|| Άποψη ||
οιντοματιές και οι πιπεριές φυτεύτηκαν· αν όλα πάνε καλά, του χρόνου θα έχουμε τις δικές μας ντομάτες. Ακόμη, την επόμενη άνοιξη θα φυτευτούν κι άλλα είδη· κολοκύθια, αγγούρια, μελιτζάνες, μυρωδικά, όσπρια· ποιος ξέρει τι άλλο! Όχι, δεν κατοικώ στην εξοχή, στο μπαλκόνι θα γίνουν όλα αυτά για αρχή, σε ένα μικρό παρτέρι. Αργότερα, ίσως σε κάποιον κήπο· θα δείξει. Κάπου είχα διαβάσει το εξής: το να καλλιεργείς, λέει, το δικό σου φαγητό είναι σαν να τυπώνεις τα δικά σου χρήματα. Δεν πρόκειται όμως για τα χρήματα· έχει να κάνει με το πόσο αυτόνομος επιδιώκεις να είσαι· και, όπως έλεγε και ο Christopher McCandless, «Ο τρόπος που επιλέγω να τραφώ, δεν αφορά την κυβέρνηση.».
Κάθε άνθρωπος θα έπρεπε τουλάχιστον μία φορά στην ζωή του να δοκιμάσει να καλλιεργήσει το δικό του φαγητό· να νιώσει την ανυπομονησία του να φυτρώσει ο σπόρος κι έπειτα να μάθει να φροντίζει το φυτό σα να εξαρτάται η ζωή του από αυτό. Μέσα από αυτήν τη διαδικασία θα μάθει να σέβεται την τροφή. Επιπλέον, δοκιμάζοντας έναν καρπό απαλλαγμένο από φυτοφάρμακα, αλλά και σε πιο ακραίες περιπτώσεις, από προϊόντα όπως κεριά και βαφές που τον κάνουν να δείχνει πιο θελκτικός, θα διαπιστώσει πως η μυρωδιά, η γεύση και η διατροφική του αξία είναι πολύ ανώτερη από ο,τιδήποτε διατίθεται στο εμπόριο. Τέλος, το σημαντικότερο πράγμα όσον αφορά στην τροφή είναι το να ξέρεις ακριβώς τι είναι αυτό που καταναλώνεις, και ο μόνος δυνατός τρόπος για να το κατορθώσεις αυτό είναι το να παράξεις το φαγητό σου μόνος σου· τουλάχιστον το περισσότερο αυτού.
Ζώντας σε μια πόλη κανείς, συνειδητοποιεί, πως ακόμη κι εάν καλλιεργείς το δικό σου φαγητό, σίγουρα δεν επαρκεί ώστε να επιβιώσεις καθ’ όλη την διάρκεια της χρονιάς. Όμως, είναι ένα σημαντικό χτύπημα στην αισχροκέρδεια που συναντάται στον τομέα της «υγιεινής διατροφής»· καθώς, ναι μεν βρίσκεις οικονομικά φρούτα και λαχανικά, αλλά τις περισσότερες φορές είναι χειρίστης ποιότητας. Στόχος, λοιπόν, είναι το να μπορεί ο καθένας να προμηθευτεί ποιοτικούς και παράλληλα οικονομικούς καρπούς· η μέση λύση σε αυτό θα μπορούσε να είναι η μικρή καλλιέργεια σε συνδυασμό με το να προτιμά μικρές τοπικές επιχειρήσεις, είτε λαϊκές αγορές.
Το να είσαι σε θέση να «μεγαλώσεις» την δική σου τροφή μπορεί για την πλειονότητα να μην αποτελεί θέμα επιβίωσης. Για τους κατοίκους τον πόλεων ίσως να μην αποτελέσει και ποτέ· όμως, δεν μπορούμε να αρνηθούμε το ότι είναι μια δεξιότητα που όλοι ανεξαιρέτως θα έπρεπε να έχουμε διδαχθεί στο σχολείο. Γιατί, πριν την ανάγνωση και την γραφή, την ιστορία και τα μαθηματικά, όπως και την ευρύτερη παιδεία που στο μέλλον θα μπορούσαν να μάς εξασφαλίσουν το ευ ζην, προϋποτίθεται το ζην.
Ευχαριστούμε την κ. Αδαμοπούλου για τις πληροφορίες και τον σχεδιασμό των εικαστικών του άρθρου.
Η Μαριάννα Αδαμοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στο Λονδίνο Art & Design κι έκτοτε ασχολείται ενεργά με το Graphic Design. Ακόμη, είναι μουσικός καθώς και συγγραφέας, έχοντας γράψει, μεταξύ άλλων, το Best Seller «Η Πόρνη» εκδόσεις iWrite, Αθήνα 2018.
follow us on twitter
