Περισκόπιο στη Γλυφάδα, στην Ελλάδα, στον Κόσμο!
Μάς ενημερώνει, ο Σταμάτης Σκαμπαρδώνης
SOSίβιο για την ανθρωπιά, την ειρήνη, την ελπίδα
Μέσα στην μπόχα των τελευταίων ημερών φάνηκε μια αχτίδα φωτός, μια ελπίδα από τα παιδιά, ένα SOSίβιο για την ανθρωπιά, την ειρήνη, την ελπίδα. Τα πρωτάκια του Δημοτικού Σχολείου Κουνάβων στην Κρήτη, κατέκτησαν το Βραβείο Κοινού στο φημισμένο φεστιβάλ κινηματογράφου της Βαλένθια με την ιστορία της Ντιάνας ως μικρής προσφυγοπούλας που πηγαίνει για πρώτη φορά στο σχολείο, Η Αρεζού από το Αφγανιστάν που σήμερα είναι 11 χρόνων ολοκληρώνει την Στ΄ τάξη του 15ου Δημοτικού Σχολείου Μυτιλήνης και ευχαριστεί με όλη της την καρδιά το σχολείο που τη στήριξε με ένα δικό της γράμμα. Η δεκάχρονη Ανθή απ’ την Κοζάνη χαρίζει στην τρίχρονη Μαπσού απ’ τη Σομαλία ένα ροζ ποδήλατο και μια σειρά παιδικών κοριτσίστικων παιχνιδιών. Μικρές ιστορίες, μεγάλες αλήθειες, που μας κάνουν αισιόδοξους, που μας δίνουν ελπίδα.
Βραβείο στους μαθητές από την Κρήτη
Η μαθητική ταινία μικρού μήκους ”SOSίβιο” που δημιούργησαν οι εκπαιδευτικοί Νικόλαος Γαλάνης και Νίκος Κωνσταντάκης με τα πρωτάκια του Δημοτικού Σχολείου Κουνάβων στην Κρήτη, κατέκτησε το Βραβείο Κοινού (Audience Award) στο 8ο Mostra internacional Cinema Educatiu (MICE) Film Festival, το φημισμένο φεστιβάλ κινηματογράφου της Βαλένθια. Η ταινία άγγιξε την κριτική επιτροπή του Φεστιβάλ αλλά και τους θεατές που την παρακολούθησαν. Η εικόνα της Ντιάνας ως μικρής προσφυγοπούλας που πηγαίνει για πρώτη φορά στο σχολείο, συγκίνησε ενώ και οι υπόλοιποι λιλιπούτειοι συμμαθητές της κέρδισαν τις εντυπώσεις και συγκέντρωσαν τις περισσότερες θετικές κριτικές αλλά και ψήφους από το κοινό. Μπορείτε να δείτε την μαθητική ταινία εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=gSqei4_z5NM
Η Αρεζού από το Αφγανιστάν
Η Αρεζού από το Αφγανιστάν που σήμερα είναι 11 χρόνων ολοκληρώνει την Στ΄ τάξη του 15ου Δημοτικού Σχολείου Μυτιλήνης και ευχαριστεί με όλη της την καρδιά το σχολείο που τη στήριξε με ένα δικό της γράμμα. Συγκεκριμένα λέει: «….Ευχαριστώ που με αφήσατε να εγγραφώ στο ελληνικό δημόσιο σχολείο, στην έκτη τάξη για τη σχολική χρονιά 2019-2020. Έφτασα σε αυτό το νησί τον πρώτο μήνα του 2019 και έμεινα στον προσφυγικό καταυλισμό της Μόριας με την οικογένειά μου. Ήμουν εκτός της επίσημης εκπαίδευσης για 9 μήνες. Μετά από αυτό, φιλοξενηθήκαμε στα σπίτια που υποστηρίζει η Ύπατη Αρμοστεία στη Μυτιλήνη και εκτιμώ πολύ αυτή τη βοήθεια. Η εκπαίδευσή μου διακόπηκε από τη μετανάστευσή μας. Ήμουν 6 χρονών όταν άφησα τη χώρα μου, το Αφγανιστάν. Ολοκλήρωσα μόνο την πρώτη και την τετάρτη τάξη και πέρασα τη δευτέρα, την τρίτη και την πέμπτη τάξη δημοτικού με εξετάσεις. (Πηγή: Ανθή Παζιάνου στο site της Μυτιλήνης stonisi.gr)
Μην κρατάτε τα παιδιά χωρίς εκπαίδευση
Και συνεχίζει η Αρεζού. «…Ευχαριστώ όλους για τις προσπάθειες που έκαναν να με διδάξουν ελληνικά και να βοηθήσουν την επικοινωνία μου στην ελληνική κοινωνία. Και το μήνυμά μου προς τη δική μου κοινότητα είναι: «…μην κρατάτε τα παιδιά χωρίς εκπαίδευση κατά τη διάρκεια της περιόδου μετανάστευσης. Οπουδήποτε κι αν είστε, είναι σημαντικό να συνεχίζετε να μαθαίνετε. Θα πετύχουμε παρά τις περιστάσεις, όχι εξαιτίας τους…» (Πηγή: Ανθή Παζιάνου στο site της Μυτιλήνης stonisi.gr)
