Κάθε Παρασκευή: Περισκόπιο στη Γλυφάδα, στην Ελλάδα, στον Κόσμο!
Μάς ενημερώνει, ο Σταμάτης Σκαμπαρδώνης
12 χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου
Ημέρα μνήμης η 6η Δεκεμβρίου καθώς συμπληρώνονται δώδεκα χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό, Επαμεινώνδα Κορκονέα, στα Εξάρχεια. Η κυβέρνηση, έχοντας ως οδηγό το Πολυτεχνείο και κάνοντας επίκληση του «δημοσίου συμφέροντος» αναμένεται -μέσω της ΕΛ.ΑΣ- να ανακοινώσει εκ νέου απαγόρευση συναθροίσεων βγάζοντας στους δρόμους, κυρίως των Αθηνών, χιλιάδες αστυνομικούς έτοιμος να καταστείλουν όσους αγνοήσουν τα μέτρα που θα ανακοινωθούν. Ωστόσο, κάλεσμα για να τιμηθεί η μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, απευθύνουν δικηγόροι, δημοσιογράφοι, εκπαιδευτικοί, καλλιτέχνες, ακτιβιστές και άλλοι. «Τηρώντας όλα τα μέτρα προστασίας (φορώντας μάσκες και κρατώντας αποστάσεις) θα βρεθούμε στην οδό Μεσολογγίου και Τζαβέλλα, στον τόπο της δολοφονίας του Αλέξανδρου, στο μνημείο που έχει στηθεί» σημειώνουν στο κείμενο που έχουν ετοιμάσει. «Για να αφήσουμε ένα λουλούδι, ένα γράμμα, μία υπόσχεση. Για να παραμείνουμε άνθρωποι» υπογραμμίζουν. (Πηγή: Εφ. Συν)
Ομόφωνο ψήφισμα για την αποπομπή εκπροσωπών της Χρυσής Αυγής από το Δημοτικό Συμβούλιο
Στο δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Γλυφάδας που έγινε στις 2 Δεκεμβρίου ψηφίστηκε ομόφωνα το ψήφισμα για την αποπομπή εκπροσωπών της Χρυσής Αυγής από το Δημοτικό Συμβούλιο. «Μετά από μια διαδικασία που διήρκεσε 5,5 χρόνια – και μετά από μία επίπονη και εργώδη προσπάθεια των δικαστών, εισαγγελέων και ανακριτών που ενεπλάκησαν στην υπόθεση – η δικαιοσύνη αποδόθηκε: Η Χρυσή Αυγή κρίθηκε ως εγκληματική οργάνωση και τα ηγετικά της στελέχη καταδικάστηκαν και φυλακίστηκαν για το συντονισμό και τη διεύθυνση της εγκληματικής οργάνωσης. Η απόφαση χαιρετίστηκε ως ιστορική εντός και εκτός των ελληνικών συνόρων, δίνοντας δικαστικά τέλος στο νεοναζιστικό κόμμα, μετά το τέλος πολιτικά που έδωσε ο ελληνικός λαός με την ψήφο του τον Ιούνιο του 2019….»
Κάλεσμα εγρήγορσης
«…Θέλουμε να τονίσουμε για μια ακόμα φορά το κάλεσμα εγρήγορσης στους συμπολίτες μας. Θέλουμε να ζητήσουμε παράλληλα από την Πολιτεία να λάβει τα μέτρα εκείνα που θα κόψουν κάθε εναπομείναντα δεσμό των μελών της Χρυσής Αυγής με την πολιτική ζωή του τόπου. Πρώτον, με νομοθετική ρύθμιση για την απαγόρευση συμμετοχής στις εκλογές για πρόσωπα που έχουν καταδικαστεί για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση. Δεύτερον, με νομοθετική ρύθμιση που θα διασφαλίζει τον εξοβελισμό των στελεχών και μελών της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής και από την τοπική αυτοδιοίκηση, δηλαδή από τους Δήμους και τις Περιφέρειες. Οι τοπικές κοινωνίες δεν μπορούν να εκπροσωπούνται από ανθρώπους που συμμετείχαν και υποστηρίχθηκαν από ένα κόμμα που καταδικάστηκε ως εγκληματική οργάνωση. Καλούμε την κυβέρνηση και το υπουργείο Εσωτερικών να αναλάβουν την απαιτούμενη νομοθετική πρωτοβουλία, την οποία το δημοτικό μας συμβούλιο ομόθυμα θα υποστηρίξει…»
Λογοτεχνικό Περισκόπιο
Ελένη Νανοπούλου
“Μόνες μας”
Βυθίστηκα και δεν ξέρω πώς θα βγω. Θέλω όμως να βγω από δω; Ο πόνος έχει σημασία-τι εδώ, τι εκεί; Εκεί που την εγκατέλειψα ή εδώ που απομονώθηκα.
