Παγκόσμια Ημέρα Χορού – Η γέννηση του χορού και τα οφέλη του στον άνθρωπο

Γράφει: η  Ιωάννα Πατσαβού

Δασκάλα Χορού – Χορογράφος – Εκπ. Χοροθεραπεύτρια 

|| ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ ||

«Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι ο χορός είναι το δώρο των θεών προς τον άνθρωπο».

Η γέννηση του χορού:

Με τις σημερινές εθνολογικές γνώσεις είναι δύσκολο να προσδιορίσει κανείς ποια ήταν η πρώτη μορφή «χορογραφίας» που πραγματοποιήθηκε, ωστόσο η κίνηση ούσα δυναμική ιδιότητα του ανθρώπου δε μπορούσε παρά να εκφραστεί και να εξελιχθεί.

Η κίνηση και η αναπνοή χαρακτηρίζουν την έναρξη της ζωής. Προηγούνται του λόγου και της σκέψης. Οι σωματικές κινήσεις αναδύονται άμεσα ως  μέσο έκφρασης της ανθρώπινης ανάγκης για επικοινωνία και αυτό αποτελεί μία  αλήθεια για όλο το χρονικό διάστημα της ανθρώπινης ιστορίας μέχρι σήμερα.  ( “The Art science of Dance Movement Therapy” Edd: Sharon Chaiklin and Hilda Wengrower, 2009, Routledge Taylor & Francis Group, Σελ: 3)

«Στις Πρωταρχικές κοινωνίες που σχημάτιζαν οι φυλές, ο χορός φαίνεται να είναι ύψιστης σημασίας καθώς αποτελούσε μια συλλογική έκφραση των σημαντικών γεγονότων της ζωής(πχ:  έκκληση στον δημιουργό για θεραπεία διαφόρων νόσων, ζευγάρωμα,  ικεσία για καλή σοδειά, στη γέννηση, ή το θάνατο, κ.τ.λ.)» (Τζίκου Ελένη, (2006) «Η συνολική θεώρηση της χοροθεραπείας με στοιχεία ιστορικής αναδρομής: Προσεγγίσεις, Τεχνικές, Μεθοδολογία). Πτυχιακή Εργασία εκπαιδευτικού προγράμματος, Ένωσης Χοροθεραπευτών Ελλάδος.)

Στη συνέχεια της ανθρώπινης εξέλιξης μέσα στην ιστορία και καθ’ όλη την διάρκεια του Μεσαίωνα με εξαίρεση τους κυκλικούς χορούς που ήταν αποδεκτοί σε όλη την πυραμίδα της κοινωνικής ιεραρχίας, οι υπόλοιποι τελούν σχεδόν υπό διωγμό, γεγονός που ενίσχυε και ο αφορισμός τους από την καθολική εκκλησία.

Ωστόσο, από τους κυκλικούς χορούς φαίνεται να προέκυψε και ο χορός σε ζευγάρια, με την αρωγή των τροβαδούρων.  Σε εκείνη τη φάση και σε συνδυασμό με την χρονική συγκυρία της εμφάνισης της πανούκλας που σάρωνε την Ευρώπη εμφανίστηκε μία επιδημία χορεομανίας ή  ταραντισμού κατά την  οποία οι άνθρωποι χόρευαν επίμονα και βασανιστικά χωρίς να σταματούν. Ολόκληρα πλήθη επιδίδονταν  στο χορό υποκύπτοντας σε μια  μαζική υστερία. Ένα πιθανό «σενάριο» που να αιτιολογεί αυτή την εκδήλωση, είναι πως πιθανόν πρόκειται για αντίδραση στον θάνατο που περιέβαλε τον κόσμο εκείνη την εποχή.

