Μια σύγχρονη μαριονέτα με πολλές κλωστές…

Μάς ενημερώνει, η ψυχολόγος Αριάδνη Α. Λοράνδου

 

Μαριονέτα, ένα εργαλείο μυθοπλασίας που κουβαλά στην πλάτη της ένα μύθο. Ένα είδος κούκλας που απευθυνόταν στην ελίτ της κοινωνίας, πιο «πολιτισμένη». Η ξύλινη ζωή της κρέμεται από μια ή περισσότερες κλωστές και ένας χειρίζεται αυτή την ιδιαιτερότητα της ώστε να κινείται και να λειτουργεί σύμφωνα με τις ανάγκες του χειριστή και τις απαιτήσεις του κοινού. Γνωρίζοντας ότι κάποιες κλωστές κινούν την μοναδικότητα της, αντιλαμβάνεται κανείς ότι η μαριονέτα ζει στα άκρα. Ένα λάθος απότομο ή βίαιο τράβηγμα των κλωστών, την καθιστά άβουλη και κάποιες φορές τη σωριάζει στο έδαφος. Αυτή της η εικόνα παύει να είναι πολιτισμένη, η αυτονομία της είναι σκλαβωμένη στα χέρια του χειριστή. Αυτός δαμάζει την παρουσία της, την ελέγχει απόλυτα.

Ίσως κάπως έτσι ζούμε και εμείς, οι άνθρωποι, ως μαριονέτες. Πιο εύκολο και βολικό να μας κινεί τη ανθρώπινη ζωή μας κάποιος άλλος. Ένας ιδανικός ρόλος για να ευνουχίζεται η ελευθερία, η δημιουργικότητα, η διορατικότητα, ο αλτρουισμός, η ανθρωπιά μας. Εύκολο και βολικό όχι μόνο για τον χειριστή αλλά και για εμάς. Για εμάς που βαριόμαστε να ζούμε, που όλα τα θέλουμε έτοιμα και γρήγορα στη ζωή χωρίς τη δική μας ευθύνη, παρέμβαση. Για εμάς που αναβάλουμε τον τρόπο σκέψη μας και κάποιος άλλος το κάνει για εμάς. Είτε μόνος του ο χειριστής, είτε εμείς με την άβουλη συγκατάθεση μας, γινόμαστε μία απόλυτα ελεγχόμενη μαριονέτα.

Δεν γνωρίζω την αμφίεση αυτής της μαριονέτας, όμως θα ήθελα να την φανταστώ. Σίγουρα ο ρουχισμός της δεν θα μαρτυρά κάτι πολιτισμένο ή εκλεπτυσμένο. Από τα αμέτρητα τραβήγματα των κλωστών και τα πεσίματα των λαθεμένων κινήσεων, σκισμένα και κουρέλια θα είναι τα ρούχα της. Όσο για τον χαρακτήρα της, μοναχικός, αποτραβηγμένος, άβουλος. Ένας χαρακτήρας που «κοιμάται» όταν όλοι κοιμούνται, που δεν ακούει, που βλέπει μόνο αυτό που βλέπουν οι άλλοι. Δεν έχει ψυχή και έτσι σιγά σιγά το σώμα δεν μπορεί να κινηθεί.

Επιλέγοντας συνειδητά ή ασυνείδητα τον ρόλο της μαριονέτας, παράλληλα επιλέγουμε τον αφανισμό μας. Εμείς όμως έχουμε ψυχή και δεν καθοδηγούμαστε, ούτε κρεμιόμαστε από κλωστές ορατές ή αόρατες. Ανδρείκελα δεν γινόμαστε, εμείς αποφασίζουμε και επιλέγουμε το πώς θα κινηθούμε στη ζωή. Ο αγνός μας χειριστής είναι η φύση μας και αυτή είναι ανθρώπινη. Υπακούμε την δική μας ανάγκη, τον δικό μας τρόπο σκέψης. Σώμα και ψυχή είναι η δύναμή μας.

 

Ευχαριστούμε την κ. Λοράνδου για τις πληροφορίες

Glyfada Metropolitans Logo

Διαβάστε ΕΔΩ όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε για την καλή μας ψυχολογία