Ορθοπεταλιές ανθρωπιάς
Ανθρωπιά είναι το χάρισμα ενός παιδικού στίλβοντος ποδηλάτου. Η παράφραση στίχου του Ανδρέα Εμπειρίκου αποκτά κυριολεκτική διάσταση, βαθύ αντιρατσιστικό μήνυμα και πραγματώθηκε σε ένα χωριό που, κόντρα στην ιστορία των προοδευτικών του αγώνων, είχε στιγματιστεί πριν από έναν χρόνο από τη μισαλλοδοξία, με αποκορύφωμα την έφοδο σε ξενοδοχείο που φιλοξενούσε ασυνόδευτα προσφυγόπουλα. «Η δεκάχρονη Ανθή απ’ την Κοζάνη και η τρίχρονη Μαπσού απ’ τη Σομαλία. Εξαιρετικό γεγονός. Ωραιότατο ροζ ποδήλατο και μια σειρά παιδικών κοριτσίστικων παιχνιδιών απ’ την Ανθή προς τη Μαπσού. Τα παρέδωσα προ ολίγου. Άστραψαν τα καστανόμαυρα μάτια της μικρής Σομαλής από χαρά. Όταν παρέλαβα τα δώρα, η Ανθή είχε ένα χαμόγελο από εδώ ώς το Αφγανιστάν. Η Μαπσού μου είπε να σου δώσω μια μεγάλη αγκαλιά, τεράστια, μοναδική Ανθή. Τα παιδιά είναι παντοτινά!». (Πηγή: Εφ. Συν, Απόστολος Λυκεσάς)
Δεν είναι αθώοι
Αντιφασιστική παρέμβαση έξω από το Εφετείο, αλλά και μέσα στην αίθουσα όπου ξεκίνησε εκ νέου η δίκη της Χρυσής Αυγής με τις αγορεύσεις των δικηγόρων υπεράσπισης. Μέλη αριστερών και αντιφασιστικών οργανώσεων σήκωσαν μέσα στην αίθουσα χαρτιά διαμαρτυρίας που έγραφαν «δεν είναι αθώοι, όλοι μαζί στη φυλακή» με μία σβάστικα διεγραμμένη, στέλνοντας ηχηρό μήνυμα μετά από διακοπή τριών μηνών, λόγω πανδημίας.
Η Ρεγκίνα από την Γκάνα
Το Spiegel ταξίδεψε μέχρι την Γκάνα, για να διαπιστώσει μια από τις πιο διαδεδομένες συνέπειες της αποικιοκρατίας στην καθημερινότητα: Την μάστιγα των προϊόντων λεύκανσης του δέρματος. Εκεί, στην πρωτεύουσα, την Άκκρα, συνάντησε την Ρεγκίνα Νέττεϊ, μια 22χρονη άνεργη κοπέλα, δίχως δικό της μπάνιο, που ζει σε μια γειτονιά με στενόχωρες καλύβες και ανύπαρκτες υποδομές υγιεινής. Σε μια προσπάθεια να ξεφύγει από την μοίρα της, η Ρεγγίνα προσπαθεί να πάψει να είναι μαύρη. Να απαρνηθεί την ύπαρξή της και να μεταμορφωθεί σε κάποιον άλλον άνθρωπο που ελπίζει ότι θα την τραβήξει από την εξαθλίωση. Το «κλειδί» της «επιτυχίας» είναι ένα αμφίβολης προέλευσης και σύστασης προϊόν λεύκανσης, με την ευφάνταστο τίτλο «White Secret», το οποίο περιέχει λευκαντικές ουσίες που «φωτίζουν» το δέρμα. Η Ρεγγίνα στερείται ενίοτε και το γεύμα της ημέρας ώστε να μπορέσει να εξοικονομήσει τα 3 ευρώ που κοστίζει η κρέμα. Το ίδιο κάνουν και οι άλλες κοπέλες στην γειτονιά της. Διότι, όπως λέει, οι εργοδότες προτιμούν να προσλαμβάνουν γυναίκες «ιδιαίτερες και φωτεινές». (Πηγή: TVX)
Τίτος Πατρίκιος
Το ποίημά του από τη συλλογή «Σε βρίσκει η ποίηση» (2012), ήταν ένα εκ των τριών κειμένων στα οποία εξετάστηκαν σήμερα οι υποψήφιοι. Δήλωσε ότι αποτέλεσε για εκείνον «μεγάλη έκπληξη» η συμπερίληψη του ποιήματός του στα θέματα των Πανελλαδικών. «Το ευχαριστήθηκα πολύ. Ελπίζω να μην ταλαιπωρήθηκαν τα παιδιά που εξετάστηκαν», ανέφερε και ευχήθηκε σε όλους τους υποψήφιους «καλή επιτυχία και καλή δουλειά».
