ΟΣΤΕΟΑΡΘΡΙΤΙΔΑ – ΜΗΠΩΣ Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΜΕ ΓΙΑΤΡΕΨΕΙ;

Οι αρθρώσεις αντιπροσωπεύουν την ικανότητα μας να αλλάζουμε κατεύθυνση στη ζωή, να προσαρμοζόμαστε σε νέα δεδομένα.

Σκέψεις και συμπεράσματα

του Φυσιοθεραπευτή

Λάμπρου Αθανασόπουλου

Η οστεοαθρίτιδα  είναι μια παραμόρφωση των οστών, κατά την οποία εμφανίζεται φθορά των χόνδρων των αρθρώσεων και γι΄αυτό γινόμαστε δύσκαμπτοι και πονάμε. Είναι σαν μακροχρόνια ακαμψία σε ψυχολογικό επίπεδο, ένα σφίξιμο, μια πικρία. Η κλασσική ιατρική θεωρεί ότι είναι αποτέλεσμα της φθοράς των χόνδρων, αλλά υπάρχει και άλλη οπτική γωνία. Η άρθρωση λειτουργεί «υπό πίεση» και κάτω από το βάρος της σύσπασης των μυών, γι΄αυτό τελικά φθείρεται ο χόνδρος και το οστό παραμορφώνεται. Αυτό δεν το συνειδητοποιούμε επειδή πρόκειται για παλιές συσπάσεις.

Πολλές φορές,  για παράδειγμα, ένας ασθενής έρχεται σε μένα για μια τενοντίτιδα στους γοφούς (εδώ στην Ελλάδα εννοείται μετά τα άπειρα αντιφλεγμονώδη που πήρε πριν από τους άλλους γιατρούς) και που δεν φαίνεται στην ακτινογραφία γιατί «για όποιον δεν ξέρει όταν πρόκειται για φλεγμονή στα μαλακά μόρια είναι δώρον άδωρον η ακτινοβολία της ακτινογραφίας».

Αυτή η τενοντίτιδα αν δεν αντιμετωπιστεί όπως πρέπει (φυσιοθεραπευτικά με χαλάρωση των εκατέρωθεν μυών της άρθρωσης), θα μετατραπεί σε οστεο-αθρίτιδα του γοφού σε λίγο χρονικό διάστημα. Το ίδιο συμβαίνει και με τους αυχενικούς σπονδύλους στα άτομα που έχουν μόνιμο σφίξιμο στους τραπεζοειδείς μυς και σταδιακά δημιουργείται αυχενική οστεοαθρίτιδα  «τα λεγόμενα άλατα». Αυτό αποδεικνύει ότι δεν φταίει η φθορά για τον πόνο, αλλά μάλλον η σύσφιξη των μυών που την προκάλεσε. (Εδώ πρέπει να δώσει βάρος όποιος διαβάζει αυτό το άρθρο μου γιατί όλοι μας έχουμε σύσφιξη των μυών του αυχένα και δεν δίνουμε σημασία, ενώ ένα 10λεπτο θεραπευτικό μασάζ κάθε 10-15 μέρες μας κάνει πιο ευλύγιστους και χωρίς προβλήματα).