Η φωνή εκεί- με αγωνία κι αλήθεια: γιατί δεν ήρθες παιδί μου;
Η φωνή εδώ- με ράγισμα και ψέμα: θα έρθω αύριο μάνα.
Ο πόνος αν δυναμώσει, γίνει ανυπόφορος, με δαμάσει , θα μου δώσει πίσω αυτό που της πρόσφερα :την εγκατάλειψη στην γηριατρική εξειδικευμένη φροντίδα. Εκεί όπου θα είναι ασφαλής, χωρίς πόνους και κινδύνους άλλους. Η δυσκαμψία των άκρων και της μέσης θα μαλακώνει. Ο χρόνος θα παύσει να αφήνει τα ίχνη του. Η συνείδηση της καθημερινότητας θα εξαφανίζεται μαζί με την προσωπική ζωή. Γαλήνη κι ηρεμία θα κατοικεί μέσα και γύρω της.
Η δική μου “δυσκαμψία” που πάγωνε την έκφραση των συναισθημάτων μαλάκωσε τα τελευταία χρόνια κι η παθητική αγάπη ζωντάνεψε. Η συνείδηση του χρόνου που απόμεινε για κείνην, μου έδωσε μια σπρωξιά να γίνω ανθρώπινη .Να μπορώ να φιλώ το τσακισμένο κούτελο, να ψελλίζω λόγια αγάπης, τρυφερά να κρατώ τα ρημαγμένα χέρια , να ανασαίνω στ΄ αυτιά της μυστικά. Να μιλάω σωπαίνοντας ή να σωπαίνω μιλώντας.
Τώρα ο εγκλεισμός παρέχει όλες τις δικαιολογίες. Για να επιζήσουμε δεν επιτρέπεται να αγγιζόμαστε, να βλεπόμαστε, να κουβεντιάζουμε. Και πώς να ανταποδώσεις όσα έλαβες μωρό όταν ήσουν. Αγκαλιά, ζεστασιά, χάδια, τάισμα, παραμύθια, αφιέρωση, χρόνο- όλα αυτά που τώρα χρειάζεται το γέρικο σώμα, το άδειο μυαλό, η φθαρμένη καρδιά. Τώρα φωνάζει το σώμα για τη μοναξιά του, πονάει από την εγκατάλειψη, χλωμιάζει το πρόσωπο, χάνεται η σκέψη- κι είναι όλα τούτα πιο επικίνδυνα από κάθε ιό.
Εκεί, κορώνα στο κεφάλι της τα πάλλευκα μαλλιά. Ακίνητος ο χρόνος. Ουδέτερο το περιβάλλον. Σταθερή η θερμοκρασία.
Οι τελευταίες που κράτησα δικές της λέξεις χωρίς ειρμό, σκόρπιες: χαμένη αξιοπρέπεια, ζωή χωρίς σκοπό, βαθύ γήρας.
Εδώ, κολώνα στο κεφάλι μου τα αδιάβαστα βιβλία. Ο χρόνος πιεστικός. Το περιβάλλον συμπαθητικό. Η θερμοκρασία μεταβαλλόμενη.
