Περισκόπιο στη Γλυφάδα, στην Ελλάδα, στον Κόσμο!
Μάς ενημερώνει, ο Σταμάτης Σκαμπαρδώνης
Η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη εκπέμπουν SOS
Η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη κτύπησαν κόκκινο τις τελευταίες μέρες. Από τη μια «η σύλληψη μιας 70χρονης για την κλοπή μικρής αξίας τροφίμων από το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς της και η εμμονή της επιχείρησης να προχωρήσει σε μήνυση εις βάρος της γυναίκας». Και από την άλλη το ντροπιαστικό μέιλ του Ιανού για τους άστεγους που κοιμόντουσαν στο μαγαζί μπροστά και χάλαγαν τη «μόστρα». Δεν είναι τυχαίο ότι και στις δυο περιπτώσεις υπήρξε ένα μεγάλο κύμα αλληλεγγύης κι αυτό είναι και το ελπιδοφόρο. Η ελπίδα και η αλληλεγγύη εκπέμπουν SOS και τώρα είναι η στιγμή που πρέπει να τη δώσουμε απλόχερα αλλά και οργανωμένα μέσα από δομές αλληλεγγύης και δράσης
Η μαρτυρία της γυναίκας που συγκλονίζει
«Δεν ήθελα να μάθουν τίποτα. Είναι δύο επιστήμονες, αλλά άτυχα τα φουκαριάρικα από τις δουλειές τους. Πήραν και αυτά δάνεια γιατί εγώ μέχρι τα μπετά τους έφτασα με κάτι ψιλά που είχε αφήσει ο μπαμπάς τους και δούλεψα κι εγώ. Είχα τρία παιδάκια. Έχασα σε τροχαίο τον σύζυγο και τον έναν γιο μου πριν από 10 χρόνια. Δεν πήγε η υγεία μου καλά. Είμαι χειρουργημένη, δεν το έχω πει σε κανέναν. Παίρνω 800 το μήνα. Τη βοήθειά μου την παίρνω από την Αμερική, με μια ένεση που με σώνει, που δεν υπάρχει εδώ. Μου τη στέλνει το ανιψάκι μου και του στέλνω 250 ευρώ το μήνα.800 ευρώ το μήνα, αλλά θέλω 400 μόνο για την υγεία μου, ούτε 100 ευρώ για φαΐ δεν έχω αλλά δε με νοιάζει, το ορκίζομαι στα κόκκαλα του παιδιού μου. Μπροστά στον ψυχικό πόνο που έπαθα, σκέφτηκα να κάνω ζημιά, αλλά καλά μου είπε ένας ανθρωπάκος και μου είπε ότι αν φύγω θα είναι χειρότερα τα πράγματα, να κάτσω να το παλέψω». Καταλήγοντας σημείωσε: «Μου τα προσέφερε όλα η ζωή για 15-20 χρόνια και μετά μου τα πήρε όλα απότομα». (Πηγή: OPEN/Εφ. Συν)
Θα το πω με ένα τραγούδι
Από το φούρνο του Τσαλίκη
έκλεψε ένας πεινασμένος
ένα καρβέλι απ’ το κοφίνι
και μάρτυρα πάνε τον τρελό στη δίκη.
Και τον ρωτούν ποιος είν’ ο κλέφτης
κι αυτός το φούρναρη τους δείχνει…”
Αυτό το τραγούδι του Κώστα Χατζή, που το κουβαλάω από τα παιδικά μου χρόνια, ήρθε χθες στο μυαλό μου με αφορμή τη σύλληψη μιας 70χρονης για την κλοπή μικρής αξίας τροφίμων από το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς της και την εμμονή της επιχείρησης να προχωρήσει σε μήνυση εις βάρος της γυναίκας. Η είδηση κυριάρχησε στον ηλεκτρονικό Τύπο και ένα κύμα οργής ξεσηκώθηκε στο Διαδίκτυο κατά της επιχείρησης που για μια χούφτα ευρώ θα σύρει στα δικαστήρια μια γυναίκα που αναγκάστηκε να απλώσει το χέρι της στα προϊόντα τους για να μπαλώσει την πείνα και τη φτώχεια της. (Αυγή, Πέτρος Κατσάκος)
Το μέιλ της απανθρωπιάς…
Σφοδρές αντιδράσεις έχει προκαλέσει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το εσωτερικό email στον «Ιανό» με τις οδηγίες για την εκδίωξη των δύο αστέγων που κοιμόντουσαν έξω από το κατάστημα. Είναι ένα ζευγάρι κάπου εκεί στη μέση των 40. Γυρίζουν στους δρόμους της Αθήνας δυο 24ωρα τώρα, από τότε που τους έδιωξαν από την είσοδο του καταστήματος που απίθωναν τις νύχτες τα υπάρχοντά τους. Κανένας δεν τους έχει δει, σε κανέναν δεν έχουν μιλήσει από τη στιγμή που η «αλυσίδα πολιτισμού» αποφάσισε πως «πρέπει να γίνει κάτι» -αυτός ήταν ο τίτλος του εσωτερικού μέιλ που η εμπορική