H chef για σήμερα προτείνει μια πεντανόστιμη συνταγή που θα αρέσει σε όλους, μικρούς και μεγάλους!

Υλικά για 4-6 άτομα

2 κιλά μοσχάρι από σπάλα, σε μερίδες

1/2 φλ τσ ελαιόλαδο

2 κ σ αλεύρι

1 λίτρο κόκκινο ξηρό κρασί

1 ματσάκι μυρωδικά από φασκόμηλο, δεντρολίβανο,

 μαιντανό και θυμάρι

1/2 λίτρο ζωμό βοδινού

1 κρεμμύδι ξερό

1 καρότο, 1 κλωνάρι σέλερυ

2 φύλλα δάφνη, 1/2 κ γλ μοσχοκάρυδο,

1 μικρό μπαστουνάκι κανέλλα, 2-3 γαρυφαλλάκια

αλάτι, πιπέρι

 

Τρόπος παρασκευής

  1. Σε βαθειά κατσαρόλα, ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο. Αλευρώνουμε το κρέας, το σοτάρουμε μέχρι να ροδοκοκκινίσει και σβήνουμε με το κρασί.

Δένουμε τα μυρωδικά σε ματσάκι και τα μπαχάρια δεμένα σε τούλι. Τα ρίχνουμε στην κατσαρόλα, μαζί με τα λαχανικά.

  1. Ρίχνουμε τον ζωμό βοδινού, σκεπάζουμε την κατσαρόλα και σιγοβράζουμε, μέχρι να σωθούν οι χυμοί του στο μισό. Αν η κατσαρόλα μας

μπαίνει στο φούρνο, την μεταφέρουμε, αλλιώς, αλλάζουμε σκεύος. Αφαιρούμε τα μυρωδικά και τα μπαχάρια, αλατοπιπερώνουμε και ψήνουμε το κρέας σκεπασμένο, στους 160ο για 2 1/2 ώρες.

  1. Για να βεβαιωθούμε ότι το κρέας εχει ψηθεί, το τρυπάμε με πιρούνι. Αν βγεί καθαρό, τότε το κρέας είναι ψημένο μέχρι μέσα. Αν όχι, το

αφήνουμε για λίγη ώρα ακόμα.

Σερβίρουμε το μοσχάρι με τη σαλτσούλα του και το συνοδεύουμε με πατάτες ψητές ή τηγανητές, πουρέ ή άσπρο ρύζι και  …απολαμβάνουμε!


Κόστος: 20 ευρώ


ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΟΡΕΞΗ!

 

GLYFADA METROPOLITANSΕυχαριστούμε την chef Μαίρη Παναγάκου, για την ενημέρωση.

Η Μαίρη Παναγάκου ασχολείται με τον τουρισμό και την εστίαση από το 1981 και έχει δημιουργήσει την δική της ολοκληρωμένη ξενοδοχειακή μονάδα στον υπέροχο Κότρωνα της Μάνης το “Kotronas Bay Bungalows”.


Μ.Π.: Η αγάπη μου για την λαϊκή παράδοση, την παραδοσιακή μαγειρική και τα βοτάνια, με βοήθησαν να συλλέξω τον πλούτο της Ελληνικής παράδοσης που χάνεται και με μεράκι να την καταγράψω και να την παραδώσω στις επόμενες γενηές, πιστεύοντας ότι “είμαστε υποχρεωμένοι όπως τα πήραμε από τους προγόνους μας να τα παραδώσουμε στους απογόνους μας”, έτσι ώστε οι Ελληνικές ρίζες μας να μην έχουν τον φόβο να ξερριζωθούν από τον ανεμοστρόβιλο της παγκοσμιοποίησης.