ΜΑΙΡΗ ΠΑΝΑΓΑΚΟΥ: Κέικ με σταφίδες και αμύγδαλα
|| ΚΑΘΕ ΠΕΜΠΤΗ ||
Εύκολες, νόστιμες και οικονομικές συνταγές που θα αναδείξουν την αγάπη και το μεράκι σας για τους δικούς σας ανθρώπους!
Υλικά για 1 μεγάλη φόρμα
150 γρ σταφίδα
100 γρ αμύγδαλα, ασπρισμένα, ελαφρά καβουρντισμένα
250 γρ βούτυρο
1 1/2 ποτήρι ζάχαρη
4 αυγά
1 γιαούρτι 2%
χυμό από 1 πορτοκάλι
ξύσμα από 1 μέτριο λεμόνι, 1 μανταρίνι και 1 πορτοκάλι
ελάχιστο αλάτι, 1κ γλ σμυρνιό, 1κ γλ μαχλέπι
500 γρ αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
ζάχαρη άχνη για γαρνίρισμα
Τρόπος παρασκευής
-
Βάζουμε σε μπολάκι με χλιαρό νερό, την σταφίδα να φουσκώσει. Αν θέλουμε, προσθέτουμε 1 κ σ από κάποιο λικέρ της αρεσκείας μας.
Ξεφλουδίζουμε και καβουρντίζουμε ελαφρά τα αμύγδαλα. Τα κοπανίζουμε καλά. Βουτυρώνουμε και αλευρώνουμε μια μεγάλη φόρμα κέϊκ και την πασπαλίζουμε με τα τριμμένα αμύγδαλα. Την αφήνουμε κατά μέρος.
-
Χτυπάμε στο μίξερ το βούτυρο με τη ζάχαρη, μέχρι να αφρατέψει καλά. Ρίχνουμε ένα ένα τα αυγά και το γιαούρτι, συνεχίζοντας το χτύπημα.
Ρίχνουμε σε ποτήρι τον χυμό του φρέσκου πορτοκαλιού και ανακατεύουμε τα ξύσματα. Τα προσθέτουμε στο μπολ και χαμηλώνουμε την ταχύτητα. Σουρώνουμε τις σταφίδες και τις ρίχνουμε μέσα.
-
Κοσκινίζουμε το αλεύρι με το αλάτι, το σμυρνιό και το μαχλέπι και τα προσθέτουμε κουταλιά κουταλιά στο μπολ. Προθερμαίνουμε τον αερόθερμο φούρνο στους 160ο.
-
Ρίχνουμε το κέικ στην πασπαλισμένη με αμύγδαλο φόρμα και ψήνουμε για 1 ώρα και 10′. Βγάζουμε το κέικ και το αφήνουμε για 10′, πάνω σε σχάρα να κρυώσει.
-
Για να ξεκολλήσει από τα τοιχώματα, πιάνουμε τη φόρμα από τα πλαϊνά, με τις παλάμες μας και χτυπάμε την βάση της, στον πάγκο της κουζίνας μέχρι να δούμε να “αναπηδά” το κέικ μέσα στη φόρμα. Θα βγούν περί τα 12-14 μεγάλα κομμάτια.
Σερβίρουμε το κέικ σε στρογγυλή πιατέλα, το πασπαλίζουμε με μπόλικη ζάχαρη άχνη και το κόβουμε σε κομμάτια. Συνοδεύουμε τον καφέ ή το τσάϊ μας και είναι ένα υγιεινό κολατσιό για μικρούς και μεγάλους.
Κόστος: 8
ΚΑΛΗ σας ΟΡΕΞΗ!
Ευχαριστούμε την chef Μαίρη Παναγάκου, για αυτή την υπέροχη συνταγή.
Μ.Π.: Η αγάπη μου για την λαϊκή παράδοση, την παραδοσιακή μαγειρική και τα βοτάνια, με βοήθησαν να συλλέξω τον πλούτο της Ελληνικής παράδοσης που χάνεται και με μεράκι να την καταγράψω και να την παραδώσω στις επόμενες γενηές, πιστεύοντας ότι “είμαστε υποχρεωμένοι όπως τα πήραμε από τους προγόνους μας να τα παραδώσουμε στους απογόνους μας”, έτσι ώστε οι Ελληνικές ρίζες μας να μην έχουν τον φόβο να ξερριζωθούν από τον ανεμοστρόβιλο της παγκοσμιοποίησης.
