Τί καταλαβαίνει το παιδί μας όταν του λέμε “προσπάθησε”…
|| ΚΑΘΕ ΤΕΤΑΡΤΗ ||
Μάς ενημερώνει η Ψυχολόγος Λοράνδου Α. Αριάδνη
«Προσπάθησε, θα τα καταφέρεις», έκφραση με την οποία κάθε γονέας «προσπαθεί» να τονώσει τον εαυτό του παιδιού, να δώσει κίνητρα, δυναμικές και εμπιστοσύνη.
στο άκουσμα της λέξης «προσπάθεια ή προσπάθησε», το παιδί μπαίνει σε μία διαδικασία να αποδείξει ότι όντως προσπαθεί και συνεπώς ότι μπορεί! Ίσως, παρόλα αυτά, η προσπάθεια που καταβάλλει το παιδί, να γίνεται απλώς για να επιβεβαιώσει το αίσθημα του γονέα του. Αυτή η σκέψη έχει πολλαπλά επίπεδα ανάλυσης όπως, είναι λογικό το παιδί να θέλει να επιβεβαιώσει τον γονέα μέσα από αυτή την διαδικασία (πρότυπα), η επιβεβαίωση του παιδιού προς τον γονέα δεν αποτελεί και μη πίστη στο ίδιο απαραίτητα, το κίνητρο της προσπάθειας χρειάζεται να είναι συνδεδεμένο και με τα αισθήματα του ίδιου του παιδιού ώστε να ανακαλύψει πού μπορεί και πού μπορεί να επανέλθει με περισσότερες δυναμικές σε αυτή του την προσπάθεια.
Όλα αποτελούν μέρος μιας πραγματικότητας καθώς και έναν λόγο για να διαισθανθεί ο κάθε γονέας πώς αισθάνεται το παιδί, την ετοιμότητα του παιδιού ώστε να δεχτεί ένα θετικό «push», μέχρι που μπορεί να φτάσει αυτή η προσπάθεια και σημαντικό, την συγκεκριμένη στιγμή! Η μη γενίκευση της λέξης «προσπάθησε» αλλά η μεταφορά αυτής στο τώρα, λειτουργεί ανακουφιστικά στο παιδί και βοηθά αυτό να επανέλθει πιο αποφασιστικά σε μία επόμενη προσπάθεια. Ας σκεφτούμε, πως αυτό που λέει ή πράττει ο γονέας γενικεύεται στην ψυχή του παιδιού και αυτό οδηγεί σε εσφαλμένα μηνύματα (παρερμηνεία).
Άρα, κάθε φορά που θα λέει ο γονέας «προσπάθησε», θα ήταν ωφέλιμο να σκεφτεί ή να ρωτήσει το πώς αισθάνεται το παιδί. Ένα αγόρι ηλικίας εφτά ετών είπε: « Ωχ, βαρέθηκα αυτό το προσπάθησε, αφού προσπαθώ, προσπαθώ γιατί πρέπει να προσπαθήσω», γνώριζε ότι προσπαθούσε, όμως δεν το έδειχνε κάθε φορά που το έκανε και ο γονέας του έλεγε προσπάθησε, αυτό του δημιουργούσε συνεχές άγχος. Το αγόρι συνέχισε λέγοντας: « Εγώ δίνω εμπιστοσύνη σε εμένα», ας μου δώσει και ο μπαμπάς και η μαμά. Αυτό το αγόρι φανέρωσε τις σκέψεις του και βοήθησε τους γονείς να καταλάβουν, όμως υπάρχουν παιδιά που συνεχίζουν να προσπαθούν κοπιαστικά και με άγχος χωρίς να το εκφράζουν. Καθετί που είναι σημαντικό για έναν γονέα, δεν είναι απαραίτητα σημαντικό για το παιδί, τουλάχιστον τη συγκεκριμένη στιγμή ή πάντα.
Ο Μαχάτμα Γκάντι είχε πει: «Σχεδόν οτιδήποτε κάνεις είναι ασήμαντο, αλλά είναι σημαντικό να το κάνεις», με αυτή τη λογική συνέχιζε να δίνει αδιάκοπα με πίστη στον εαυτό του και σε εκατομμύρια ανθρώπους.
Ευχαριστούμε την κ. Λοράνδου
