαφορετικό αλλά προσπαθεί να κατανοήσει, να παρατηρήσει τη ψυχή του ανθρώπου και να πορευτεί με μία ακόμη άποψη, αντίληψη, εικόνα, συναίσθημα. Μαθαίνει να είναι αληθινός, ειλικρινής ακόμα σε κάτι όπου οι υπόλοιποι είναι αρνητικοί. Προσπαθεί να βλέπει με τα μάτια και με το δικό του συναίσθημα και όχι μόνον να δέχεται σύμφωνα με οτιδήποτε έχει ειπωθεί. Δεν δηλώνει άπιστος, απλώς θέλει να ζήσει πέρα του εαυτού του και να ανακαλύπτει. Οι διαφορές, τα μίση, οι δυσκολίες, οι κρίσεις δεν γίνονται συνήθεια γι αυτόν αλλά αντιθέτως τον ωθούν στο να ψάξει τις αιτίες αυτών των καταστάσεων και τι τις προκαλεί, ασταμάτητα ψάχνει έστω και μία μικρή αρχή για να ξεκινήσει η αλλαγή.
Ταξιδεύει και τα συναισθήματα του μεγαλώνουν και ξαναγεννιέται διότι δεν τοποθετεί «πέτρινα λιμάνια», τοίχους στην ξηρά και ψεύτικους ηθικούς φραγμούς σε όσους γνωρίζει ώστε να σταματήσει την πορεία του. Με αυτή την γνώση συνεχίζει, εξάλλου γνώση είναι οι πληροφορίες που σχηματίζουμε για τον κόσμο, για τα πράγματα μέσα από τις εμπειρίες μας. Αυτή αποκτάται κάθε στιγμή που «ταξιδεύουμε» πέρα από τον δικό μας εαυτό.
Εάν αφήναμε, έστω και λίγο καθημερινά, τον εαυτό μας ελεύθερο από το ίδιο μας εγωιστικό Εγώ, τότε όλοι θα γινόμασταν ταξιδευτές και θα μπορούσαμε να έχουμε συνεπιβάτες στο κάθε μας ταξίδι. Θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε περισσότερο τις ανάγκες των πολλών και όχι μόνο των λίγων, θα κοιτούσαμε τα «σπίτια από μέσα» και όχι μόνο απ έξω. Αν όλοι γίνουμε ταξιδευτές, θα μπορούμε να διατηρήσουμε την ηρεμία, την ελπίδα και γενικότερα μια ισορροπία σε εμάς, στους συνεπιβάτες μας αλλά και σε οτιδήποτε ανακαλύπτουμε.
Ο εαυτός μας είναι ταξιδιάρης, σε άλλους λιγότερο σε άλλους περισσότερο, αυτό το αίσθημα χρειάζεται για να βγούμε πέρα από τον δικό μας κόσμο όπως ο καθένας τον αντιλαμβάνεται και να ζήσουμε την κάθε εμπειρία αυτού μέσα από την δική μας κρίση και με σεβασμό προς όλους. Καθετί που ζούμε έχει και την άλλη πλευρά γι αυτό ας προσπαθούμε να βγαίνουμε από τον μικρόκοσμο μας, αυτό απαιτεί το ταξίδι.
Και ας μην ξεχνάμε: « Όπου πας, να πηγαίνεις με όλη σου την καρδιά»!
Ευχαριστούμε την κ. Λοράνδου για τις πληροφορίες.