Οι πρόσφατες λέξεις μου σκόρπιες , μόνες τους πάνε και σωριάζονται σε ρίμες.
με τον λυγμό αμίλητο με τον καημό κρυμμένο
το δάκρυ δεν ακούγεται ο πόνος δεν μιλιέται
Υ.Γ: Αν ξανανταμώσουμε θα της πω το παραμύθι της Χρυσομαλλούσας, το χρωστάω.
Το διήγημα της Ελένης Νανοπούλου «Μόνες μας» είναι από το συλλογικό τόμο 42 Κείμενα Καραντίνας που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Εύμαρος. Επίσης η συγγραφέας συμμετέχει με το διήγημα «Τα εξάμηνα» στο συλλογικό τόμο Συνοικία το όνειρο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εύμαρος.
Ένα γράμμα από τη δομή φιλοξενίας της Ριτσώνας
Ένα συγκλονιστικό γράμμα της Παρβάνα Αμίρι από τη δομή φιλοξενίας της Ριτσώνας. « Δεν θα φανταζόμουν ποτέ, ερχόμενη από τη χώρα μου στην Ευρώπη, ότι θα συμμετείχα σε διαμαρτυρίες, για να διεκδικήσω το αναφαίρετο δικαίωμά μου στην εκπαίδευση. Είχα βιώσει το φόβο του να χάνεις την πρόσβασή σου στην εκπαίδευση, όταν οι Ταλιμπάν κατέλαβαν το Αφγανιστάν, επιτέθηκαν σε σχολεία και τα έκλεισαν. Είμαι ένα από το 850 παιδιά σχολικής ηλικίας που στερούνται το βασικό τους δικαίωμα στην εκπαίδευση. Μέρα με τη μέρα αναζητώ να βρω το λόγο αυτού του αποκλεισμού, προσπαθώντας να μάθω για τη νομοθεσία που δεν μας επιτρέπει να πάμε στο σχολείο. Αλλά δεν μπορώ να βρω καμία αιτιολόγηση για αυτόν τον αποκλεισμό. Ζούμε σε μία μικρή κοινότητα 2500 ανθρώπων, που είναι οι περισσότερο πληττόμενοι από την πανδημία της COVID-19 και που υποφέρουν κατά τη διάρκεια αυτού του δεύτερου lockdown. Δυστυχώς για εμάς, το να είμαστε σε καραντίνα μπορεί να είναι απαραίτητο για την υγεία μας, αλλά απειλεί και το δικαίωμά μας στην εκπαίδευση…» (Πηγή: «Αποδημητικά Πουλιά», η εφημερίδα των εφήβων προσφύγων, μεταναστών. Εφ. Συν, Νοέμβριος 2020)
Μπείτε στη θέση μας
«…Τολμήστε να φανταστείτε ότι είστε ένας από εμάς, ότι το παιδί σας είναι ένα από εμάς. Μπείτε στη θέση μας. Το πρωί, όταν ξυπνάτε τα παιδιά σας και τα ετοιμάζετε για το σχολείο, εμείς κοιμόμαστε. Κοιμόμαστε ακόμα, όχι γιατί θέλουμε να χασομεράμε, αλλά γιατί δεν υπάρχει τίποτα εποικοδομητικό να κάνουμε. Τουλάχιστον όσο κοιμόμαστε, μπορούμε να ονειρευόμαστε μία σχολική αίθουσα όπου μπορούμε να μάθουμε και έναν δάσκαλο να μας διδάσκει. Όταν τα παιδιά σας πλένουν το πρόσωπό τους, βουρτσίζουν τα δόντια τους και χτενίζουν τα μαλλιά τους μπροστά στον καθρέφτη και ξεκινούν τη μέρα τους με χαμόγελο, εμείς (τα προσφυγόπουλα) κοιτάζουμε την καταστροφή του μέλλοντός μας. Τα παιδιά σας τρώνε για να πάρουν την ενέργεια που χρειάζονται για να χτίσουν το μέλλον τους, εμείς σπαταλάμε την ενέργειά μας σε αυτό το γκέτο. Όταν