Όταν η νίκη και η ήττα έχουν την ίδια γεύση…
Μάς ενημερώνει η ψυχολόγος Αριάδνη Λοράνδου
πώς νιώθουμε όταν βιώνουμε την επιτυχία, πώς νιώθουμε όταν βιώνουμε την αποτυχία; Γιατί άραγε βιώνουμε θετικά την επιτυχία και αρνητικά την αποτυχία; Μήπως η επιτυχία μεταφράζεται ως ανώτερη επειδή δημιουργεί τέτοια συναισθήματα τα οποία μας πηγαίνουν ένα βήμα πιο μπροστά από έναν άλλο άνθρωπο; Μήπως δεν είναι αυτό που ψάχνουμε αλλά αυτό που μας κάνει να νομίζουμε ότι είμαστε καλύτεροι.
Ας σκεφτούμε μία καθημερινή μας ημέρα, η οποία, λογικό είναι να αλλάζει, να μεταβάλλεται, να διαμορφώνεται, με την ίδια μορφή μεταβάλλεται και το βίωμα της επιτυχίας καθώς και της αποτυχίας, τίποτα σταθερό, άρα και τίποτα ανώτερο από το ένα βίωμα στο άλλο. Ίσως η δική μας ανάγκη για αναγνώριση των δυνατοτήτων μας, για καταξίωση, για ελπίδα, οδηγεί τον εαυτό μας σε μία απατηλή κάποιες φορές αναζήτηση της επιτυχίας και όταν δεν επιτευχθεί, τότε θέση παίρνει η αποτυχία η οποία δημιουργεί φόβο και πόνο. Είναι τόσο αλληλένδετα βιώματα όπου κανένα από τα δύο δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι ολοκληρώνει έναν άνθρωπο. Είναι τόσο διαφορετικά από άνθρωπο σε άνθρωπο, όπου κανένα από τα δύο δεν μπορεί να θεωρηθεί απόλυτο.
Ίσως σκεφτεί κάποιος, μα υπάρχουν όμως και χαρακτηρίζουν μία κατάσταση, ναι, σαφώς υπάρχουν και ναι χαρακτηρίζουν μία κατάσταση, όχι όμως έναν άνθρωπο, όχι τις ικανότητες του, όχι τον χαρακτήρα του, όχι την θέληση του, όχι την προσπάθεια του. Πώς είναι δυνατόν να κατακτήσουμε την επιτυχία και αντίστοιχα να αποφύγουμε την αποτυχία, όταν ήδη γνωρίζουμε ότι αυτά τα δύο βιώματα μας επιβάλλονται, μας διαχωρίζουν, δημιουργούν χάσματα και κυριαρχίες, σε μία ανθρωποφάγα πλέον κοινωνία.
Και τα δύο βιώματα βασίζονται στην τύχη και όποιος βασίζει τον εαυτό του σε αυτή παύει να πιστεύει στην ανθρώπινη φύση, στις δυνάμεις της, ξεχνά να εμπιστεύεται. Η ισορροπία του καθενός μας βασίζεται σε δυο πόδια καρφωμένα στη γη, στο χώμα και όχι σε μία σκάλα όπου μπορείς να ανέβεις (επιτυχία) και να κατέβεις (αποτυχία). Η σκάλα υπάρχει και μπορούμε να ανεβαίνουμε και να κατεβαίνουμε, πριν το σκαλοπάτι βρίσκεται η δύναμη.
Χρειάζεται να βιώνουμε το καθετί ως δικό μας και όχι ως αυτό που θα μας κρίνει ως πετυχημένους ή αποτυχημένους. Χρειάζεται να ξεμακραίνουμε τον νου μας από το κυνήγι της επιτυχίας και την κρίση της αποτυχίας.
Καμία νίκη, ούτε ήττα, δεν πρέπει να βιώνεται ως επιτυχία και αποτυχία.
Ευχαριστούμε την κ. Λοράνδου
follow us on twitter