Στα χρόνια της Αναγέννησης και πιο συγκεκριμένα το έτος 1661 σηματοδοτείται ως η αφετηρία του ακαδημαϊκού χορού, το στυλ δηλαδή του κλασσικού μπαλέτου. Σε αυτό το σημείο τελείται και η μετάβαση από το χορό της Αυλής στο Μπαλέτο της Αυλής, το οποίο χαρακτηρίζεται από απλότητα και ομορφιά. Έκτοτε και μέχρι τη Γαλλική Επανάσταση, ο χορός περνά από διάφορες «μεταμορφώσεις» ενώ σε αρκετές περιπτώσεις σκοπός του ήταν η εξύμνηση των κρατούντων. ((“The Art science of Dance Movement Therapy” Edd: Sharon Chaiklin and Hilda Wengrower, 2009, Routledge Taylor & Francis Group, Σελ: 4)

Τον 19^ο αιώνα κι ενώ μέχρι πριν το μπαλέτο ήταν το μοναδικό είδος χορού που μεσουρανούσε και έχρηζε σεβασμού με χαρακτηριστικό την αυστηρή του τεχνική, κάνει την εμφάνιση του ο μοντέρνος και πιο ελεύθερος χορός.

Από τότε, πολλά πράγματα άλλαξαν,  πολλά είδη χορού γεννήθηκαν και ο χορός παραμένει   πανταχού παρών σαν μια από τις υψηλότερες μορφές τέχνης.

Τα οφέλη του χορού – Λόγοι για να τον εντάξει κανείς στην ζωή του:

• Μελέτες δείχνουν ότι όταν το σώμα βρίσκεται σε κίνηση δημιουργείται μια έντονη αίσθηση ευχαρίστησης που πλημμυρίζει τον οργανισμό και εκρέει  τις  ενδορφίνες  ή αλλιώς τις λεγόμενες ορμόνες της χαράς .

• Γυμνάζονται όλες οι μυϊκές ομάδες του σώματος και γι’ αυτό αποτελεί ένα από τα καλύτερα είδη σωματικής άσκησης.

• Καθώς ο χορευτής διδάσκεται να συντονίζει τα διάφορα μέλη του σώματος του ενδυναμώνεται η λειτουργία της μνήμης και παρατηρείται καλύτερος προσανατολισμός σε σχέση με τον χώρο.

• Μέσα από τον χορό, διδάσκεται κανείς να στέκεται και να περπατάει σωστά και με αρμονία , ελέγχοντας το σώμα του, αλλά και κατ’ επέκταση τον εαυτό του. Όλα αυτά επιτυγχάνονται και με τη βοήθεια της διαφραγματική αναπνοής, που ισχυροποιεί την καρδιά και διευρύνει την ελαστικότητα των πνευμόνων.

• Ο χορός μπορεί να υπηρετεί μια κοινωνική ανάγκη , καθώς το άτομο εντάσσεται σε μια ομάδα  του προσφέρει  την αίσθηση του «ανήκειν». Ακόμα και εκείνοι που επιλέγουν έναν «μοναχικό χορό» , όπως το μπαλέτο, ο ανατολίτικος χορός, το φλαμένγκο  κ.α,  δεν παύουν να βιώνουν την χαρά της επαφής και της ευγενικής άμιλλας που προσφέρει η ομάδα.

• Κλείνοντας η μουσική και η κίνηση συμβάλλει στην ψυχική υγεία και ισορροπία του ατόμου. Με τον χορό  δίνεται η δυνατότητα έκφρασης των συναισθημάτων, των εντάσεων  και του στρες και αποτελεί  μια διέξοδο  από την καθημερινότητα.

Μέσα από αυτήν την τέχνη το σώμα, η ψυχή και ο νους είναι μαζί ενωμένα και εκφρασμένα. Αυτό είναι χορός.  Ένα πραγματικό «ταξίδι» μέσω του οποίου κάθε άτομο εκφράζει την μοναδικότητα του!!!

Η Παγκόσμια Ημέρα Χορού έχει καθιερωθεί να γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 29 Απριλίου.

Για το Γλυφάδα metropolitans

Γράφει: η  Ιωάννα Πατσαβού

Δασκάλα Χορού –Χορογράφος– Εκπ. Χοροθεραπεύτρια