|| ΚΑΘΕ ΤΕΤΑΡΤΗ ||
Μάς ενημερώνει η ψυχολόγος Αριάδνη Λοράνδου
για να γίνει κάποιος καλός αγρότης, χρειάζεται να αγαπά τον ρόλο που έχει επιλέξει, να διαλέξει ένα χωράφι για να σπείρει τους σπόρους του και τέλος να επιλέξει το είδος των σπόρων όπου θα φυτέψει στο χωράφι του. Κάπως έτσι όπως το παράδειγμα, οι γονείς όχι απλά φυτεύουν αλλά εμφυτεύουν σπόρους στη ζωή του παιδιού τους. Κάποιοι γονείς επιλέγουν να εμφυτεύσουν σπόρους αγάπης, αυτοεκτίμησης, συλλογικότητας, ελευθερίας και κάποιοι άλλοι εμφυτεύουν σπόρους φόβου, ντροπής, ενοχών και πολλών, μα πολλών «πρέπει».
Ας σκεφτούμε λοιπόν το παράδειγμα του αγρότη, αν επιλέξει να σπείρει ένα σπόρο ο οποίος δεν είναι κατάλληλος για να ευδοκιμήσει στο συγκεκριμένο χωράφι, τότε ο σπόρος αυτός ή δεν θα αναπτυχθεί σωστά ή θα αναπτυχθεί έχοντας στα φυλλώματα του σκουλήκια και ζιζάνια.
Άρα, ένα παιδί όπου οι γονείς του εμφυτεύουν μόνον αρνητικούς σπόρους, τότε αυτό μεγαλώνοντας θα έχει στην ψυχή του, ζιζάνια αρνητικότητας. Αυτά τα κακώς αναπτυσσόμενα ζιζάνια, σιγά σιγά «τρώνε» την ταυτότητα του παιδιού η οποία θα επηρεάσει την αυτοεκτίμηση του σε σχέση με εκείνο και το περιβάλλον του.
Δικαιούται ένας άνθρωπος-γονιός να κάνει λάθος; Μα, φυσικά δικαιούται, αρκεί το λάθος να μην υπερισχύει των υπολοίπων θετικών συμπεριφορών.
Καθώς το φυτό μεγαλώνει, τα φύλλα του κιτρινίζουν. Καθώς το παιδί μεγαλώνει, ο εαυτός του τραυματίζεται, διότι οι επιλογές συμπεριφορών είναι ακατάλληλες για την ανάπτυξη του. Οι λαθεμένες επιλογές αφαιρούν την αξία του παιδιού, διότι αυτομάτως αισθάνεται ότι το ίδιο ευθύνεται για την λήψη αυτής της συμπεριφοράς. Η πίστη ότι είναι άξιο για να αγαπηθεί, για να εκφραστεί, για να δημιουργήσει, αυτό ακυρώνεται και εκείνο με τη σειρά του προβαίνει σε λάθος επιλογές όπου αμαυρώνουν την κάθε του ευκαιρία για εξέλιξη.
Κανείς δεν έχει δικαίωμα να καθοδηγεί τον εαυτό και κατ’ επέκταση τη ζωή ενός παιδιού, όμως το παιδί έχει δικαίωμα να είναι παιδί, άλλοτε μέσα από το «αχαρτογράφητο» παιχνίδι, από την εξερεύνηση, από την ιδιοφυέστατη αφέλεια των σκέψεων του.
Ένας καλός αγρότης δεν εκβιάζει την ανάπτυξη του σπόρου του, αλλά τον φροντίζει με τις κατάλληλες συνθήκες ώστε αργότερα να παραδώσει μία αξιόλογη συγκομιδή στην διατροφική αξία της κοινωνίας. Ένας καλός γονιός δεν εκβιάζει το δικαίωμα του παιδιού να είναι παιδί, αλλά προβάλει κάθε αξία αυτού ώστε να αποτελέσει ένα αξιόλογο μέλος μέσα στην κοινωνία.
Στη ζωή είμαστε σαν δύο συνταξιδιώτες σε ένα καράβι, για να πλεύσει αυτό το καράβι χρειάζονται και οι δύο, διαφορετικά θα υπάρχουν ανεξέλεγκτες φουρτούνες σε όλη την διάρκεια της πλεύσης και το πλήρωμα θα είναι πάντοτε αρνητικό, τότε το λιμάνι όλο και θα ξεμακραίνει.
Ευχαριστούμε την ψυχολόγο Λοράνδου Α. Αριάδνη
