Κάθε Παρασκευή: Περισκόπιο στη Γλυφάδα, στην Ελλάδα, στον Κόσμο!
Μάς ενημερώνει, ο Σταμάτης Σκαμπαρδώνης
||> Ημερολόγιο Καραντίνας || Γράφει, ο Παναγιώτης Σαγρής
Η Τέχνη σε Χαλεπούς Καιρούς
Για φανταστείτε να μην υπήρχε στην ζωή μας η μουσική, η ζωγραφική, η λογοτεχνία, η Τέχνη γενικότερα. Θα ήταν ένας κόσμος γκρίζος, σκοτεινός χωρίς κάποια χαραμάδα φωτός, χωρίς ένα σκίρτημα χαράς, μια αγκαλιά, ένα καταφύγιο ωραίων συναισθημάτων και ψυχικής ισορροπίας.
Θα ήταν μια φυλακή, ένας εγκλεισμός γύρω από τέσσερεις τοίχους, σαν αυτό που ζούμε σήμερα. Και το βασικότερο θα είχαμε χάσει την επικοινωνία, το αλάτι της ύπαρξής μας. Θα είμαστε περισσότερο τρωτοί και ευάλωτοι από το κακό, το ψέμα, την παραπληροφόρηση, από κάποιους που φορούν και θα φορούν πάντα την προβιά του καλού Σαμαρείτη. Προσοχή…, γιατί όπως λένε: Τα πρόβατα τρέμουν τον Λύκο, αλλά είναι πάντα ο βοσκός, που τα στέλνει στη σφαγή. (Ο Παναγιώτης Σαγρής είναι συγγραφέας)
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΟΥ ΜΙΣΟΥΣΕ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ
Δεν μπόρεσες να κοιτάξεις τ’ άστρα
κι έφυγε η αστροφεγγιά από το πρόσωπό σου και νύχτωσε.
Έστριψες στην επόμενη γωνία μην και
βρεθείς αντιμέτωπος με την τρέλα
των εφηβικών σου χρόνων, που σε περίμενε
κρατώντας ένα σκοτωμένο περιστέρι στα χέρια.
Δίστασες ν’ αποκριθείς στο κάλεσμα της άνοιξης
και τα μάτια σου έχασαν τη γιορτή των λουλουδιών
και των χρωμάτων την οργισμένη μάζωξη και
τα πουλιά που σου ‘ φεραν
το κελάιδισμα του θαρραλέου έρωτά τους.
Σαστισμένος άκουσες κάποιους να τραγουδούν
περήφανα τη ζωή των κατατρεγμένων που κατοίκησαν σε ξερονήσια
και χόρεψαν το ζεϊμπέκικο της μοναξιάς με τον θάνατο
καθώς αναζητούσαν ένα κομμάτι ουρανό να αποθέσουν την ψυχή τους.
Δε σου άρεσε ο κατακλυσμός του ωραίου κι αληθινού
και δεν μπορείς ν’ ακούσεις τους ήχους
των μοναδικών και απροσμέτρητων ψιθύρων, που ακούγονται
σαν αφουγκράζεσαι τη φύση, που κείτεται κατάχαμα
και σαν πληγωμένη γερακίνα σε κοιτάει
ίσια και επίμονα στα μάτια.
Δεν έπιασες από το χέρι το ατίθασο παιδί της άνοιξης,
το καλοκαίρι, με τα ματωμένα δάκτυλα και τα γαλάζια μάτια,
και το κύμα που του υποσχόταν ότι θα ‘ρθει και θα ξανάρθει
και θα του φέρει τα δώρα της αγαπημένης του,
σαν κοιμηθεί και πάλι κάτω από τη σκιά του ευκάλυπτου.
Και αν δεν ήπιες νερό από την κρυσταλλοπηγή των χειλιών της,
όταν ακουμπούσε στο στήθος σου να ονειρευτεί
εσύ φανταζόσουν τον εαυτό σου σαν άλλο Μέγα Αλέξανδρο,
να κατακτάς νέες ηπείρους,
και το κορμί της ήτανε θάλασσες, και οι αναστεναγμοί
κραυγές από Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες,
που έπεφταν αμαχητί, τυφλωμένοι από το αιώνιο πάθος.
Και συ κύριε που δεν είδες τις κερασιές να ανθίζουνε
κι ο αέρας να μοσχοβολά κι απρόσκλητος να
εισβάλει από το μισάνοιχτό σου παραθύρι,
δεν είδες τα πουλιά μήτε τα χελιδόνια,
να κάνουν τις φωλιές τους στο μπαλκόνι σου
και το αγιόκλημα να σκαρφαλώνει ψηλά ως το φεγγίτη,
που μες στα πικρά τα χρόνια της ανέχειας έμεινες μονάχος,
ετοιμάσου, βάλε τα καλά σου, γιατί έρχεται γιορτή,
έρχεται η άνοιξη, η ακριβή, η δαφνοστολισμένη,
αυτή που δεν ένιωσες, αυτή που δεν άγγιξες, αυτή που δεν τόλμησες.
