Ενθαρρύνουμε αρκετά το παιδί μας ώστε να σταθεί ανάμεσα σε γίγαντες;
|| ΚΑΘΕ ΤΕΤΑΡΤΗ, στο Γλυφάδα metropolitans, η ψυχολόγος Αριάδνη Α. Λοράνδου ||
Θα μπορούσαμε να αναπνεύσουμε δίχως αέρα; Θα μπορούσαμε να σηκωθούμε δίχως να πέσουμε κάτω; Θα μπορούσαμε να έχουμε θάρρος δίχως ενθάρρυνση;
Στην ανατροφή ενός παιδιού το σημαντικότερο στοιχείο είναι η ενθάρρυνση. Η έλλειψη της θεωρείται ως αιτία μίας «κακής» συμπεριφοράς, κι όμως το παιδί δεν είναι «κακό» απλώς έχει χάσει το θάρρος του. Το κάθε παιδί, ασχέτως την ποσότητα που διαθέτει, γεννιέται με θάρρος, αρχέγονο.
Με θάρρος ξεπροβάλει μέσα από το σώμα της μητέρας του, με θάρρος ξεσπά στο πρώτο του κλάμα, με θάρρος απαιτεί την προσοχή των γονιών του, με θάρρος στέκεται ανάμεσα σε «γίγαντες».
Αυτό το θάρρος, εμείς χρειάζεται να το στηρίξουμε, όχι να το εγκλωβίσουμε, καταστρέψουμε.
Τα παιδιά κάνουν διάφορες απόπειρες ώστε να κερδίσουν αναγνώριση και την κατάλληλη θέση που τους αρμόζει μέσα στην οικογένεια.
Παράδειγμα: Ο Νίκος, 5 χρόνων βλέπει τη μαμά του να τακτοποιεί τα πράγματα που ψώνισε από το σούπερ μάρκετ. Θέλοντας να κάνει και εκείνος κάτι, πιάνει τα αυγά μέσα από τη σακούλα για να τα βάλει πάνω στο τραπέζι. «Όχι Νίκο», φωνάζει η μαμά, «Θα τα σπάσεις, άστο σε εμένα, είσαι ακόμα μικρός»
Άθελα της, αυτή η μαμά αποθάρρυνε το παιδί της, το οποίο χωρίς καθοδήγηση (πράγμα σπουδαίο), αντιλήφθηκε την έννοια της συνεργασίας, έλαβε πρωτοβουλία και έδειξε εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του ή αλλιώς θάρρος. Τα παιδιά χρειάζεται να τα αφήνουμε να δοκιμάζουν τη δύναμή τους και να μην αμφιβάλλουμε για τις ικανότητές τους και αυτό επιτυγχάνεται μέσα από την ενθάρρυνση. Δεν είναι αδύναμα και κατώτερα. Εάν πιστέψουμε έστω και μια στιγμή ότι είναι κατώτερά μας, ήδη θα έχουμε προκαλέσει μια ατμόσφαιρα αποθάρρυνσης.
Η ενθάρρυνση δίνει ανάσα, σηκώνει το παιδί και το βοηθά να πιστεύει στη δύναμη του, μαθαίνει και νιώθει άξιο με αξία. Γνωρίζοντας την αξία του, δεν αμφιβάλλει για τις προσωπικές του ικανότητες, νιώθει ενεργό και συμμετέχει σε κάθε τι που το ευχαριστεί. Ίσως κάποιες φορές, ο φόβος, η υπερβολική προστασία, η έλλειψη πίστης, να μας οδηγεί να αποθαρρύνουμε το παιδί. Χρειάζεται να μαλακώσουμε αυτά που μας κάνουν να είμαστε αποθαρρυντικοί προς το παιδί και να δώσουμε μια ώθηση θάρρους σε αυτό και ίσως μαζί με εκείνο να γίνουμε και εμείς πιο θαρραλέοι.
Χρειαζόμαστε χρόνο για να γίνουμε γονείς, το παιδί χρειάζεται χώρο για να μεγαλώσει και να αντιληφθεί τις ικανότητες του. Εμείς χρειάζεται να είμαστε ενθαρρυντικοί δίνοντας χώρο διεκδίκησης. Θάρρος σημαίνει δύναμη, τόλμη, ευκαιρία για γνώση. Ας μην το στερούμε αυτό από τα παιδιά διότι δίχως αυτό δεν θα μάθουν.
Ευχαριστούμε την ψυχολόγο Λοράνδου Α. Αριάδνη
