Μαρία Κορωνέλλου: “Αν ο καρκίνος λατρεύει τον φόβο, να θυμάστε ότι η αγάπη τον εξουδετερώνει!”

Παρ’ ότι η “παγκόσμια ημέρα” για όσους δίνουν τη μάχη με τον καρκίνο ή τον νίκησαν, έχει περάσει από τις αρχές του καλοκαιριού, εμείς θεωρούμε ότι το θέμα “επάρατη νόσος” είναι κάθε ημέρα όλο και περισσότερο επίκαιρο. Ο καρκίνος αποτελεί έναν από τους βασικότερους λόγους θανάτου, τον δεύτερο μετά τις καρδιαγγειακές νόσους  στις αναπτυγμένες χώρες. Όμως, όχι μόνο δεν αξίζει πλέον τον τίτλο της «επάρατης νόσου», αλλά σε λίγα χρόνια πιθανόν να αντιμετωπίζεται ως ένα απλό χρόνιο νόσημα. Από τις 200 μορφές καρκίνου που υπάρχουν μέχρι τώρα, τα πιο «κραυγαλέα» παραδείγματα προόδου είναι αυτά της λευχαιμίας, του καρκίνου του μαστού και του καρκίνου των όρχεων. Γνωρίζοντας ότι 2 στους 3 ανθρώπους με καρκίνο βγαίνουν τελικά νικητές, δε θα μπορούσαμε να μη σας παρουσιάσουμε ένα τρανό παράδειγμα αυτού του “ποσοστού ζωής”, την αντιπρόεδρο του συλλόγου γυναικών Γλυφάδας “Μαζί για τη ζωή”  Μαρία Κορωνέλλου, η οποία στέλνει σε όλες τις γυναίκες  το δικό της μήνυμα αισιοδοξίας.

Ζητήσαμε από τη Μαρία Κορωνέλλου λοιπόν, αντιπρόεδρο του συλλόγου γυναικών Γλυφάδας “Μαζί για τη ζωή”, η οποία ήρθε αντιμέτωπη με τον καρκίνο του μαστού σε μικρή ηλικία, να μάς πει εάν υπάρχει κάτι πιο δυνατό από τον καρκίνο και από πού αντλεί όλη αυτή τη δύναμη, την αισιοδοξία, τη λάμψη, το κουράγιο, τη φλόγα και το πείσμα για τη ζωή και εμείς με πολύ σεβασμό και θαυμασμό, το μοιραζόμαστε μαζί σας. Φυσικά μάς απάντησε:  “Αγάπη μόνο”!

«Σύμφωνα με την ιστολογική που βλέπω αλλά και τα ιατρικά πρωτόκολλα, αν δεν είχες κάνει το 2013 τη διπλή μαστεκτομή, θα είχες το πολύ ένα χρόνο ζωής μαζί με τις θεραπείες. Ευτυχώς που αποφάσισες σωστά». Λόγια καθηλωτικά από έναν δεύτερο ογκολόγο που συμβουλεύτηκα για τη μέχρι τώρα πορεία μου στο κεφάλαιο καρκίνος. Συναισθήματα ανάμεικτα, όπως λύπη για τον ακρωτηριασμό μου και χαρά που είμαι ζωντανή.

Είμαι η Μαρία Κορωνέλλου, σύζυγος, μητέρα, νηπιαγωγός και γυναίκα όπως τόσες άλλες που θα συναντήσεις στο δρόμο, στα μαγαζιά και νόσησαν ή νοσούν ή θα νοσήσουν από καρκίνο του στήθους. Διαγνώστηκα με καρκίνο στο στήθος μετά από οξύ πόνο τον Απρίλιο του 2013, διπλός, επιθετικός κι απειλητικός για τη ζωή μου. Προτού νοσήσω έτρεμα στο άκουσμα της λέξης καρκίνος, έστρεφα αλλού το βλέμμα όταν αντίκριζα γυναίκες με τουρμπάνι λόγω της απώλειας μαλλιών. Μα πώς να μη φοβάσαι άλλωστε, όταν έχεις χάσει αγαπημένα πρόσωπα από αυτόν, όταν τον συνδέεις αναπόφευκτα με τον θάνατο.

Πόσο όμως διαφορετικά καλείσαι να τον αντιμετωπίσεις, όταν σου χτυπά την πόρτα. Αφού πέρασα τη φάση κλάματος και άρνησης, ξεκίνησα τη δική μου έρευνα, πήρα 3-4 ιατρικές γνώμες από διαφορετικούς ιατρούς και αποφάσισα να κάνω τη διπλή μαστεκτομή με άμεση αποκατάσταση ευτυχώς.

Ακολούθησαν 6 χημειοθεραπείες, 17 herceptin, 3 χειρουργεία αποκατάστασης με σιλικόνη και ορμονοθεραπεία για 5 χρόνια ακόμα. Αυτά από ιατρικής πλευράς, γιατί από προσωπικής, ξεκίνησα η ίδια τη δική μου αγωγή για να χάσω και το πρόσθετο βάρος των θεραπειών, εκγύμναση αλλά και αύξηση στις δόσεις του χαμόγελου και της θετικής ενέργειας, μιας και η καλή ψυχολογία είναι καθοριστικός παράγοντας στη μάχη με τον καρκίνο. Η Μαρία άλλαξε, δεν κρατάει τίποτα μέσα, θα τα πει έξω από τα δόντια, γιατί όσα πέρασε από το 2013 και μετά δε θα ξεχαστούν ποτέ. Τα δεύτερά μου γενέθλια τα γιορτάζω 2/7/2013 ημέρα του χειρουργείου μου. Ευχαριστώ την οικογένειά μου και τους λίγους καλούς φίλους που στάθηκαν από την πρώτη στιγμή κοντά μου, είναι βασικό να νιώθεις ότι σε αγαπούν γιατί και εκείνοι συμπάσχουν μαζί. Ο μάγος-καρκίνος, σού αποκαλύπτει την αληθινή ποιότητα των ανθρώπων που θεωρούσες “σωστούς”, είτε ήταν φίλοι, εργοδότες είτε συγγενείς.

