Εγκλημα και Τιμωρία

|| UP–όψεις + ενδιαφέροντα ||

της Βίκυς Αρβανίτη

Αδιαμφισβήτητα στους χαλεπούς καιρούς που διάγει η χώρα μας παρατηρείται ταυτόχρονα ραγδαία αύξηση της εγκληματικότητας με το πιο στυγνό και αδυσώπητο πρόσωπο.

Ο άνθρωπος από αρχαιοτάτων χρόνων προσπαθεί να καταπολεμήσει  οποιαδήποτε συμπεριφορά βλάπτει ή αντίκειται στο κοινό αίσθημα της κοινωνίας, τείνει δηλαδή να επιθυμεί την τιμωρία του εγκλήματος. Με το πέρασμα των χρόνων, στις οργανωμένες κοινωνίες θεσπίζονται Νόμοι και Ποινές.

Από τις αρχαιότερες νομοθεσίες αυτή του Δράκοντα στην Αθήνα (621 π.Χ.), επιβάλλει την ποινή του θανάτου κάτι που θα διατηρηθεί και στα χρόνια του Σόλωνα ενώ ο Πλάτωνας  στον Γοργία υποστηρίζει ότι « η ποινή του θανάτου θα πρέπει να εφαρμόζεται στους ανίατους εγκληματίες» και στην «Ιδανική Πολιτεία», θεωρεί τη θανατική ποινή ως µέσο άσκησης κοινωνικής άμυνας.

Αποψη του επιτίμου Αντεισαγγελέα Αρείου Πάγου Γεωργίου Αρβανίτη για την ποινή του θανάτου και για την ποινική καταστολή γενικότερα:

Η κατάργηση της ποινής του θανάτου κατά κύριο λόγο, αλλά και η αχρήστευση στην πράξη και της ποινής της ισοβίου καθείρξεως, αφού μετά πάροδο μερικών ετών αποφυλακίζονται σχεδόν όλοι οι ισοβίτες, έχουν χαλαρώσει επικίνδυνα την άμυνα της κοινωνίας κατά των εγκλημάτων τα οποία πολλαπλασιάζονται συνεχώς.

Ακόμη οι επανειλημμένες νομοθετικές ρυθμίσεις με τις οποίες παρέχονται ευεργετήματα στους ήδη αμετακλήτως καταδικασθέντες για βαριά κακουργήματα και τους διευκολύνει να αποφυλακίζονται μετά από έκτιση μικρού μόνο μέρους της ποινής τους, αφενός μεν αποτελούν επέμβαση της νομοθετικής εξουσίας στη δικαστική, αφού με τον τρόπο αυτό αχρηστεύει (ή μεταβάλλει ή αλλοιώνει) αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις των ποινικών δικαστηρίων, αφετέρου δε, δημιουργεί στους εγκληματίες το αίσθημα της ατιμωρησίας και στους πολίτες ανασφάλεια.

Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι με βάση τις διεθνείς στατιστικές το 70% των προώρως αποφυλακιζομένων υποτροπιάζουν και έτσι όχι μόνο δεν επιτυγχάνεται η αποσυμφόρηση των φυλακών αλλά ανακυκλώνεται το έγκλημα.

Τέλος, αξίζει να αναφερθεί αυτό που αναφέρει στο βιβλίο του ‘Να αναπλάσουμε την Δημοκρατία’, ο Γάλλος Ακαδημαικός Μωρίς Ντρυόν:  ‘Όταν το έγκλημα δεν τιμωρείται εγκαίρως (και προσηκόντως) πολλαπλασιάζεται κατά φυσική νομοτέλεια’.

Ας ελπίσουμε ότι ίσως κάποτε καταφέρει η κοινωνία να φτάσει στην ‘Ιδανική Πολιτεία’ του Πλάτωνα  όπου δεν υπάρχει η έννοια της ποινής όπως στην πραγματική πολιτεία. Κι αυτό γιατί η δομή και οργάνωση της Ιδανικής Πολιτείας χαρακτηρίζεται από τη δικαιοσύνη και τον καθορισμό των ορίων. Και ο πολίτης γνωρίζει  και τηρεί τα όριά του.