Στον Παράδεισο υπήρχαν τρία είδη δέντρων…
Μάς ενημερώνει, η ψυχολόγος Αριάδνη Α. Λοράνδου
στον Παράδεισο υπήρχαν τρία είδη δέντρων, εκείνο με βρώσιμους καρπούς, το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού και εκείνο το δέντρο που χάριζε την αιώνια ζωή. Σήμερα δεν ζούμε στον Παράδεισο και το ερώτημα είναι εάν χρειαζόμαστε αυτούς τους συμβολισμούς (δέντρα) ώστε να συνειδητοποιήσουμε τη γνώση των πραγμάτων γύρω μας.
Τον χειμώνα το δέντρο χάνει τα φύλλα του, παραμένει όμως ζωντανό με ρίζες γερές. Την άνοιξη ανθίζει πάλι και αυτό μαρτυρά την ισορροπία των εποχών καθώς και τη δημιουργία αυτών με σειρά, η απόλυτη αρμονία.
Η ζωή μας είναι γεμάτη «ρίζες» όπου μάς συγκρατούν και μάς ισορροπούν ώστε να μπορούμε να αναπτύσσουμε τον εαυτό μας (γνώση) και να ολοκληρώνουμε κάθε τι που αισθανόμαστε. «Ποτίζοντας» αυτές τις ρίζες που βοηθούν την ισορροπία μας και κατ’ επέκταση την προσωπική μας ανάπτυξη, δημιουργείται αρμονία και σιγά-σιγά οι ρίζες αυτές ριζώνουν βαθιά, γερά στη γη, εκεί όπου κανείς δεν μπορεί να τις ξεριζώσει, να τις μολύνει. Το δικό μας δέντρο είναι αυτό που συμβολίζει την προσωπική μας ανάπτυξη, αυτό που εμείς «ποτίζουμε» με οτιδήποτε βοηθάει την εξέλιξη του εαυτού μας, αυτό που δέχεται το φύσημα του ανέμου ως μία ευκαιρία να ξανασκεφτεί τις πράξεις του, αυτό που δέχεται τις σταγόνες της βροχής ως κάθαρση του μυαλού, αυτό που δίπλα σε άλλα δέντρα αισθάνεται μοναδικό.
Στη φύση όλα είναι μοναδικά, αυτό μας δίνει αξία εφόσον και εμείς είμαστε μέρος αυτής. Η αξία αυτή λόγω της μοναδικότητας της δεν χαρακτηρίζεται από φιλαυτία αλλά ως ενός αλτρουιστή. Κάθε καρπός των συναισθημάτων και των σκέψεων μας, γίνεται τροφή για την καλυτέρευση της ανθρώπινης φύσης μας καθώς και τροφή για την καλυτέρευση των άλλων ανθρώπων. Το καλό και το κακό ριζώνει στην ψυχή μας μόνο όταν εμείς ποτίσουμε αυτές τις ρίζες, περισσότερο ή λιγότερο. Η φύση προστάζει να ζούμε σύμφωνα με αυτό που μας δίνεται, αυτή τη ζωή που ζούμε όσο καλύτερα γίνεται, με σεβασμό προς αυτή, σε εμάς και σε όλους, αυτό είναι αιωνιότητα.
Δεν χρειάζεται να ψάχνουμε για δέντρα τα οποία συμβολίζουν αθανασία, τύχη, μακροζωία, αντιθέτως χρειάζεται να βρούμε, να δούμε, αυτό που ήδη έχουμε, αυτό που συμβολίζει τον πραγματικό μας εαυτό, που ζει και κινείται στη γήινη ζωή. Η πηγή είναι σε αυτό που νιώθουμε, πιστεύουμε, θέλουμε. Οτιδήποτε εναρμονίζεται με τον εαυτό μας, ψηλώνει, ριζώνει, απλώνει, δυναμώνει μέρα με τη μέρα ανάμεσα στο πλήθος.
Εμείς επιλέγουμε τον δικό μας Παράδεισο, τους καρπούς του, την εξέλιξη του, την μορφή του, την ροή του, την μοναδικότητα του και την αρμονία του σε κάθε τι που υπάρχει μέσα σε αυτόν. Το δέντρο μας, έχει ζωή όταν εμείς αποφασίσουμε ότι κάθε του ρίζα είναι βαθιά μέσα στη γη.
«Βαθιά στο χώμα και βαθιά στο σώμα μου, θα πάω να βρω ποιος είμαι» Οδ. Ελύτης
Ευχαριστούμε την κ. Λοράνδου για τις πληροφορίες