Ένα απόσπασμα από το «Σε βρίσκει η ποίηση»:
Εκεί που αναρωτιέσαι για πράγματα που πρώτη φορά
αντικρίζεις
για πράγματα χιλιοειπωμένα που έχουν πια περάσει
για πράγματα που ξαφνιάζουν κι ας γίνονται κάθε μέρα
για πράγματα που έλεγες δεν θα συμβούν ποτέ
και τώρα συμβαίνουν μπρος στα μάτια σου
γι´ άλλα που επαναλαμβάνονται μ´ ελάχιστες παραλλαγές
για πράγματα που πουλιούνται μόλις πιάσουν
κατάλληλη τιμή
για πράγματα που σάπισαν με το πέρασμα του καιρού
ή που ήσαν σάπια απ ‘ την αρχή και δεν το έβλεπες
εκεί που απορείς για πράγματα που μπόρεσες να κάνεις
για πράγματα σοβαρά ή ανόητα που ρίσκαρες τη ζωή σου
για πράγματα σημαντικά που τα κατάλαβες αργότερα
για πράγματα που τα φοβήθηκες κι απέφυγες
ν´ αναλάβεις
για πράγματα που τα προγραμμάτισες και δεν σου βγήκαν
γι´ άλλα που τα σχεδίασαν άλλοι και βγήκαν διαφορετικά
για πράγματα που σου έτυχαν χωρίς να τα περιμένεις
για πράγματα που μόνο τα ονειρεύτηκες
και κάποτε, μία στις χίλιες πραγματώθηκαν…
Εκεί απάνω σε βρίσκει η ποίηση.
Ποίηση και Παιδεία
«…Τί να γράψουν τα παιδιά για την γραφή -και τη συγγραφή- όταν έχουν σχεδόν ξεχάσει τι είναι τα μολύβια, όταν καλούνται να ερμηνεύσουν τις ρυτίδες του χρόνου ξένων προσώπων, ας είναι και οι καλύτεροι ανάμεσα στους Έλληνες δημιουργούς; Θεώρησαν μήπως οι ειδήμονες ότι με αυτά τα θέματα επαναφέρουν στην εκπαίδευση, ίσως και στην παιδεία, την χαμένη αίγλη της λογοτεχνίας, την ανάγκη, δήθεν, να διαβάζουμε, διότι μας έχει πάρει και μας έχει σηκώσει; Είναι δυνατόν να είναι τόσο αφελείς, τόσο αμέτοχοι της πραγματικότητας, για να μην πούμε ότι είναι βέβαιο…» (Πηγή: Εφ. Συν, Γιώργος Σταματόπουλος)
Διαμάχη Δήμου και Εκκλησίας για το Ασκληπιείο
Σοβαρή διαμάχη έχει ξεσπάσει εδώ και λίγες ημέρες μεταξύ του Δήμου Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης και της Εκκλησίας της Ελλάδος με ένα μεγάλο κομμάτι της έκτασης του Ασκληπιείου να βρίσκεται στο επίκεντρο. Μετά το σάλο που προκλήθηκε, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος σημειώνει ότι η «προσφυγή της Εκκλησίας της Ελλάδος δεν συνδέεται μέ οποιαδήποτε ενδεχόμενο εξώσεως του Ασκληπιείου Νοσοκομείου Βούλας», και πως «η νόμιμη υποχρέωση της Εκκλησίας της Ελλάδος να ζητήσει δικαστική προστασία, δεν θα καταλήξει σε οποιοδήποτε αποτέλεσμα βλαπτικό για την λειτουργία του νοσοκομείου». Σε ανακοίνωσή του ο δήμος Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης κατηγορεί την Εκκλησία ότι «θυμήθηκε» την υπόθεση μετά από 100 χρόνια και πως «αποκηρύσσει το φιλανθρωπικό της χαρακτήρα και σε συνδυασμό με την προσπάθεια τσιμεντοποίησης των αδόμητων χώρων πρασίνου της Βουλιαγμένης, επιδίδεται πλέον σε βιομηχανία αγοροπωλησίας ακινήτων (real estate)». (Πηγή: efsyn.gr)
Ευχαριστούμε τον κ. Σκαμπαρδώνη για τις πληροφορίες και την κεντρική photo.