Το θρυλικό πάρτι στη Βουλιαγμένη ακόμη μνημονεύεται και θεωρείται σημείο αναφοράς. Πώς ξεκίνησαν όλα; «Ένωσα τρία τραγούδια μου που προϋπήρχαν, τα Θερινά Σινεμά (το σημείο που λέει Είναι Κάτι Νύχτες με Φεγγάρι), το (Πάμε μια Βόλτα) Στη Βουλιαγμένη και το (Θέλω ένα Βράδυ να κάνω ένα) Πάρτι». Λουκιανός Κηλαηδόνης, Το πάρτι της βουλιαγμένης Ε.Τ. 2001. Αυτό δήλωσε λίγο καιρό μετά τη χρυσή διοργάνωση της υπαίθριας συναυλίας στη Βουλιαγμένη, ο Λουκιανός Κηλαηδόνης περιγράφοντας την ιδέα που τον οδήγησε στην ιδέα αυτής της μοναδικού γεγονότος.
Πάρτι στη Βουλιαγμένη: Το ελληνικό Woodstock
Ο λόγος για το πρώτο τεράστιο μπιτς πάρτι της Αθήνας, αυτό στο οποίο έδωσαν το παρόν, διασκέδασαν, τραγούδησαν, χόρεψαν (μέσα στο νερό) και κολύμπησαν 100.000 θεατές και ας κόπηκαν 25.000 εισιτήρια, οι θεατές ήταν στην πραγματικότητα τρεις φορές περισσότεροι. Είμαστε στις 25 Ιουλίου του 1983 όταν η πλαζ του ΕΟΤ ζει για μια βραδιά το δικό της παραθαλάσσιο Woodstock στην υπαίθρια συναυλία του Λουκιανού Κηλαηδόνη.
Η ιδέα που είχε ο sui generis καλλιτέχνης τότε ήταν να κλείσει την πλαζ του ΕΟΤ στη Βουλιαγμένη μια νύχτα με πανσέληνο και να τη μεταμορφώσει σε συναυλιακό χώρο. Ουσιαστικά, ήταν η πρώτη συναυλία που βγήκε από τα γήπεδα -το πιο βασικό χαρακτηριστικό των πολιτικών συναυλιών της Μεταπολίτευσης- συγκεντρώνοντας απίστευτο πλήθος κόσμου σε ένα δημόσιο ανοιχτό χώρο.
Όπως αποκάλυψε αργότερα ο Λουκιανός το συγκεκριμένο πάρτι – υπερπαραγωγή δεν ήταν μια έμπνευση της στιγμής, αφού ο «φτωχός και μόνος καουμπόι» από την Κυψέλη το προετοίμαζε πάνω από έναν χρόνο. Ο ίδιος έχει δηλώσει: «Πηγαινοερχόμουν έξι μήνες. Μέτρησα τα πάντα. Το μόνο που δεν προέβλεψα ήταν η μεγάλη προσέλευση του κόσμου».
Το Πάρτι στη Βουλιαγμένη: Η ιδέα του Κηλαηδόνη
Πριν ακόμα και από αυτό είχε οραματιστεί μαζί με τη σύζυγό του Άννα Βαγενά, «μια λαϊκή βραδιά με κάποιο αισθητήριο», μία μουσική γιορτή μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού, με φόντο το φως του φεγγαριού και βασικά υλικά του πάρτι τις μπίρες, τα πυροτεχνήματα, την χαρά και την ξενοιασιά.
Ο ίδιος είχε φανταστεί ακόμα και την αρχή της μεγαλειώδους συναυλίας. Όπως είπε σε μια συνέντευξη του: «Ήθελα την ώρα που θα μπαίνει ο κόσμος να ακούγεται μουσική καουμπόικη, αυτά που παίζανε στα saloon, όπως και έγινε. Βρήκα την Έλλη τη Σεμιτέκολο, μία καταπληκτική πιανίστρια, και πριν τη δύση του ήλιου έπαιξε ένα μεγάλο κομμάτι από Σκοτ Τζόπλιν, αυτά τα ράγκταϊμ που λέμε. Ήθελα και μια μεγάλη μπάντα με πνευστά να παίξει κομμάτια του Γκλεν Μίλερ, το Moonlight Serenade για παράδειγμα, και τελικά τα κατάφερα, είχα μία ορχήστρα γύρω στα 16-17 άτομα».
