Μάς ενημερώνει η ψυχολόγος Αριάδνη Α. Λοράνδου
Σε μία υγιή οικογένεια, το βρέφος δημιουργεί ασφαλείς δεσμούς με τους γονείς του τόσο φυσικά όσο και η αναπνοή του. Το κλάμα του, το χαμόγελο του, η τροφή που λαμβάνει καθώς και ο τρόπος, μαρτυρά τις συντονισμένες αλληλεπιδράσεις των γονέων του. Σε κάθε είδους αντίδραση, ο γονέας δρα με ευαισθησία, με πλήρη αφοσίωση και αποτελεί έναν ρυθμιστή συναισθημάτων του παιδιού του. Κάθε τι που κάνει το παιδί, λαμβάνεται ως ευχαρίστηση και όχι ως κούραση ή απογοήτευση. Αντίθετα, σε μία προβληματική οικογένεια, το βρέφος σίγουρα δεν δημιουργεί ασφαλείς δεσμούς. Νιώθει ότι συμβιώνει με ξένους παρά με γονείς και αυτό διότι σε κάθε του αντίδραση δεν υπάρχει κανένα ή αρνητικό συναίσθημα. Τα παιδιά που ζουν με ξένους, αντιμετωπίζουν ξένα τον εαυτό τους και τον κόσμο.
Η προσοχή και η πρόθεση είναι σημαντική για το χτίσιμο των δεσμών. Παιδί και γονέας χρειάζεται να εμπλακούν σε μία κατάσταση ζωτικότητας τέτοιου είδους όπου να έχει παρόμοια προσοχή και πρόθεση και από τους δύο. Χαρά, ανακάλυψη, παρατήρηση χρειάζεται να βιώνονται με την ίδια προσοχή – πρόθεση.
Πόσοι από εσάς όταν παίζει το παιδί σας, έρχεται στην μνήμη μία ευχάριστη δική σας παιδική εικόνα; Πόσοι από εσάς ανακαλύπτεται κομμάτια του εαυτού σας βλέποντας το παιδί σας να αντιδρά σε ένα γεγονός, όπου πριν δεν τα γνωρίζατε ή τα είχατε ξεχασμένα; Αυτή η ευχάριστη δική σας παιδική εικόνα και αυτό το ξεχασμένο κομμάτι του εαυτού, σας υπενθυμίζουν ότι τώρα μαζί με το παιδί σας, μπορείτε να χτίσετε δεσμούς. Είναι ένας δρόμος όπου χρειάζεται να είσαστε ανοιχτοί να εμπλακείτε. Σε περίπτωση που νιώσετε ότι δεν μπορείτε να εμπλακείτε, το παιδί θα αρχίσει να αμφιβάλλει για το αν ενδιαφέρεστε για εκείνο και το σημαντικότερο, αν το αγαπάτε. Με τη σειρά του, όταν χρειαστεί να εμπλακεί στο χτίσιμο δεσμών, θα δυσκολευτεί. Τότε, ως γονείς θα αρχίσετε να αμφιβάλλετε για τις γονικές σας ικανότητες. Τέλος, θα δημιουργηθεί ένας μη υγιής δεσμός όπου θα περιβάλλεται από φωνές, φόβο και απόρριψη. Ένας κύκλος αντιδράσεων όπου θα έχει έναν μεγάλο ηττημένο, το παιδί σας, αλλά και έναν χαμένο, εσάς. Ηττημένο, διότι προσπάθησε να εμπιστευθεί αλλά ηττήθηκε παίρνοντας μαζί του μία λαθεμένη εικόνα για τον εαυτό του, γεμάτο ντροπή, ενοχή και με πολλά, πολλά κενά.
Οι υγιείς δεσμοί αφορούν άνθρωπο σε άνθρωπο, γονέα σε παιδί. Άρα, είναι μία σχέση με πολλές αλληλεπιδράσεις όπου και οι δύο χρειάζεται να εμπλέκονται ουσιαστικά, απολαμβάνοντας όλες τις διαδικασίες.
Χορέψτε μαζί του.
Γελάστε μαζί του.
Παρατηρήστε όπως σας παρατήρησε εκείνο όταν πρωτοήρθε σε αυτόν τον κόσμο, μοναδικά.
Δώστε προσοχή σε αυτά που κάνει, είναι σίγουρο πως θα βρείτε κάτι.
Θυμηθείτε, η πρόθεση του παιδιού είναι να μάθει, πρώτα από τους γονείς του.
Όχι Αύριο. Τώρα χτίζονται οι δεσμοί, τώρα για να νιώσει ασφάλεια. Κι αν χρειαστεί να το κάνετε στο Αύριο, ήδη θα γνωρίζετε τον τρόπο. Άλλωστε, ο γονέας γνωρίζει το καλό του παιδιού του, θαρρώ!
Ευχαριστούμε την κ. Λοράνδου για τις πληροφορίες.
