Κάποτε ήμουν παιδί. Τώρα είμαι γονιός…

|| ΚΑΘΕ ΤΕΤΑΡΤΗ ||

Γράφει η Λοράνδου Α. Αριάδνη

Ψυχολόγος

κάποτε ήμουν παιδί και ζούσα την κάθε στιγμή με πολλή χαρά, με πολλά γέλια, με μία αίσθηση του ατρόμητου. Είχα την αυθεντικότητα της παιδικής μου ηλικίας και έλεγα αυτό που αισθανόμουν δίχως να σκέφτομαι τις συνέπειες.

Κάποτε ήμουν παιδί και όποτε έλεγα αυτό που αισθανόμουν, δεχόμουν κριτική και αυτό με πλήγωνε. Ξεχνούσα το γέλιο μου και κλεινόμουν στον εαυτό μου… δεν γνώριζα πως.

Κάποτε ήμουν παιδί και ένιωθα μοναξιά, δεν το ζητούσα, όμως έτσι ήταν τα πράγματα. Δεν υπήρχε χρόνος για εμένα αν και με τα παράπονα φανέρωνα την ανάγκη μου για παρέα.

Κάποτε ήμουν παιδί διότι έτσι «ήρθα» στη ζωή!

Τώρα πια μεγάλωσα και ψήλωσα και έγινα γονιός. Γνωρίζω ότι δεν χρειάζεται να παραμελήσω ή να υποτιμήσω οτιδήποτε βίωσα, διότι το βίωμα μου είναι αυτό που θα με βοηθήσει να ενταχθώ ολοκληρωτικά στον νέο μου ρόλο. Αυτό που έζησα ως παιδί και αυτό που ζω τώρα, θα εμπλουτίσει και θα αναπτύξει την πορεία μου, με άλλα λόγια συνειδητοποίηση. Σίγουρα θα κριθώ ως γονιός όπως δεχόμουν κριτική όταν κάποτε ήμουν παιδί, όμως τώρα μπορώ να αντισταθώ και να δεχτώ αυτή την κριτική μηδενίζοντας την με τις «πλούσιες» πράξεις προς το παιδί μου. Κινητήριος δύναμη θα γίνει η κάθε στιγμή που θα μοιράζομαι με το παιδί μου, αυτή η μοιρασιά θα μας γεμίζει χαρά και όντως θα είμαστε ατρόμητοι.

Δεν χρειάζεται να αναδείξω τα απωθημένα μου με την μορφή επιθυμιών ή συγκρούσεων διότι αυτά ανήκουν στο παρελθόν και είναι τα μόνα που μπορούν να μου προκαλέσουν μοναξιά. Το παρελθόν θα το χρησιμοποιήσω μόνον για να καταλάβω το παρόν. Αντιθέτως, θα αναδείξω την ανάγκη να δίνω χρόνο στο παιδί μου και να ακούω οτιδήποτε θέλει να μου πει ακόμα και μέσα από το παράπονό του. Ναι, παράπονο, διότι γνωρίζω ότι δεν θα είμαι τέλειος γονιός και το αποδέχομαι αυτό. Πορεύομαι με την θέληση να μάθω το παιδί μου αλλά και να μάθω από αυτό, να ξανανιώσω οτιδήποτε είχα καταπιέσει χωρίς όμως να ζήσω μέσα από τη ζωή του.

Πλέον, ως γονιός έχω την δυνατότητα και το δικαίωμα να αρνηθώ καθετί ακατάλληλο που βίωσα ως παιδί και να δεχτώ καθετί κατάλληλο ώστε να δημιουργήσω μια όμορφη ζωή. Η άρνηση μου ίσως προκαλέσει αντιστάσεις και επικρίσεις, όμως τώρα είμαι γονιός και ξαναδημιουργώ!

Θα γνωρίσω το παιδί μου, το ίδιο και εκείνο εμένα, γι αυτό θα ακούω, θα βλέπω, θα συζητώ ώστε να νιώσουμε οικεία. Μια απλόχερη ευκαιρία για παρέα θα παρουσιαστεί με αυτή την γνωριμία. Το παιδί μου θα έχει τη θέση του στην οικογένεια διότι είναι άνθρωπος και έτσι πρέπει να γίνει.

Βέβαια, γνωρίζω την δουλειά μου, είναι δύσκολη, πολύπλοκη, γεμάτη άγχος διότι απαιτεί πολλά και σε όλα αυτά χρειάζεται ειλικρίνεια και συνείδηση του τι κάνω κάθε φορά. Όμως, κάπως έτσι όμορφα μου τα έφερε η ζωή και είμαι γονιός. Ζω το παρόν!

Ευχαριστούμε την ψυχολόγο Λοράνδου Α. Αριάδνη