διεύθυνση του «Ιανού» απέστειλε στην υποδιεύθυνση και το λογιστήριο του καταστήματος στη Σταδίου, το βράδυ της Κυριακής, με «οδηγίες» αντιμετώπισης των αστέγων που περιλαμβάνουν από κατάβρεγμα του δαπέδου, ώστε να μην μπορούν να κοιμηθούν, μέχρι σειρήνες! Την Τρίτη το ζευγάρι εκδιώχθηκε από το γιατάκι του, γιατί χαλούσε τη βιτρίνα…Ένα τεράστιο κύμα αλληλεγγύης προς τους δυο ανθρώπους και σφοδρές αντιδράσεις κατά του «Ιανού» ξέσπασαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η διοίκηση της αλυσίδας σωπαίνει -δεν απάντησε ούτε στη δική μας τηλεφωνική κλήση. Αντιθέτως, ήταν λαλίστατη στις οδηγίες που έδινε προς το προσωπικό για το τι να κάνει με τους δυο αστέγους. (Εφ. Συν. Ντίνα Δασκαλοπούλου)
Οι δήμοι δεν έχουν να πληρώσουν το ρεύμα γιατί τους χρωστάει… το ρεύμα
Μια τραγελαφική αλλά άκρως ανησυχητική κατάσταση έχει προκύψει μέσα στην τεράστια άνοδο στις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος και με δεδομένο ότι οι πάροχοι λειτουργούν ως φοροεισπράκτορες των ανταποδοτικών τελών για λογαριασμό των δήμων. Οι τελευταίοι αντιμετωπίζουν ήδη σοβαρό πρόβλημα ρευστότητας που μπορεί μέσα στο 2022 να οδηγήσει σε αδυναμία εξυπηρέτησης βασικών τους υποχρεώσεων. Εκπρόσωποι δήμων εξηγούν στο tvxs.gr πως ιδιώτες πάροχοι δεν καταβάλλουν ή καθυστερούν την απόδοση των ανταποδοτικών τελών, την ώρα που οι ίδιοι ως καταναλωτές οφείλουν να πληρώνουν λογαριασμούς διπλάσιους από πέρυσι. «Το μείγμα είναι εκρηκτικό και δεν ξέρουμε πού θα οδηγήσει» λέει ο δήμαρχος Αγιάς, Αντώνης Γκουντάρας. Παράγοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης και όχι μόνο, φοβούνται πως οι επίσης πιεζόμενοι αλλά ήδη χρωστούντες ιδιώτες πάροχοι θα βρεθούν σύντομα κοντά στο «λουκέτο», κι ενώ τα χρήματα από το σκάνδαλο Energa του 2011 δεν έχουν ακόμα εισπραχθεί από όλους τους δήμους. (Πηγή: TVX-Κωνσταντίνος Λάππας )
Το σκαρί
Τα λούτσου είναι το σύμβολο της Μάλτας, της μικρής, πυκνοκατοικημένης νησιωτικής χώρας της Μεσογείου. Πρόκειται για μικρές πολύχρωμες βάρκες, σε αποχρώσεις του κόκκινου, κίτρινου, μπλε και πράσινου, με ζωγραφισμένα στην πλώρη δυο μάτια, σύμβολο της χώρας. Γύρω από μια τέτοια μικρή βάρκα, στη μικρή μεσογειακή χώρα, εκτυλίσσεται η ιστορία που αφηγείται ο Άλεξ Καμιλέρι στην ταινία του «Το σκαρί», που όμως ο πρωτότυπός του τίτλος είναι «Luzzu» (Λούτσου)….. «Το σκαρί» είναι μια ταπεινή ταινία για μια απλή καθημερινή οικογένεια στη Μάλτα, αλλά κρύβει μέσα της τη δύναμη και το μεγαλείο των ανθρώπων του μόχθου οι οποίοι αναγκάζονται να πάρουν σημαντικές αποφάσεις. Ο Άλεξ Καμιλέρι με τρόπο λιτό και ρεαλιστικό μιλά για την πατρίδα του, τους ανθρώπους της, τη σχέση τους με την παράδοση. Με κάμερα στο χέρι η οποία προσδίδει μια ντοκιμαντερίστικη διάθεση, αφηγείται με απλότητα και πάθος τα βάσανα του ήρωά του. Τα οποία, κατ’ επέκταση, είναι και τα βάσανα ενός λαού. Μια ταινία για τη ζωή, για έναν τρόπο ζωής που χάνεται, όχι πάντοτε με ομαλό τρόπο καθώς η αλλαγή έρχεται ως επιβολή! Με κοινωνική και μελαγχολική ματιά, ο Καμιλέρι κινηματογραφεί την εσωτερική σύγκρουση του Τζέσμαρκ και τη σύγκρουση ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον, θέτοντας ταυτόχρονα επί τάπητος και τα ηθικά διλήμματα που προκύπτουν. Τα οποία μπαίνουν με τέτοιον εκβιαστικό τρόπο ώστε ο θεατής να αναρωτιέται περί του Καλού και του Κακού. (Πηγή: Εποχή, Στράτος Κερσανίδης)
Ευχαριστούμε τον κ. Σκαμπαρδώνη για τις πληροφορίες.
