Αγαπημένο μου Ημερολόγιο σου γράφω τόσο καιρό, αλλά…
Μάς ενημερώνει η ψυχολόγος Λοράνδου Α. Αριάδνη
16/09/2004
Ημέρα Σάββατο…
Αγαπημένο μου Ημερολόγιο σου γράφω τόσο καιρό και δεν έχει υπάρξει κάποια αλλαγή στη ζωή μου ώστε να νιώσω καινούργιες εμπειρίες, νιώθω ότι επαναλαμβάνομαι. Παρόλα αυτά, σήμερα, έχασα ένα «κομμάτι» σημαντικό από τη ζωή μου και ξαφνικά ένιωσα πως ίσως αυτή η απώλεια με βοηθήσει ή μάλλον με κινήσει να δημιουργήσω αυτό που θέλω εδώ και πολύ καιρό. Ελπίζω σε αυτό, ελπίζω να γεμίζω τις σελίδες και οι αλήθειες μου να έχουν διάρκεια…..
Ένα Ημερολόγιο είναι στην ουσία, ένα επίσημο βιβλίο καταγραφής συμβάντων της ζωής μας και άθελα μας γινόμαστε συγγραφείς και το σημαντικό, οι εκδόσεις είναι, δικές μας! Σκέψεις, συναισθήματα, καθημερινότητα, όλα αυτά σε γραμμές που όμως προϋποθέτουν μία αρχή αλλά παράλληλα και ένα τέλος ώστε να ανανεωθούν.
Κάθε φάση που βιώνουμε έχει μία διάρκεια και αυτή καταγράφουμε στις σελίδες μας. Αυτή η φάση της διάρκειας προϋποθέτει μια απώλεια συνδεόμενη με μια δημιουργία. Υπάρχουν απώλειες και δημιουργίες στην πραγματικότητα ή και στις προτάσεις ενός Ημερολογίου. Μια κοπέλα γίνεται γυναίκα και σύζυγος, ένα νεογέννητο αφήνει τον εμβρυικό σάκο και εισέρχεται στον κόσμο της οικογένειας, ένας άνθρωπος αποχωρεί από τη ζωή για τον θάνατο και κάθε ένα από αυτά τα παραδείγματα μαρτυρά την απώλεια σε σύνδεση με την δημιουργία.
Στο Ημερολόγιο μας, το οποίο δημιουργεί και ένα σύνολο πραγμάτων, υπάρχει μία αρχή και ένα τέλος και αυτό μας γεμίζει διότι δίνει μία συνέχεια και μία αλλαγή. Και οι ημέρες κυλάνε στις γραμμές του τετραδίου, μαζί και τα συναισθήματα, το ίδιο και οι εποχές. Η κάθε εποχή «παραιτείται» από την δική της ιεροτελεστία και αφήνει την επόμενη κατά σειρά εποχή να δημιουργήσει και συνάμα ξεκινά και για εμάς μία νέα εποχή, μία νέα αρχή, μία νέα αναζήτηση. Η διάρκεια του Ημερολογίου μας, χρειάζεται να ανανεώνεται και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνον με μία απώλεια, εξορισμό, ρήξη, τέλος, όπως θέλετε πείτε το, κάποιων καταστάσεων. Η ανανέωση βασίζεται στο τέλος, διότι έτσι η συνέχεια είναι αμόλυντη, χωρίς βλαβερά απομεινάρια. Και όσο πλησιάζουμε προς τις τελευταίες σελίδες αυτού του Ημερολογίου, τόσο πιο ομαλά συνειδητοποιούμε ότι η διατήρηση πολλών δικών μας πραγμάτων μπορεί να υπάρξει μόνο όταν αυτό το Ημερολόγιο κλείσει και ξεκινήσουμε ένα άλλο.
Το σκοτάδι (απώλεια), το φως (δημιουργία), υπάρχουν στη ζωή μας και το κάθε ένα έχει τη διάρκεια του, την επιρροή του, τη μορφή του, αυτό είναι το πραγματικό Ημερολόγιο της ζωής μας και αν δεν είναι γραμμένο απαραίτητα, είναι σίγουρα, πριν ακόμα γεννηθούμε, χαραγμένο, όχι μοιρολατρικά αλλά από τη φύση.
16/09/2004
Ημέρα Κυριακή…
Τελειώνοντας αγαπημένο μου Ημερολόγιο, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σου αυτό που διάβασα: «Αν αποζητάς την τελειότητα, παραδόσου στην ατέλεια, Αν θες να ισιώσεις, κύρτωσε, Αν ψάχνεις την πληρότητα, άδειασε, Αν θέλεις να έχεις κάθε τι, παράτησε τα όλα». Λάο Τσε
Ευχαριστούμε την κ. Λοράνδου για τις πληροφορίες.
