Και όμως – Θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι, πριν ακόμα βελτιώσουμε τον εαυτό μας
Κάθε Τετάρτη στο Γλυφάδα metropolitans, η ψυχολόγος, Αριάδνη Α. Λοράνδου
Ο βίος μας είναι ανυπόμονος, ορμητικός, επιπόλαιος. Πουθενά δεν σταματά, καταβροχθίζει την ανθρώπινη ύπαρξη, αχόρταγα.
Άλλοτε ζούμε το παρόν, όπου κι αυτή είναι η ουσία, γεμάτοι όμως με ακόρεστη ορμητικότητα σαν να μας ανήκει και οι υπόλοιποι γύρω μας δεν μάς αφορούν. Άλλοτε ζούμε για το μέλλον, γεμάτοι επιπολαιότητα απομακρύνοντας την ουσία των στιγμών. Όποια χρονική στιγμή κι αν μας δοθεί την καρπωνόμαστε ως ατομιστές. Σύγχυση επικρατεί σε αυτό τον βίο διότι ανά πάσα στιγμή κατευθυνόμαστε προς σε αυτό που μας βολεύει, προς σε αυτό που θα διατηρήσει την δική μας ευχαρίστηση.
Ανυπόμονοι για το αβέβαιο, τρέχουμε να προλάβουμε το συμφέρον μας με μία ατελείωτη μωρία, αγνοώντας τη φύση, τον άνθρωπο, τις αξίες. Εξαντλούμαστε, μαραζώνουμε και παράλληλα εξαντλούμε κάθε απάνθρωπη τεχνική μας ώστε να μαραζώσει και ο συνάνθρωπός μας. Και να φανταστείτε ότι ο άνθρωπος είναι το μόνο όν ικανό να μελετήσει τον εαυτό! Είναι το όν όπου μέσω του περιβάλλοντος του ανασκοπεί τον εαυτό! Παρόλα αυτά, το βλέμμα μας, ενεργεί θολά και αμβλύνει κάθε τι ουσιαστικό και αναγκαίο.
Οι παράφρονες είναι οι λογικοί στα δικά μας μάτια και οι φρόνιμοι είναι παράλογοι. Καμία αντίσταση ως προς αυτή την παραφροσύνη, μόνο μία τυφλή αποδοχή, διότι διαφορετικά δεν θα ικανοποιήσουμε την φιλαυτία μας.
Επιλέγουμε την παραφροσύνη ώστε να επιβιώσουμε νομίζοντας ότι αυτό είναι και το σωστό. Λειτουργούμε και σκεφτόμαστε ατομικά ακόμα κι όταν εντασσόμαστε σε ομάδες.
Περιορίζουμε τα ιδανικά των πολλών για να έχουμε το Ένα, το οποίο κιόλας θέλουμε να μας ανήκει.
Απαιτούμε την συμπόνια και την κατανόηση εγωιστικά.
Χρησιμοποιούμε την έννοια της ελευθερίας για να κινούμαστε όπως θέλουμε, χωρίς όρια, χωρίς σεβασμό.
Διευθύνουμε για να καρπωνόμαστε την νίκη.
Αφοσιωνόμαστε για να λαμβάνουμε ύλη και όχι συναισθήματα.
Ανυπόμονα, ορμητικά και επιπόλαια θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι πριν ακόμα βελτιώσουμε τον εαυτό μας.
Τα σύννεφα μπορούν να επισκοτίσουν τον καθαρό ουρανό, όμως δεν μπορούν να επισκοτίσουν την διαυγή ψυχή.
Ευχαριστούμε την ψυχολόγο Λοράνδου Α. Αριάδνη
