Παρουσίαση του βιβλίου “Τραπεζούντα, το Διαμάντι της Ανατολής” στη Γλυφάδα

H Ένωση Ποντίων Γλυφάδας “Η Ρωμανία” και η Ένωση Γυναικών Γλυφάδας “Εμείς”, σας καλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του Θοδωρή Δεύτου “Τραπεζούντα, το Διαμάντι της Ανατολής”.

Η παρουσίαση θα πραγματοποιηθεί στο Δημαρχείο Γλυφάδας, το Σάββατο 2 Απριλίου.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν ο Κυριάκος Τιλγκερίδης, Πρόεδρος της Ένωσης Ποντίων Γλυφάδας “Η Ρωμανία” και η Λένα Μαυρακάκη, Πρόεδρος της Ένωσης Γυναικών Γλυφάδας “Εμείς”.

|| Λένα Μαυρακάκη: ||

“Ήταν μεγάλη τιμή, η πρόσκληση από την Ένωση Ποντίων Γλυφάδας για την συμπαρουσίαση του βιβλίου του Θοδωρή Δεύτου “Τραπεζούντα, το Διαμάντι της Ανατολής”.

Το βιβλίο αναφέρεται στον ξεριζωμό μιας μάνας με δύο μικρά παιδιά. που μπροστά στο φόβο του αφανισμού αποφασίζει να αφήσει το ολίγων μηνών αγοράκι της, στον Τούρκο υπηρέτη, τον Χασάν, με την ελπίδα ότι αργότερα θα επέστρεφε να το πάρει. Ο πόνος για το μωρό που έμεινε πίσω, αγιάτρευτος, αξεπέραστος, αλλά έπρεπε να αγωνιστούν, να ζήσουν, με το όραμα πάντα να επιστρέψουν να το βρουν και να το πάρουν. Είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα που πρέπει να διαβάσουν όλοι οι Έλληνες διότι δεν αφορά μόνο τους Πόντιους. Είναι μία πραγματική ιστορία με αλλαγή ονομάτων. Το βιβλίο σε ταξιδεύει τόσο που αν δεν έχεις πάει στην Τραπεζούντα, την γνωρίζεις για τα καλά. Εύκολα μπήκα στη θέση της Πινίτσας, της μάνας, και δεν ήθελα και πολύ, με πήραν τα κλάματα. Η παρουσίαση του βιβλίου ήταν μία ευκαιρία για το δικό μας σωματείο διότι το έτος 2016-2017 θα είναι αφιερωμένο σε παρουσιάσεις βιβλίων που αφορούν σε μεγάλες γυναικείες μορφές που μέσα από έρευνα μας παρουσιάζουν γεγονότα και χαρακτήρες που δεν έχουμε γνωρίσει. Δεν θα είναι πολλές οι παρουσιάσεις, λίγες και καλές, γιατί ο κόσμος είναι ήδη κουρασμένος από την δίνη των προβλημάτων του. Έχω πάψει να διαβάζω βιβλία που είναι για κατανάλωση και αφορούν σε αγάπες και ερωτικές ιστορίες και άλλα ανούσια και αρρωστημένα θέματα ίσως λόγω ωρίμανσης, λόγω ηλικίας, ίσως γατί έχω διαβάσει πολύ ξένη και ελληνική λογοτεχνία με μεγάλους συγγραφείς στη νεώτερή μου ηλικία, ίσως γιατί πάντα ήμουν ένα ανήσυχο άτομο και ψαχνόμουν για το δίκαιο και το άδικο, τον φτωχό και τον πλούσιο, για τα ιδανικά της πατρίδας μου, για τους μετανάστες συγγενείς των γονιών μου στην Αμερική και τον Καναδά.”

||Απόσπασμα||

“Η εικόνα που συνάντησα εκεί ήταν τρισάθλια, χιλίαδες κόσμου περιφέρονταν παντού χωρίς σκοπό, χωρίς προσανατολισμό, ίσως και χωρίς ελπίδα. Οι συνθήκες που επικρατούσαν εκεί ήταν επιεικώς απαράδεκτες. Οι δρόμοι, τα πάρκα, οι εκκλησίες ήταν γεμάτα κόσμο που έψαχνε να βρει ένα χέρι βοηθείας μία αχτίδα φωτός, κάτι τις ασήμαντο έστω, να πιαστεί, να αισθανθεί καλύτερα. Γιατί αυτός ο κόσμος ήταν σκληροτράχηλος που είχε εκπαιδευτεί να ζει με τον φόβο και την ανασφάλεια και που δεν είχε αφήσει ποτέ του αυτά τα συναισθήματα να βγουν στην επιφάνεια. Τα κρατούσε βαθειά ριζωμένα μέσα του και εξωτερίκευε τη λεβεντιά, την αγωνιστικότητα το κέφι, την αγάπη για την ζωή και την δημιουργία…”