τα παιδιά σας ακούνε την κόρνα του αυτοκινήτου να τους καλεί και εσείς λίγο πριν φύγουν βάζετε το παγούρι τους στο σακίδιό τους, εμείς παλεύουμε να έχουμε μέσο μεταφοράς ή έστω ένα ποδήλατο για να μπορούμε να πάμε στο σχολείο. Αυτές οι αντιφατικές εικόνες είναι καθημερινές. Μακάρι τα πρωινά μας να ήταν όπως αυτά των παιδιών σας…» (Πηγή: «Αποδημητικά Πουλιά», η εφημερίδα των εφήβων προσφύγων, μεταναστών. Εφ. Συν, Νοέμβριος 2020)
Η «Σχεδία» απαντά στον νέο εγκλεισμό
Η «Σχεδία» ανέστειλε προσωρινά, την κυκλοφορία της και μας προσκαλεί, σε αυτή τη δύσκολη, για όλους, συγκυρία, να μην αφήσουμε τους ανθρώπους του ελληνικού περιοδικού δρόμου μόνους τους απέναντι σε αυτή τη νέα κρίση. «Πώς “αυτοαπομονώνεται” και προφυλάσσεται από τον κορονοϊό ένας άστεγος;» Με αυτό το ερώτημα ξεκινούσαμε την ανοιχτή πρόσκληση που απευθύναμε στην ευρύτερη κοινωνία, στα μέσα του περασμένου Μαρτίου, όταν, από την πρώτη μέρα κιόλας εκείνου του πρώτου εγκλεισμού (λόκνταουν), προσκαλούσαμε την κοινωνία να συμμετάσχει στην καμπάνια μας «Να αγαπάς και να αγωνίζεσαι» με στόχο την υποστήριξη κάποιων έστω εκ των πιο φτωχών από τους φτωχούς της πατρίδας μας, τους πωλητές του ελληνικού περιοδικού δρόμου, τους ανθρώπους της «σχεδίας» μας. Από το έκτακτο πρόγραμμα βραχείων συνδρομών μέχρι τα κουπόνια τροφίμων και τις «κλήσεις συντροφικότητας» καταβάλαμε μια υπερπροσπάθεια, εν μέσω εξαιρετικά αντίξοων συνθηκών, να μη μείνει κανείς μόνος του σε καμία κρίση. Είμαστε περήφανοι γι’ αυτό που συλλογικά καταφέραμε.
«Α», για Αγάπη, για Αλληλεγγύη, για Αξιοπρέπεια.
Οι περισσότεροι πωλητές έχουν καρτοτηλέφωνα. Στις συζητήσεις μαζί τους, μεταξύ άλλων, καταγράφουμε τις εταιρείες τηλεφωνίας που χρησιμοποιεί ο καθένας ώστε να αναζητήσουμε χρόνο/μονάδες για τα κινητά τους. Η τηλεφωνική έστω επικοινωνία με τον υπόλοιπο κόσμο, με το συνάνθρωπο, είναι το ελάχιστο ώστε κανείς να μη νιώθει μόνος, αόρατος. Πώς είναι η μέρα του κ. Χρήστου που ζει σε ένα διαμερισματάκι, χωρίς ρεύμα στο Νέο Κόσμο; Για κάποιους, η σημερινή συνθήκη είναι «αυτοαπομόνωση». Για κάποιους άλλους, όμως, είναι αποκλεισμός (και δεν αναφερόμαστε καν στους ανθρώπους που κοιμούνται στο δρόμο και βιώνουν αυτή την ασύλληπτη πρόκληση). Προσκαλούμε τους φίλους και τις φίλες που το επιθυμούν να δηλώσουν συμμετοχή ώστε να παίρνουμε ένα τηλέφωνο τους πωλητές για να πούμε δυο λόγια, τι κάνουν, τι κάνουμε, τις ανάγκες, τα νέα μας, για μια «καλημέρα», βρε αδελφέ. Οι περισσότεροι πωλητές της «σχεδίας» βιώνουν έναν πολύ μοναχικό βίο. Κανένας μόνος του σε καμία κρίση. «Α», για αγάπη, για αλληλεγγύη, για αξιοπρέπεια.
