Μάς ενημερώνει, ο Σταμάτης Σκαμπαρδώνης
Κάθε Παρασκευή:
Περισκόπιο στη Γλυφάδα,
στην Ελλάδα,
στον Κόσμο
Οδυσσέας Ιωάννου
« …Η πιο βαριά ευθύνη που άφησε ο Θάνος σε όλους μας είναι να μην αφήσουμε κανέναν να πει κακή κουβέντα για το όνειρο. Να μην αφήσουμε κανέναν να μας πείσει πως ο κόσμος δεν μπορεί να γίνει ομορφότερος και, όπως έλεγε να ζούμε την κάθε μας μέρα, το κάθε λεπτό μας τρυφερά και γενναία, όπως έκανε και ο ίδιος μέχρι τις τελευταίες του στιγμές…»
Πάντα γελαστοί και γελασμένοι
“Όσοι με τον Χάρο γίναν φίλοι
με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη
στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι
πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί
πάντα γελαστοί και γελασμένοι”
Το τραγούδι αυτό που ερμήνευσε με συγκλονιστικό τρόπο ο Μητροπάνος είναι σε ποίηση Άλκη Αλκαίου και γράφτηκε για τον Τάσο Ισαάκ και τον Σολωμό Σολωμού, που έπεσαν νεκροί στην Κύπρο από τους Τούρκους
Μίλτος Πασχαλίδης
«….Μία μεγάλη υπόκλιση στον μαέστρο μας, στον φίλο μας. Έτσι όπως εξελίχθηκε η πορεία της ασθένειάς του ήταν λυτρωτικό που ξεκουράστηκε… Ο Θάνος είναι ο πιο γενναίος άνθρωπος που έχω γνωρίσει. Για δυόμιση χρόνια πάλεψε με νύχια και με δόντια. Όπως είχε πει άλλωστε και ο ίδιος, το ζήτημα δεν είναι αν θα χάσεις, αλλά πόσο θα αγωνιστείς. Ο Θάνος αγωνίστηκε κι εμείς υποκλινόμαστε και κρατάμε τα τραγούδια του σαν φυλακτό»
Ρόζα
Είκοσι χρόνια πριν από την κυκλοφορία του τραγουδιού, το 1976, ο ποιητής Άλκης Αλκαίος είχε στείλει το ποίημά του «Η Ρόζα», στον Θάνο Μικρούτσικο για να το μελοποιήσει. Ο συνθέτης -όπως ο ίδιος είχε αναφέρει στην Μηχανή του Χρόνου- έμενε τότε σε διαμέρισμα μιας πολυκατοικίας στην Αθήνα. Η έμπνευση δεν άργησε να του έρθει, αλλά η ώρα ήταν περασμένη και ακατάλληλη για ηχογράφηση. Για να μην ενοχλήσει τους γείτονες, πάτησε τη σουρντίνα του πιάνου (εξάρτημα που προσαρμόζεται στα έγχορδα όργανα για να «πνίγει» τον ήχο) και ξεκίνησε να ηχογραφεί το τραγούδι. Το αποτέλεσμα της ηχογράφησης δεν ήταν ότι καλύτερο. Έτσι η Ρόζα, κατά το «δειγματισμό» τραγουδιών από τον Μικρούτσικο σε διάφορους καλλιτέχνες, περνούσε μονίμως στα αζήτητα. Ο Μητροπάνος όταν του προτάθηκε το τραγούδι αμέσως συμφώνησε. Άλλωστε, είχε ανάγκη και μια συμφωνία με τον φίλο του τον Θάνο, μετά από ένα καυγά που είχαν ρίξει για τα πολιτικά. Κάπως έτσι έφτασε στα αυτιά μας η «Ρόζα», που είχε ξεχαστεί για πολλά χρόνια σε ένα συρτάρι. Μάλλον ισχύει για τα τραγούδια αυτό που λένε και για τους ανθρώπους. Κανένα καλό δεν πάει χαμένο. Για την ιστορία η Ρόζα, είναι η Ρόζα Λούξεμπουργκ, η κορυφαία αγωνίστρια, που βασανίστηκε και εκτελέστηκε.
Ιχτισάμ Χαν
Ο Ιχτισάμ Χαν, το προσφυγάκι που το παλεύει (και) με τα γράμματα, έγραψε ένα άρθρο γι’ αυτό που αγαπάει περισσότερο: την ποίηση. Μεταξύ λοιπόν των «δικών» του ποιητών (Ραχμάν Μπάμπα, Ικμπάλ, Ρουμί) ανέφερε και τον Καβάφη και πως το αγαπημένο του ποίημα από τον Αλεξανδρινό είναι η «Δέησις»:
«Η θάλασσα στα βάθη της πήρ’ έναν ναύτη./ Η μάνα του, ανήξερη, πηγαίνει κι ανάφτει/ στην Παναγία μπροστά ένα υψηλό κερί/ για να επιστρέψει γρήγορα και να ’ν’ καλοί καιροί…».Ναι, αυτό ήξερε και ξεχώριζε ο Ιχτισάμ. Αυτό που μιλούσε για τη μάνα που περιμένει, μπορεί τη δική του μάνα, που της πήρε η θάλασσα τον γιο. Μετανάστη; Πρόσφυγα;
(Πουλιά Αποδημητικά, η εφημερίδα των εφήβων προσφύγων, μεταναστών και ελλήνων. Τεύχος 16, Δεκέμβριος 2019).