(Από την τελευταία ποιητική συλλογή του Παναγιώτη Σαγρή: “ΠΟΘΟΥ ΚΑΙ ΛΑΜΨΗΣ” από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη.)
Υψώστε ένα λευκό πανί σε κάθε σπίτι
Κάθε μάχη έχει τους δικούς της αγωνιστές και κάθε πόλεμος τους δικούς του ήρωες. Στο μέτωπο κατά του κορονοϊού, οι γιατροί και νοσηλευτές, το σύνολο του υγειονομικού προσωπικού της χώρας μας είναι στην πρώτη γραμμή. Στη Γλυφάδα μας αποφασίσαμε να τιμήσουμε τους ήρωες με τις λευκές μπλούζες. Καλούμε κάθε κάτοικο, κάθε οικογένεια της πόλης μας, να βγάλει στο μπαλκόνι ή στο παράθυρο του σπιτιού κάτι λευκό: Ένα σεντόνι, μια πετσέτα, μια μπλούζα. Κρατήστε το εκεί από σήμερα και για όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα. Να στείλουμε όλοι μαζί ένα συμβολικό μήνυμα συμπαράστασης και αλληλεγγύης στους ανθρώπους που μας φροντίζουν, που μας προστατεύουν, που μας θεραπεύουν.
Να τους πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Ήδη κάναμε την αρχή: Ένα μεγάλο λευκό πανί κυματίζει μπροστά στο Δημαρχείο της πόλης μας. Από τα σπίτια μας, όπου μένουμε για να κερδίσουμε χρόνο για εκείνους ώστε να σώσουν ζωές, στέλνουμε το μήνυμα ότι είμαστε ψυχικά δίπλα τους, ότι αναγνωρίζουμε τις θυσίες τους, ότι τους ευγνωμονούμε για αυτό που μας προσφέρουν. (Πηγή: Δήμος Γλυφάδας)
Κάτι λείπει……
Εξαιρετική η ιδέα του δημάρχου για ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ήρωες με τις λευκές μπλούζες, αλλά και στους εργαζόμενους στο δήμο, ειδικά στην καθαριότητα όπως και σ’ αυτούς που βρίσκονται καθημερινά στο πόστο τους για να μας εξυπηρετούν, αλλά κάτι λείπει. Λείπουν αρκετά μάλλον. Λείπει ένα διεκδικητικό πλαίσιο που σημαίνει:
Επίταξη των ΜΕΘ
Προσλήψεις νοσηλευτικού προσωπικού
Προσλήψεις γιατρών
Και για να μην ξεχνάμε
Λείπει…..
Το μαύρο χρώμα, για τους νεκρούς που χάσαμε
Το κόκκινο χρώμα, για το αίμα που χρειαζόμαστε
Κι ας βάλει ο καθένας το δικό του χρώμα
Για να φτιάξουμε το ουράνιο τόξο
Της αγάπης, της ελπίδας και της αλληλεγγύης.
Πάπας Φραγκίσκος
Έκκληση για αλληλεγγύη και ενότητα, εκφράζοντας την ανησυχία του για το μέλλον της Ευρώπης λόγω της πανδημίας του Covid-19, απηύθυνε ο Πάπας Φραγκίσκος στο μήνυμά του για το Πάσχα των Καθολικών. Ένα μήνυμα με αρκετή πολιτική χροιά, ίσως η πλέον πολιτική τοποθέτηση του Αργεντινού ποντίφικα από τότε που ανέλαβε την κεφαλή της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, πριν από επτά χρόνια. «…Η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή μια κοσμοϊστορική πρόκληση, από την οποία θα εξαρτηθεί όχι μόνο το μέλλον της αλλά ολόκληρου του κόσμου… Δεν είναι καιρός για διαιρέσεις…», τόνισε ο Πάπας μετά τη λειτουργία που τελέστηκε στον Άγιο Πέτρο της Ρώμης. Ο Πάπας Φραγκίσκος εξέφρασε μεταξύ άλλων την ελπίδα να «μην ανακτήσουν δυνάμεις» οι αντιπαλότητες που γεννήθηκαν πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ως αποτέλεσμα της πανδημίας και επανέλαβε την έκκληση για κατάπαυση του πυρός «σε κάθε γωνιά του πλανήτη». «Αυτή δεν είναι εποχή για εγωκεντρισμούς, επειδή η πρόκληση που αντιμετωπίζουμε την μοιραζόμαστε όλοι, χωρίς διαχωρισμούς μεταξύ των ανθρώπων»