Μια ιστορία από το Ζεφύρι
Την αγωνία πως η τηλεκπαίδευση μετατρέπεται σε καταλύτη των κοινωνικών ανισοτήτων εκφράζουν εκπαιδευτικοί του 3ου Δημοτικού Σχολείου Ζεφυρίου – Συμμετέχει το 4% (!) των μαθητών, αλλά οι απουσίες… απουσίες «Καλούμαστε να επισημοποιήσουμε και να σφραγίσουμε τις άνισες εκπαιδευτικές ευκαιρίες, να στηρίξουμε υποχρεωτικά την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, όταν είναι ολοφάνερο πως αδυνατεί να παρέχει στους μαθητές μας το μορφωτικό αγαθό»,τονίζουν οι εκπαιδευτικοί του 3ου Δημοτικού Σχολείου Ζεφυρίου, περιγράφοντας με τρόπο γλαφυρό και παραστατικό τις ιδιαίτερες κοινωνικές συνθήκες στο σχολείο που διδάσκουν και την αδυναμία παροχής τηλεκπαίδευσης σε μαθητές δημοτικού. Είναι χαρακτηριστικό πως μόλις το 4% των μαθητών, ήτοι 10 από τους 229 εγγεγραμμένους μαθητές της σχολικής μας μονάδας, μπορούν να συμμετέχουν κανονικά στο μάθημα, ωστόσο οι απουσίες, βάσει των σχετικών οδηγιών, προμετρώνται κανονικά, ενώ η ύλη πρέπει να προχωρήσει στις επόμενες ενότητες. (Πηγή: Alfavita)
Στον φόβο απαντάμε με Αλληλεγγύη
Οι εκρηκτικές συνθήκες υπό τις οποίες η χώρα βιώνει το δεύτερο κύμα της πανδημίας εξαιτίας μιας κυβέρνησης που κάθε μέρα δείχνει να χάνει τον έλεγχο της κατάστασης όλο και πιο πολύ, αλλά και η βαθύτατη και πολύπλευρη κρίση που θα κορυφωθεί μετά το τέλος της υγειονομικής κρίσης, κάνουν ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη στήριξης των ευάλωτων συνανθρώπων μας. Είναι ώρα, παράλληλα με την πολιτική δράση, να απαντήσουμε με έμπρακτη και αυτοοργανωμένη αλληλεγγύη, αναγκαία όσο ποτέ στις συνθήκες αποδόμησης του κοινωνικού κράτους που διαμορφώνει σε βάρος της των πολιτών η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα της Κυβέρνησης Μητσοτάκη με τις «τρύπες» που οι ακραίες πολιτικές της επιλογές ανοίγουν στην προστασία των πιο αδύναμων. Σ’ αυτές τις συνθήκες η ομάδα «Φυλή των Φίλων» συναντά την «Αλληλεγγύη για όλους» με σκοπό την στήριξη ευάλωτων συνανθρώπων μας αλλά και δομών αλληλεγγύης, και διοργανώνουν μια διαδικτυακή εκδήλωση την Δευτέρα 7/12 στις 19.30 με τίτλο «Στον φόβο απαντάμε με Αλληλεγγύη» με στήριξη της ομάδας της Αριστεράς στο Ευρωκοινοβούλιο GUE/ NGL – The Left in the European Parliament. Στη διαδικτυακή αυτή συνάντηση θα τεθούν τα θέματα ψυχοκοινωνικής αλλά και έμπρακτής στήριξης των ευάλωτων πληθυσμών και των δομών αλληλεγγύης με σκοπό να δημιουργηθούν στοχευμένες ενέργειες για την στήριξη όλων.
κεντρική photo: efsyn.gr
Ευχαριστούμε τον κ. Σκαμπαρδώνη για τις πληροφορίες.