«Πού βρήκες τόση δύναμη;», ήταν από τις πιο συχνές ερωτήσεις. Είχα πίστη στον Θεό και χάνοντας το στήθος μου, ανακάλυψα την αμαζόνα μέσα μου. Δούλεψα παρά τις βαριές θεραπείες στον τότε παιδικό σταθμό και πήγαινα στο σχολείο με την πιο ωραία περούκα, αφού είχα ξυρίσει το κεφάλι μου. Συμμετείχα σε θεατρικές παραστάσεις με την ομάδα ενηλίκων  του θεατρικού εργαστηρίου «Κιβωτός της Τέχνης» της Μ. Κίτρας. Η ζωή μου δεν σταμάτησε, έγινε πιο δημιουργική και ποιοτική. Ζω για το παρόν, δεν χάνω τις στιγμές. Λένε πως όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια, φρόντισε να κάνεις την πιο καλή λεμονάδα.

Η δική μου λεμονάδα έχει τα εξής συστατικά: Α) ένα χαρτί αναπηρίας που μού δίνει τη δυνατότητα τον Σεπτέμβρη να είμαι ξανά φοιτήτρια χωρίς πανελλαδικές στο Παιδαγωγικό δασκάλων ή στο θεατρικών σπουδών. Β) μια αναπηρική σύνταξη βραχεία ως αντίτιμο της ψυχικής ταλαιπωρίας των περσινών εργοδοτών.

 Γ) … και το σημαντικότερο, τη συμμετοχή μου ως αντιπρόεδρο του συλλόγου γυναικών Γλυφάδας με καρκίνο μαστού «Μαζί για τη ζωή». Δίνουμε θάρρος στις γυναίκες ενάντια στη μάχη με τον καρκίνο, δεν τον θεωρούμε επάρατη νόσο, συνεργαζόμαστε με νοσοκομεία και δίνουμε δωρεάν μαστογραφίες και τεστ παπ σε ανασφάλιστες γυναίκες. Διοργανώνουμε εκδηλώσεις για την οικονομική στήριξη  γυναικών με καρκίνο του μαστού. Με την πρόεδρο Σάσα Πατεράκη, την Ευγενία Δουβή, τη Ρόη Τσακώζη, τη Δήμητρα Μπαλτούνα και πολλούς άλλους εθελοντές έχουμε δώσει την ψυχή μας για αυτόν τον σύλλογο. Κορίτσια συνεχίστε έτσι, είστε υπέροχες και σας αγαπώ. Ένας από τους στόχους μας είναι από το φθινόπωρο με τη βοήθεια του δήμου και του δημάρχου μας κ. Παπανικολάου να προσφέρουμε μία με δύο φορές την εβδομάδα δωρεάν εκγύμναση σε γυναίκες με καρκίνο του μαστού. Σε αυτό θα βοηθήσουν εθελοντικά οι εξωτερικοί συνεργάτες και γυμναστές μας, Νίκος Μενδρινός και Κώστας Μιλμπάνης.

Την περιπέτειά μου με τον καρκίνο και τις χημειοθεραπείες δεν τις είδα ως εχθρό, αλλά ως μια δοκιμασία που βγήκα διαφορετική και πιο δυνατή. Σε αυτό με βοήθησε ψυχολογικά κι ανθρώπινα ο ιδρυτής του “be strong” Παναγιώτης Μιχαήλ, τον ευχαριστώ πολύ που με ενέπνευσε να ασχοληθώ κι εγώ και να προσφέρω σε ανθρώπους που δοκιμάζονται από τον καρκίνο.

Αισιοδοξία, άφθονο χαμόγελο, θετική σκέψη, σωστή διατροφή, εκγύμναση και πρόληψη αν μπουν στη ζωή μας ίσως κρατήσουν μακριά τον καρκίνο. Μα κι αν έρθει στο δρόμο μας, με τα ίδια όπλα συν την ιατρική βοήθεια και την αγάπη των ανθρώπων που θα μας σταθούν, θα τον κερδίσουμε. Αν ο καρκίνος λατρεύει το φόβο, να θυμάστε ότι η αγάπη τον εξουδετερώνει.»

Και αφού μας καθήλωσε με την αφήγηση/περιγραφή/κατάθεση ψυχής και ζωής, οφείλουμε να την ευχαριστήσουμε και πάλι, όχι μόνο γιατί μας την εμπιστεύτηκε, αλλά και για τα μαθήματα ζωής που παρέδωσε σε όλους μας…

Εμείς, ένα έχουμε να πούμε:

Μαρία, σε ευχαριστούμε για όλη την αισιοδοξία που μας στέλνεις με το φωτεινό χαμόγελό σου!

follow Γλυφάδα metropolitans on twitter