Πίτερ Μπρουκ
«…Η πανδημία μέχρι να τελειώσει θα μας φέρει μεγάλη ζημιά, θα θρηνήσουμε θύματα, όμως συγχρόνως θα παρασύρει τεράστιες ποσότητες βρομιάς και λάσπης αφήνοντας καθαρό ό,τι πραγματικά χρειαζόμαστε από εδώ και πέρα…»
Δημήτρης Τάρλοου
«…Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, δοκιμάζεται ο ουμανισμός όχι στη θεωρία αλλά στην πράξη. Πώς αντιπαραβάλλεται απέναντι στον πραγματισμό, τον κυνισμό της οικονομίας και των αριθμών, πώς αποτυπώνεται στη μεγάλη κλίμακα που αφορά τα έθνη ώς την ατομική συμπεριφορά, των πολιτών που στοκάρουν απολυμαντικά…. Θα διαπιστώσουμε την ασημαντότητά μας, πόσο ελάχιστοι είμαστε απέναντι στη φύση, στον θεό, πόσο έλειπε η αρμονία στις διακηρυγμένες κοσμοθεωρίες μας. Μια ευκαιρία να δούμε καλύτερα τα πράγματα που αφορούν τη ζωή μας, να σκεφτούμε, νααναρωτηθούμε, να αφουγκραστούμε τον διπλανό…» (Πηγή: Εφ.Συν)
Προμήθεια αναλώσιμων υλικών ανασφάλιστων
Έκκληση από το Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού για τους ανασφάλιστους συμπολίτες μας. Μέχρι τώρα η διαδικασία που ισχύει για την προμήθεια των απαραίτητων από τη νόσο τους αναλώσιμων υλικών όπως π.χ. για την κατηγορία των διαβητικών – ταινίες μέτρησης σακχάρου, βελόνες ινσουλίνης, σκαρφιστήρες, είτε για αναλώσιμα υλικά συνεχούς έγχυσης αντλίας – γινόταν από τα φαρμακεία των Νοσοκομείων. Παρά το ότι πάντα υπήρχαν προβλήματα στη χορήγησή τους, με την έννοια ότι έπρεπε να επισκέπτονται διάφορα νοσοκομεία για να τα βρουν, εν τούτοις ήταν μία λύση. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει καμία αλλαγή και δεν έχει προβλεφθεί κάτι λειτουργικό και ασφαλές με σκοπό την προστασία αυτών των ευπαθών ομάδων, όπως σωστά έγινε με την άυλη συνταγογράφηση για όλους. Ειδικά, αυτοί που έχουν ανάγκη αυτά τα αναλώσιμα είδη ανήκουν όλοι σε ομάδες ευπαθείς, είτε είναι ασφαλισμένοι, είτε ανασφάλιστοι. Η ανάγκη να πηγαίνουν για συνταγογράφηση και προμήθεια στα δημόσια νοσοκομεία, ενώ οι οδηγίες λένε να μην προσέρχεται το κοινό, τους εκθέτει σε αυξημένο κίνδυνο, και εάν δεν πάνε κινδυνεύουν να απορρυθμιστεί η νόσος τους με ό,τι συνεπάγεται κάτι τέτοιο. Πιστεύουμε ότι πρέπει να εξετασθεί επειγόντως το θέμα, και να ληφθεί άμεσα η κατάλληλη αναγκαία απόφαση, για επίλυση του, από το Υπουργείο Υγείας. (http://www.mkiellinikou.org Email: mkiellinikou@gmail.com)
Ανθρωποφύλακες
« Η ταράτσα της Μπουμπουλίνας έχει το πιο γνωστό πλυσταριό του κόσμου. Η ασφαλίτικη επινοητικότητα με εντελώς μηδαμινά μέσα – έναν πάγκο, ένα σκοινί και μερικά στειλιάρια- δημιούργησε μια από τις πιο ένδοξες αίθουσες βασανιστηρίων της εποχής μας. Πριν σε πάνε εκεί, την ξέρεις. Όταν μπαίνεις, έχεις την εντύπωση πως την έχεις ξαναδεί. Αυτό που είναι καινούργιο για σένα είναι ο πανικός. Είναι κάτι που δεν ελέγχεται. Παίρνει διαστάσεις μεταφυσικές. Είναι σαν τον θρησκευτικό φόβο της κόλασης. Κάθε τοπογράφηση είναι αδύνατη. Υπάρχεις μέσα σ’ αυτό το φόβο, εντελώς ανίσχυρος….» (Από το βιβλίο του Περικλή Κοροβέση, Ανθρωποφύλακες και το κεφάλαιο « Επιστημονική ανάκριση»)
Ευχαριστούμε τον κ. Σκαμπαρδώνη για τις πληροφορίες και την κεντρική photo.