Πλατεία Αριστοτέλους
Η πλατεία Αριστοτέλους αποτελεί σημείο – αναφορά για τους Θεσσαλονικείς, τόσο λόγω της θέσης της όσο και λόγω των γεγονότων με τα οποία έχει συνδεθεί και του ρόλου της στο παρελθόν και στο σύγχρονο παρόν: σφύζει από κόσμο και κίνηση καθημερινά και εκεί διοργανώνονται πάρα πολλές κοινωνικές, πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις. Εκεί έγιναν και φέτος οι κεντρικές εκδηλώσεις για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Καλή χρονιά λοιπόν από τη Θεσσαλονίκη και την πλατεία Αριστοτέλους.
Σταθμός Βενιζέλου
Τα αρχαιολογικά ευρήματα για τα οποία γίνεται τόσο θόρυβος δεν είναι μία περίπτωση κοινή ούτε καν για τον ελλαδικό χώρο στον οποίο πράγματι ισχύει το «όπου σκάψεις θα βρεις αρχαία». Εδώ αναφερόμαστε σε ένα μοναδικό μνημειακό σύνολο, σ’ ένα ολόκληρο τμήμα της βυζαντινής κοσμικής Θεσσαλονίκης, που σώζεται σε εξαιρετική κατάσταση διατήρησης, ένα κομμάτι, δηλαδή, της πλακόστρωτης βυζαντινής λεωφόρου μήκους 77 μέτρων που διέσχιζε το κέντρο της Θεσσαλονίκης ήδη από τον 4ο αι. μ.χ., ακριβώς κάτω από την Εγνατία. ( εφημερίδα Έθνος)
Κοσμάς Εμμόγλου
Ο φωτογράφος Κοσμάς Εμμόγλου αναζήτησε τα «μυστικά» των τσιγγάνων παλεύοντας και με τις δικές του προκαταλήψεις. Όταν εκπλήρωνε τα καθήκοντά του για τα προς το ζην, άφηνε το καΐκι του που έχει με έναν φίλο του, πουλούσε τα ψάρια στην αγορά και τριγυρνούσε στη δυτική Θεσσαλονίκη ακολουθώντας την καλλιτεχνική του φλέβα. Εκεί στη Νέα Μαγνησία το 2012 ανακάλυψε έναν καταυλισμό Τσιγγάνων και άρχισε δειλά-δειλά να φωτογραφίζει. Η έκθεση του Κοσμά Εμμόγλου « Έλα κατέ ή Αθίγγανες Πολιτείες» πραγματοποιείται στο Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας και θα είναι ανοιχτή έως 10/02/20. ( Από την συνέντευξη του Κοσμά Εμμόγλου στην Ντόση Ιορδανίδου και στο Περιοδικό δρόμου- Σχεδία, τεύχος 76)
Γιώργος Ζογγολόπουλος (Αθήνα, 1903–2004)
Ο γλύπτης Γιώργος Ζογγολόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Το 1949 με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης συνέχισε τις σπουδές του στη γλυπτική στο Παρίσι στο εργαστήριο του Marcel Gimond και το 1952 με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών μετέβη στην Ιταλία όπου ειδικεύτηκε στις τεχνικές της χαλκοχυτικής. Από τη δεκαετία του ’70 έως τα τέλη της δεκαετίας του ’90 διατηρούσε με τη σύζυγό του Ελένη εργαστήριο στο Παρίσι, συμμετέχοντας ενεργά στα εικαστικά δρώμενα της γαλλικής πρωτεύουσας. Ο «αιώνιος έφηβος», όπως τον αποκαλούσαν, ερεύνησε το μέτρο και την αρμονία στην τέχνη του. Ως καλλιτέχνης έλαβε πολλές επίσημες διακρίσεις και έργα του βρίσκονται σε σημαντικούς δημόσιους χώρους της Ελλάδας, της Ευρώπης και της Αμερικής, καθώς επίσης και σε πολλές ελληνικές και ξένες συλλογές και μουσεία.
Ομπρέλες
Μια από τις ομορφότερες εικόνες στην παραλία της Θεσσαλονίκης είναι οι ομπρέλες του Ζογγολόπουλου. Δεν υπάρχει περίπτωση να τις προσπεράσεις και να μη σταματήσεις να τις θαυμάσεις. Το εντυπωσιακό γλυπτό τοποθετήθηκε στην παραλία της Θεσσαλονίκης το 1997 στα πλαίσια της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης. Πρόσφατα ένα παρόμοιο γλυπτό φτιάχτηκε από το Ίδρυμα Ζογγολόπουλου και τοποθετήθηκε στην Αίγυπτο στην ευρύτερη περιοχή της Αλεξάνδρειας.
Κεντρική photo: efsyn.gr
Ευχαριστούμε τον κ. Σκαμπαρδώνη για τις πληροφορίες.
follow Γλυφάδα metropolitans on twitter
