Ξεθάβονται ή θάβονται ξανά οι Δεσμώτες του Φαλήρου; (Ζευγάρια, παιδιά και έφηβοι)
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ protothema.gr
Στο Φάληρο με συνοπτικές διαδικασίες μπαζώθηκαν δεκάδες στρέμματα κατάσπαρτα με πανάρχαιες ταφές. Η λογική που επικράτησε ήταν ότι, βάσει νόμου αλλά και της καθιερωμένης ανά τον κόσμο πρακτικής, οι ανασκαφές είναι αυτές που καταστρέφουν τις αρχαιότητες και όχι οι επιχώσεις
Με περισσότερες από 1.800 ταφές που έχουν έρθει στο φως έως σήμερα στον αρχαιολογικό χώρο εντός του Κέντρου Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ), μεταξύ Φαλήρου και Καλλιθέας, ο τίτλος «η μεγαλύτερη και πιο σημαντική νεκρόπολη της αρχαίας Ελλάδας» φαντάζει αυτονόητος.
Αντιστοίχως, σημαντική είναι και η συζήτηση που ανοίγει σχετικά με αυτή τη μοναδική αρχαιολογική ανακάλυψη – και μάλιστα προς δύο κατευθύνσεις: η μία αφορά, προφανώς, τα ευρήματα, τα οποία είναι κυριολεκτικά συγκλονιστικά. Χαρακτηριστική από αυτή την άποψη είναι η αποκάλυψη του σκελετού μιας νεαρής μητέρας η οποία θάφτηκε στο Αρχαϊκό Νεκροταφείο του Φαλήρου σαν να πάγωσε τη στιγμή του τοκετού της. Το κεφάλι του νεογνού έχει μόλις ξεπροβάλει από τον κόλπο της, ενώ το υπόλοιπο κορμάκι του παρέμεινε, εις τους αιώνας των αιώνων, μέσα στη μήτρα μετέωρο και θνησιγενές.Η δεύτερη προσέγγιση στα αρχαιολογικά ευρήματα του Φαλήρου είναι «πολιτική» και δεοντολογική, καθώς το μεγαλύτερο τμήμα της Νεκρόπολης, σε μια έκταση περίπου πενταπλάσια της ήδη ανασκαφείσας, έχει θαφτεί κάτω από τις επιχώσεις του τεχνητού λόφου στο ΚΠΙΣΝ. Πιο απλά, στο Φάληρο με συνοπτικές διαδικασίες μπαζώθηκαν δεκάδες στρέμματα κατάσπαρτα με πανάρχαιες ταφές. Η λογική που επικράτησε ήταν ότι, βάσει νόμου αλλά και της καθιερωμένης ανά τον κόσμο πρακτικής, οι ανασκαφές είναι αυτές που καταστρέφουν τις αρχαιότητες, όχι οι επιχώσεις – οι οποίες, μάλιστα, ενδέχεται να προστατεύσουν όσα βρίσκονται ήδη στο χώμα αντί να προκαλέσουν επιπλέον ζημιές.
Ωστόσο, καθένας μπορεί να φανταστεί τον σάλο που θα ξεσηκωνόταν εάν, π.χ., στο Ελληνικό και στην υπό αξιοποίηση έκταση του παλιού αερολιμένα αποκαλυπτόταν όχι ένα νεκροταφείο, αλλά έστω και ένας μόνο αρχαίος τάφος. Βέβαια, το Φάληρο δεν είναι Ελληνικό, πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις αξιοποίησης εγκαταλειμμένων εκτάσεων εντός των ορίων της πρωτεύουσας. Είναι επίσης σαφές ότι η ανέγερση των εγκαταστάσεων του ΚΠΙΣΝ έγινε σύμφωνα με ό,τι προβλέπεται από τον νόμο περί αρχαιοτήτων και δεν υπήρξε η παραμικρή παρέκκλιση. Παρ’ όλα αυτά, έστω και εν αγνοία των δημιουργών του Κέντρου Πολιτισμού, οι νεκροί της αρχαίας Αθήνας θάφτηκαν, για δεύτερη φορά, κάτω από χιλιάδες τόνους χώματος – και μάλλον για πάντα.
Οπως διακρίνεται ευκρινώς στο σχετικό διάγραμμα της αρχαιολογικής ζώνης, τα τμήματα που έχουν ανασκαφεί στον χώρο του ΚΠΙΣΝ είναι δύο: ένα προς την πλευρά της λεωφόρου Συγγρού, το οποίο συμπίπτει με την αρχική ανασκαφή του 1915, και ένα που συνορεύει σχεδόν με τον προαύλιο χώρο που συνδέει τη Λυρική Σκηνή με την Εθνική Βιβλιοθήκη. Είναι γνωστό και πέραν πάσης αμφισβήτησης ότι στα θεμέλια των δύο κτιρίων δεν υπήρχαν αρχαιότητες, καθώς το συγκεκριμένο σημείο ήταν λίμνη. Πέραν αυτού, όμως, μια ζώνη πλάτους περίπου 200 μέτρων, η οποία εκτείνεται διαγωνίως μέσα στο σημερινό Κέντρο Πολιτισμού διασχίζοντας το τεχνητό πάρκο, είναι γεμάτη από εκατοντάδες τάφους, καθώς εκεί βρισκόταν το Νεκροταφείο των Αθηνών για μακρά χρονική περίοδο, από την Υστερη Γεωμετρική Περίοδο, δηλαδή από τον 8ο έως και τον 4ο αιώνα π.Χ. Η σύγχρονη ανασκαφή στον χώρο καλύπτει έκταση 10 στρεμμάτων, η οποία και ισοδυναμεί με το 1/5 του συνολικού αρχαιολογικού χώρου. Σύμφωνα όμως με τις εκτιμήσεις των αρχαιολόγων οι οποίοι διενεργούν την τρέχουσα διερεύνηση, ο κύριος θύλακας της Νεκρόπολης βρίσκεται κάτω από το τεχνητό πάρκο. Αυτό έχει τονίσει επανειλημμένως δημόσια στις ομολογουμένως συναρπαστικές ομιλίες της σχετικά με τη συγκεκριμένη αρχαιολογική ανακάλυψη η υπεύθυνη της ανασκαφής Στέλλα Χρυσουλάκη.
source: protothema.gr
