Πατρότητα: Δυνατός κρίκος ο μπαμπάς για την εξέλιξη του παιδιού
Μάς ενημερώνει η ψυχολόγος Αριάδνη Α. Λοράνδου
Η πατρότητα τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει ριζικά. Πάντοτε, ο ρόλος του πατέρα ήταν σημαντικός, όμως τα στερεότυπα τον καθιστούσαν δεύτερο και πολλές φορές μη χρήσιμο. Θεωρείτο ένας «παίχτης πάγκου» και ένας « δεύτερος γονέας σειράς». Πλέον, οι μπαμπάδες περνάνε περισσότερες ώρες με τα παιδιά τους, κάποιοι μεγαλώνουν μόνοι τα παιδιά τους, αναλαμβάνουν ενεργό ρόλο εντός του σπιτιού.
Οι μπαμπάδες ανταποκρίνονται στα παιδιά τους με τον ίδιο τρόπο όπως και οι μαμάδες και τα εμπνέουν με μοναδικούς τρόπους. Μπορούν και προκαλούν τις δυνατότητες των παιδιών τους τόσο συναισθηματικά όσο και γνωστικά, προετοιμάζοντας τα, για την κοινωνία.
Την ώρα του παιχνιδιού, δημιουργούν μια ενεργή ατμόσφαιρα με τα παιδιά τους. Τα σηκώνουν, πέφτουν στο πάτωμα, κυνηγούν. Όσο για τα συμβατικά παιχνίδια (π.χ. επιτραπέζια), οι μπαμπάδες γίνονται επινοητικοί ενσωματώνοντας νέους τρόπους παιχνιδιού όπου το παιδί ενθουσιάζεται και κατ’ επέκταση οξύνει την φαντασία, σκέψη, αποτελεσματικότητα του.
Όσον αφορά τις φυσικές προκλήσεις, οι μπαμπάδες πραγματικά ενθαρρύνουν τα παιδιά τους ώστε να εμπλακούν σε αυτές και να ανακαλύψουν δυναμικές ή αδυναμίες τους. Είναι ένας τρόπος όπου προετοιμάζει το παιδί για τις προκλήσεις της ζωής.
Το παιδί του οποίου ο μπαμπάς είναι ενεργός, γίνεται πιο κοινωνικό, πιο βέβαιο για τον εαυτό του, έχει αυτοέλεγχο και είναι λιγότερο πιθανό να αναπτύξει ακραίες συμπεριφορές κατά την εφηβεία.
Είναι κατανοητό πως η δυναμική μιας οικογένειας βασίζεται στον ενεργό ρόλο και των δύο γονέων. Είναι κατανοητό, ότι ο ρόλος της μαμάς είναι αδιαμφισβήτητος, όμως είναι κατανοητό ότι και ο ρόλος του μπαμπά αποτελεί έναν δυνατό κρίκο στην εξέλιξη του παιδιού. Δεν τίθεται θέμα «πρώτου» και «δεύτερου» γονέα. Ο πάγκος της οικογένειας είναι χρήσιμος για να ξαποστάσει κάποιος και όχι να κάθεται κάθε ικανός και χρήσιμος παίχτης!
Ευχαριστούμε την κ. Λοράνδου για τις πληροφορίες.
