«Κράτα με να σε κρατώ ν’ ανεβούμε το βουνό»
Μάς ενημερώνει η ψυχολόγος Αριάδνη Λοράνδου
Περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, σήμερα χρειαζόμαστε ο ένας τη βοήθεια του άλλου, ώστε να μπορέσουμε να διαβούμε το ένα και μόνο δύσβατο βουνό, τη ζωή.
Μέσα από τις δυσκολίες που βιώνουμε, ψάχνουμε να βρούμε πως θα τις αποτρέψουμε με λύσεις οι οποίες μας απομακρύνουν όλο και πιο πολύ από την ευημερία που επιθυμούμε. Οι συνθήκες διαβίωσης και η ευημερία αυτών, μπορούν να καλυτερεύσουν όταν βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο. Το κράτημα ή άγγιγμα, όπως το νιώθει ο καθένας, η συνεργασία με έναν άλλο άνθρωπο, μας βοηθάει να πράξουμε αυτό που μας ευχαριστεί και σε αυτή την πορεία της ευχαρίστησης όταν βρεθούν εμπόδια, μας σηκώνει όρθιους, δεν μας λυγίζει.
Για να περάσουμε το δύσβατο βουνό χρειάζεται να μην κουραζόμαστε, να μην τα παρατάμε, χρειάζεται να γνωρίζουμε ότι έστω κι ένας άνθρωπος είναι εκεί για να θρέψει την συνείδηση μας, όχι να σκάψει και να την θάψει βαθιά.
Βλέπουμε, ζούμε, νιώθουμε αυτή την μοναξιά του να ζούμε μόνο για τον εαυτό μας και θαρρώ πως συνειδητοποιούμε ότι αυτό οδηγεί σε μία εγωιστικά φτιαγμένη κοινωνία, η οποία δεν προσφέρει τίποτα εκτός από τον ευνουχισμό της ανθρώπινης φύσης. Βαθιά μέσα μας, βαθιά και στην ψυχή μας, αναζητούμε έναν άνθρωπο να ακυρώσει αυτή την αποξένωση, οπότε ας αλλάξουμε αυτό που οδηγεί σε αδιέξοδο.
Ας αποποιηθούμε αυτή την υπερδύναμη που νομίζουμε ότι έχουμε ως Ολύμπιοι Θεοί, όπου όλα τα καταφέρνουμε μόνοι μας, όπου μιλάμε λες και ο λόγος μας κατέχει την τελειότητα όλου του κόσμου, όπου νομίζουμε ότι όλα τα έχουμε λύσει και τώρα μας περιμένει ο θρόνος, όπου το ατρόμητο που θαρρούμε πως έχουμε, είναι αδιαπέραστο.
Ζούμε ως άνθρωποι ανάμεσα σε ανθρώπους, όχι μόνοι. Άραγε, ακόμα ψάχνουμε!
Ευχαριστούμε την κ. Λοράνδου για τις πληροφορίες.
