Μια νύχτα με τους Mescalero Απάτσι

|| UP–όψεις + ενδιαφέροντα ||

της Βίκυς Αρβανίτη

Τη στιγμή όπου στην Ελλάδα αποκοβόμαστε όλο και περισσότερο από τις παραδόσεις μας, είτε ηθελημένα διότι τα θεωρούμε ξεπερασμένα είτε βιαίως με την αλλοίωση του πληθυσμού,  μια Tελετή-Aγιασμός των Ινδιάνων Απάτσι και ειδικά της φυλής MESCALERO  APACHE στo Tέξας των ΗΠΑ, έρχεται να μας υπενθυμίσει την αέναη προσπάθεια άλλων λαών και πολιτισμών να διαφυλάξουν τις παραδόσεις τους και να τις μεταφέρουν άθικτες στις επόμενες γενεές κάτω από αντίξοες συνθήκες.

Από το 1800 είχε να πραγματοποιηθεί  παρόμοια  Τελετή-Αγιασμός σε ένα από τα τέσσερα πνευματικά  βουνά, ιερή γη, των Mescalero Apache, στα όρη Guadalupe  Mountains στο Τέξας, με  περισσότερους από 200 συμμετέχοντες κάθε ηλικίας.

Photos:  courtesy National Park Service

Δρομείς της φυλής, κάλυψαν απόσταση 170 μιλίων, ναι σωστά 273χλμ, από τον καταυλισμό τους, για να συμμετάσχουν στη τελετή.

Με το σκοτάδι να πέφτει, τα βουνά πλημμύρισαν από τις φωνές τους, τους ήχους της μουσικής τους, τη στιγμή που ανταποκρινόμενοι στο ρυθμό, οι Crown Dancers με τις παραδοσιακές περικεφαλαίες επιδίδονταν με αυτοσυγκέντρωση στο συμβολικό χορό τους γύρω από τη φωτιά. Χορός πειθαρχημένος  που διδάχθηκαν από τα Βουνά. Μια αποκάλυψη. Η φωτιά ήταν όχι μόνο το κέντρο αλλά και η ψυχή.

Βαθειά η σχέση τους και η αλληλεξάρτηση τους με τη γη.  Άλλωστε όπως πιστεύουν, τα βουνά ‘τρέφονται’ από τους ήχους και το χορό των Mescalero Apache και τους το ανταποδίδουν. Όχι μόνο με απτό τρόπο ως βροχή και τροφή αλλά ο χορός τους αποτελεί ένα πνευματικό ‘γιατρικό’ για τη ψυχή και τη φυλή.

Αυτόματα κάναμε το συνειρμό με την αγάπη, το σεβασμό και τη πίστη που είχαν στη γη, οι προγενέστεροι από εμάς. Μόνο που οι δικές μας γενεές απομακρύνθηκαν, αποκόπηκαν από εκείνη και χρειάστηκε η οικονομική ανέχεια της εποχής για να την εκτιμήσουμε και να επιστρέψουμε σε αυτή.

Mας συνεπήρε η νύχτα, η κατάνυξη της τελετής, μυσταγωγία ψυχών και σωμάτων,  και θεωρήσαμε ασέβεια τη λήψη φωτογραφιών.

Και στα Αγγλικά. Γιατί μερικά πράγματα πρέπει να τα καταλαβαίνουμε όλοι μας…

At a time when in Greece we are getting more and more out of our traditions, either deliberately because we consider them out of date or violently with the alteration of the population, a gathering of the Apaches, especially the MESCALERO APACHE in the US, demonstrates the perpetual effort of other peoples and cultures to preserve their traditions and to bring them intact to future generations under adverse conditions. 

Not since the 1800s, has a similar Blessing Ceremony been held in one of the four spiritual mountains, the sacred land of Mescalero Apache, on the Guadalupe Mountains in Texas, with more than 200 participants of all ages. 

Traditional relay runnerscovered a distance of 170 miles, well 273 km, from their homes, to participate in the ceremony. 

With the darkness falling, the mountains flooded with their voices, the sounds of their music, while responding to the rhythm, the Crown Dancers with their traditional attire were concentrating on their symbolic dance around a bonfire. The dance was taught by the Mountain. A revelation. The bonfire is not only the center but also the soul. 

Deeply their relationship and their interdependence with the earth. Besides, as they think, the mountains are “fed” by the sounds and the dance of Mescalero Apache as they recite them. Not only in a tangible way like rain and food, but their dance is a spiritual ‘doctrine’ for soul and Mescalero.

We automatically made the connection with the love, respect, and faith they had on earth, the foremost of us. Only our own generations have been removed, cut off from it, and the economic poverty of the time has come to appreciate and return to it. 

The night was celebrated, the ritual of the ceremony, the mysticism of souls and bodies, and we regarded as intrusive the taking of photographs.