ΟΔΟΝΤΙΚΑ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΑ: ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΟΔΟΝΤΙΚΩΝ ΑΠΩΛΕΙΩΝ

ΜΕΡΟΣ Α’

|| Γράφει η ΚΟΚΚΟΡΗ Ι. ΓΕΩΡΓΙΑ D.D.S.

Χειρουργός Οδοντίατρος ||

τα οδοντικά εμφυτεύματα έφεραν την επανάσταση στην οδοντιατρική πριν 40 περίπου χρόνια. Η ανακάλυψη της οστεοενσωμάτωσης αποτέλεσε ένα τεράστιο επίτευγμα για την αντιμετώπιση της απώλειας των δοντιών με την αντικατάστασή τους από ριζόμορφα εμφυτεύματα τιτανίου. Αναμφίβολα, τα οδοντικά εμφυτεύματα αποτελούν μία υπολογίσιμη λύση για την αντιμετώπιση προβλημάτων που προκύπτουν από την απώλεια δοντιών, τόσο από πλευράς λειτουργικότητας όσο και από πλευράς αισθητικής.

Ασθενείς που παλιά έπρεπε να συμβιβαστούν με την αισθητική τους εμφάνιση και την μασητική τους ικανότητα εξαιτίας της ολικής ή μερικής απώλειας δοντιών, είναι σε θέση σήμερα να αποκτήσουν μία φυσιολογική, υγιή οδοντοστοιχία, με άριστη μασητική ικανότητα χάρη στα οδοντικά εμφυτεύματα.

Ο κλάδος της εμφυτευματολογίας παρουσίασε μία ταχεία και εξελισσόμενη ανάπτυξη  και σε συνδυασμό με την εξειδίκευση των οδοντιάτρων σε αυτόν τον τομέα αποτελεί σήμερα ένα αναπόσπαστο κομμάτι στην αντιμετώπιση οδοντιατρικών προβλημάτων.

|| Τι είναι το οδοντικό εμφύτευμα; ||

Τα οδοντικά εμφυτεύματα είναι ένας τρόπος αποκατάστασης των απολεσθέντων δοντιών μέσω της ενσωμάτωσής τους στις γνάθους. Έτσι αποκτούμε μια σταθερή βάση για το τεχνητό δόντι. Το υλικό που χρησιμοποιείται για τα οδοντικά εμφυτεύματα πληρεί αυστηρές προδιαγραφές όσον αφορά τη βιοσυμβατότητά του, την ικανότητά του για γρήγορη και ισχυρή οστεοενσωμάτωση, την αντοχή στη διάβρωση και τη θραύση. Πρόκειται για μεταλλικά εξαρτήματα (κατασκευασμένα κυρίως από τιτάνιο ή κράμα τιτανίου ή ζιρκόνιο) που τοποθετούνται χειρουργικά στη γνάθο. Το στέλεχος τοποθετείται στο οστό της γνάθου και πάνω σε αυτό τοποθετείται η στεφάνη (θήκη), ένα τεχνητό δόντι που μοιάζει απόλυτα με το φυσικό. Το εμφύτευμα στην πραγματικότητα αντικαθιστά τη χαμένη ρίζα του δοντιού πάνω στο οποίο τοποθετείται η στεφάνη (θήκη). Με τα εμφυτεύματα μπορούμε να αντικαταστήσουμε ένα, περισσότερα ή όλα τα δόντια στο στόμα. Χρησιμοποιούνται ως υποστήριξη για ένα δόντι, για  γέφυρες, για  μερική ή ολική οδοντοστοιχία.

|| Πότε πρέπει να τοποθετούνται τα οδοντικά εμφυτεύματα; ||

Από τους σημαντικότερους λόγους για να τοποθετήσει κανείς εμφυτεύματα είναι πρωτίστως ο λειτουργικός παράγοντας, αλλά και ο αισθητικός. Τα εμφυτεύματα παρουσιάζουν πολύ ικανοποιητικά λειτουργικά  αποτελέσματα, αφού είναι σαν να έχει κανείς τα φυσικά του δόντια. Από τη στιγμή που ενσωματώνονται στο οστούν εμποδίζουν την  απώλεια οστικής μάζας και αντίστοιχα την υποχώρηση των ούλων. Χωρίς να καταργούν τις άλλες οδοντιατρικές επεμβατικές μεθόδους, οι κυριότερες ενδείξεις για τοποθέτηση εμφυτευμάτων είναι:

• Αντικατάσταση ελλειπόντος μεμονωμένου δοντιού, αποφεύγοντας έτσι τον τροχισμό των διπλανών δοντιών που απαιτείται στην κατασκευή μίας κλασσικής ακίνητης γέφυρας.

• Περιπτώσεις μερικής νωδότητας. Η μερική απώλεια δοντιών αναφέρεται ως μερική νωδότητα η οποία αντιμετωπίζεται με την κατασκευή μερικής οδοντοστοιχίας (ή όπως συνηθίζεται να αποκαλείται: μηχανάκι). Τα εμφυτεύματα μας δίνουν τη δυνατότητα κατασκευής ακίνητης γέφυρας στηριζόμενης αποκλειστικά στα οδοντικά εμφυτεύματα, αποφεύγοντας έτσι την κατασκευή μερικής οδοντοστοιχίας.

• Περιπτώσεις αποκατάστασης ολικής νωδότητας λόγω απώλειας όλων των δοντιών. Η δυσκολία σταθεροποίησης της ολικής οδοντοστοιχίας, κυρίως της κάτω γνάθου, αποτελεί μία ιδιαίτερη πρόκληση στην οδοντιατρική πρακτική, ειδικότερα στις περιπτώσεις που παρατηρείται σημαντική απορρόφηση του οστού της. Σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει ικανοποιητική αντιμετώπιση με την εφαρμογή 2 ή 4 οδοντικών εμφυτευμάτων στην πρόσθια περιοχή της κάτω γνάθου και εν συνεχεία την κατασκευή μίας ειδικού τύπου επένθετης οδοντοστοιχίας η οποία στηρίζεται στα εμφυτεύματα. Αντίστοιχη αντιμετώπιση λαμβάνεται και στις περιπτώσεις της άνω γνάθου, όπου τα εμφυτεύματα επιτρέπουν να   παραμένει ελεύθερη η υπερώα (ουρανίσκος).

• Όταν οι ασθενείς δεν μπορούν να δεχθούν οδοντικές αποκαταστάσεις με κινητές εργασίες (π.χ τεχνητή οδοντοστοιχία) για λόγους είτε ψυχολογικούς, είτε αντανακλαστικών (τάσεις προς έμετο), είτε από δυσανεξία.

• Η βιολογική κι όχι η χρονολογική ηλικία του ασθενή είναι άλλη μία παράμετρος, εννοώντας τη γενική καλή του κατάσταση, ασχέτως της ηλικίας του. Η αποφυγή εμφυτευμάτων πρέπει να γίνεται πριν από την ηλικία των 16 – 18 ετών, πριν δηλαδή την ολοκλήρωση της ανάπτυξης των γνάθων.

Μην χάσετε το Β’ Μέρος την επόμενη Τετάρτη.

ΚΟΚΚΟΡΗ Ι. ΓΕΩΡΓΙΑ D.D.S.

Χειρουργός Οδοντίατρος

Δείτε εδώ ΟΛΕΣ τις συμβουλές

για την στοματική φροντίδα 

Από την χειρουργό οδοντίατρο Κόκκορη Ι. Γεωργία, στη Γλυφάδα

Για περισσότερες πληροφορίες ή διευκρινήσεις επικοινωνείστε μαζί μας