Μάς ενημερώνει η ψυχολόγος Αριάδνη Α. Λοράνδου (a.lorandou@gmail.com)
Ένα παιδί… Το παιδί…
Έχει αυξημένη αντίληψη.
Παρατηρεί και αναλύει τα γεγονότα και τις εμπειρίες.
Έχει περιέργεια και ενθουσιασμό από νέες ιδέες.
Έχει αυξημένη λεκτική ικανότητα.
Έχει δημιουργική σκέψη.
Είναι εφευρετικό.
Ψάχνει λύσεις.
Ενδιαφέρεται για τις εγκυκλοπαιδικές γνώσεις.
Ακολουθεί την πρωτοτυπία.
Έχει αίσθηση του χιούμορ.
Είναι ανυπόμονο.
Επιλέγει δύσκολα αθλήματα.
Έχει ηγετικές ικανότητες.
Υψηλές προσδοκίες.
Έχει υπεραυτοπεποίθηση……. Τόσο χαρισματικό!
Όλα τα παραπάνω δηλώνουν ότι ένα παιδί είναι χαρισματικό. «Χαρισματικό», σημαίνει ότι κάποιος διαθέτει κάτι θετικό από τη φύση, κάτι ξεχωριστό. Εφόσον λοιπόν αυτή είναι η σημασία, η έννοια του χαρισματικού, τότε κάθε παιδί μπορεί να είναι χαρισματικό ασχέτως αν αυτό το παιδί έχει κάποιες δυσκολίες.
Οι δυσκολίες είναι φυσικές, μαθησιακές, όρασης και ακοής, καθώς και τα παιδιά μειονοτήτων. Για να μπορέσουμε να δούμε το χάρισμα χρειάζεται να εστιάζουμε σε αυτό και όχι τόσο στην δυσκολία. Πέρα από κάθε δυσκολία, χρειάζεται να αντιλαμβανόμαστε το θετικό. Γενικότερα, είναι αποδεδειγμένο ότι εστιάζουμε στο πρόβλημα ή στην δυσκολία, αγνοώντας άθελα μας, ότι πέρα από αυτή υπάρχει μία δεξιότητα, ένα ταλέντο, ένα χάρισμα. Ακόμα και το εκπαιδευτικό σύστημα εστιάζει στην δυσκολία μη μπορώντας κάποιες φορές να αναγνωρίσει μία ικανότητα. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου αυτή η δυσκολία γίνεται το κύριο χαρακτηριστικό ενός παιδιού και κάθε είδους χάρισμα που μπορεί να έχει, ποτέ δεν γίνεται ορατό.
Πίσω από κάθε δυσκολία υπάρχει αυτό το κάτι που έχει ουσία και είναι ικανό να αλλάξει τον ρου της καθημερινότητας ενός παιδιού.
Το παιδί με φυσικές δυσκολίες διακρίνεται για το πείσμα του. Ως μαχητής, θέτει υψηλούς στόχους όπου και επιθυμεί να τους εκπληρώνει άψογα. Όπως κατανοούμε, το παιδί με φυσικές δυσκολίες έχει εργαζόμενη αντίληψη, άρα υψηλή, άρα μπορεί να μάθει οτιδήποτε του δοθεί.
Το παιδί με μαθησιακές δυσκολίες έχει φαντασία και δημιουργικότητα. Έχει μια πολύπλευρη προσωπικότητα όπου τα ενδιαφέροντα του είναι πολλά και ευφάνταστα. Η υπερευαισθησία που το διακρίνει είναι κλειδί για τις ανθρώπινες σχέσεις όπου χρειάζονται ενσυναίσθηση και κατανόηση. Σίγουρα δεν είναι ένας λόγος για τοποθέτηση ταμπελών.
Το παιδί με δυσκολίες στην όραση μπορεί και εστιάζει άριστα στην δημιουργικότητα της σκέψης του. Η ικανότητα του για μάθηση είναι επίμονη και στοχευμένη. Ενδιαφέρεται για την χρήση της γλώσσας, εφόσον είναι το μεγαλύτερο κανάλι επικοινωνίας με τους άλλους και γι’ αυτό το λόγο έχει πλούσιο λεξιλόγιο.
Το παιδί με δυσκολίες στην ακοή, τι άλλο, μαθαίνει να διαβάζει τα χείλη, μία εξαιρετική και αξιοζήλευτη ικανότητα. Μαθαίνει την χρήση της νοηματικής γλώσσας, η οποία είναι οπτικοκινητική (κίνηση χεριών, σώματος, εκφράσεις προσώπου). Η χρήση της νοηματικής γλώσσας είναι μια από τις ισχυρότερες μορφές επικοινωνίας διότι το κάθε τι πάνω στον άνθρωπο φέρει κίνηση 100%.
Το παιδί μειονότητας λόγω των δύσκολων συνθηκών διαβίωσης ( χαμηλό εισόδημα, ανεπαρκής εκπαίδευση γονέων, ελλείψεις βασικών αναγκών), συνήθως δεν έχει την ευκαιρία να ανακαλύψει κάποιος τις ικανότητες του. Αυτή η δυσκολία μετατρέπεται σε έναν καθημερινό συναισθηματικό Γολγοθά για το παιδί. Δεν λαμβάνει ίσες ή και καθόλου ευκαιρίες ώστε να φανούν ή να αναγνωριστούν τα χαρίσματα του. Στο σημείο αυτό, είναι υποχρέωση της Πολιτείας να προάγει την εξέλιξη του παιδιού μειονοτήτων διότι είναι βέβαιο πως θα ανακαλύψει πολλά χαρίσματα.
Ασχέτως δυσκολιών ή μη, κάθε ανθρώπινο ον είναι χαρισματικό. Το μόνο που χρειάζεται είναι να εστιάζουμε στο θετικό, να δίνουμε ευκαιρίες ώστε να δούμε το θετικό, να μην μετατρέπουμε τις δυσκολίες σε αδιέξοδα. Να βλέπουμε, να αναγνωρίζουμε, να προωθούμε, να επιβραβεύουμε.
Η θέληση είναι χάρισμα!
Ευχαριστούμε την κ. Λοράνδου για τις πληροφορίες.