Συμπαθής, όμορφος, με πλατύ αστραφτερό χαμόγελο και με την ευγένεια και τον κοσμοπολιτισμό της αλεξανδρινής καταγωγής του και την πολύγλωσση παιδεία. Στο τραγούδι υπήρξε μέρος, αντιστοίχως, της κοσμοπολίτικης πλευράς της Αθήνας του ΄60 και του ΄70 που ξενύχταγε στα μεγάλα κέντρα-χωρίς να επηρεάζεται από τη βαριά σκιά της Χούντας.
Έτσι κι αλλιώς ο Δάκης, η εμφάνιση και το ρεπερτόριό του παρέπεμπε στη λάμψη ενός πάρτι που το μόνο που μπορεί να το επισκιάσει είναι η θλίψη για ένα χαμένο έρωτα. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν ήταν ένας εξαιρετικός ερμηνευτής με μία σειρά επιτυχιών συνδεδεμένων και με τις ζωντανές του εμφανίσεις και με στιγμιότυπα από ταινίες του παλιού ελληνικού σινεμά («Γοργόνες και μάγκες», «Η θεία μου η χίπισσα» κ.ά).
Στην είδηση του θανάτου του στα 79 του χρόνια, μετά από πολύμηνη νοσηλεία σε ιδιωτικό θεραπευτήριο και πραγματικό αγώνα με τον καρκίνο, πολλοί αποχαιρετούν κι ένα κομμάτι νεανικής ανεμελιάς και χαράς. Γιατί αυτό προσέφερε μέχρι τις τελευταίες του εμφανίσεις το 2015 ο Δάκης. Μία ντίσκο, ρετρό ευφορία που σε παραπλανά ότι είναι αγέραστη. Ένας λόγος παραπάνω για να μην μπορεί κάποιος παρά να λυπηθεί πολύ για την ταλαιπωρία του τους τελευταίους μήνες. Την είδηση του θανάτου του έκανε γνωστή μέσω των λογαριασμών της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης η σύζυγος του Μίμη Πλέσσα, Λουκίλα Καρρέρ.
Ο Δάκης είχε γεννηθεί τον Αύγουστο του 1943 στην Αλεξάνδρεια, το πραγματικό του όνομα ήταν Βρασίδας Χαραλαμπίδης και ήταν ξάδελφος του Ντέμη Ρούσσου. Έζησε ανέμελα, ευτυχισμένα χρόνια σε μια πολυεθνική γειτονιά, παίζοντας με παιδιά διαφόρων εθνικοτήτων και έτσι άρχισε από πολύ νωρίς να μιλάει πολλές γλώσσες: εκτός από ελληνικά, γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά, ισπανικά και αραβικά. Όσο για τη μουσική, άρχισε να τον ενδιαφέρει από παιδί, ακούγοντας με μανία το Δεύτερο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Αρχές της δεκαετίας του 60 ξεκίνησε να τραγουδάει ερασιτεχνικά, με διάφορα γκρουπάκια σε κέντρα της Αλεξάνδρειας. Έτσι έτυχε να τον ακούσει η Νάντια Κωνσταντοπουλου σ΄ ένα ταξίδι της στην Αίγυπτο και να του προτείνει να έρθει στην Αθήνα.
Στην Ελλάδα ήρθε το 1963 και ξεχώρισε σχεδόν αμέσως, ξεκινώντας να τραγουδά σε χώρους διασκέδασης, ενώ παράλληλα ηχογράφησε και τον πρώτο του δίσκο στα αγγλικά με τίτλο «Deep in the heart of Athens». Ο πρώτος συνθέτης που συνεργάστηκε μαζί του ήταν ο Κώστας Ξενάκης, που τον συμβούλευσε να ερμηνεύει και ελληνικά τραγούδια και του έγραψε και το «Γεια σου σ΄ ευχαριστώ». Ακολούθησαν εμφανίσεις στην Αθηναία, στο Hilton, στα Αστέρια και η γνωριμία με τον Μίμη Πλέσσα που έφερε έναν μεγάλο κύκλο συνεργασίας και τραγούδια, όπως τη μεγάλη επιτυχία «Τόσα καλοκαίρια», σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, αλλά και τον προσωπικό του δίσκο
«Το ωροσκόπιο της αγάπης», με τραγούδια όπως το «Εκείνο το πρωί στην Κηφισιά», «Κορίτσι στάσου να σου πω», «Μάζευα στα χέρια μου βροχή», «Στη σελίδα 18», που γίνονται επίσης τεράστιες επιτυχίες.
