Δ.Τ.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, η 8η Μαρτίου, θα πρέπει να είναι σημείο αναφοράς για περισυλλογή, σκέψη, αναδρομή της διαδρομής μας, ως γυναίκες αλλά και ως μητέρες, και του ρόλου μας, διαχρονικά, ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή της κατάλυσης όλων των εργασιακών κεκτημένων για τους συνανθρώπους μας

 

Δεν είναι γιορτή είναι υπενθύμιση

Η πρώτη, στις 8 Μαρτίου 1857, όταν οι εργαζόμενες στις βιοτεχνίες ενδυμάτων της Ν.Υόρκης, λευκοντυμένες, διοργάνωσαν μεγάλη πορεία και πικετοφορία, απαιτώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας, ωράριο 10 ωρών (από τις 16), φωτεινές και υγιεινές αίθουσες εργασίας, κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων, άρση της ανισοτιμίας ανδρών και γυναικών, μεροκάματα ίσα με των κλωστοϋφαντουργών και των ραφτών. Η διαδήλωση αυτή χτυπήθηκε άγρια και βάφτηκε στο αίμα..

Από εκεί και πέρα και μέχρι σήμερα ας αναλογιστούμε αν έχουν κάποια σχέση οι αγώνες, οι φυλακίσεις ,η διαπόμπευση, το αίμα που χύθηκε, με τα σημερινά ξεφαντώματα και τα τσιφτετέλια στους ήχους του «είμαι γυναίκα του κεφιού …»ή του ‘’θέλω τα ώπα μου και τα χαστούκια μου’’ και άλλων παρόμοιων ασμάτων για τα οποία διαπληκτίστηκα κάποτε με έναν επιστήμονα.Δεν είμαστε εναντίον αυτής της διασκέδασης αλλά προέχει η μνήμη της ημέρας και το δικό μας βιοτικό επίπεδο.

Η προσοχή μας είναι να συνδράμουμε με την ευαισθησία και την βιωματική γνώση  στην καλυτέρευση των συνθηκών της ζωής μας .Γιατί αυτό που βλέπουμε και σήμερα ακόμα που δοκιμαζόμαστε σκληρά, γυναίκες που αναλαμβάνουν εξουσία, να αποφασίζουν ή να συναποφασίζουν  με τους άνδρες και να ψηφίζουν απάνθρωπα μέτρα που καταλύουν όλα όσα με αγώνα και αίμα εκείνες οι ηρωικές γυναίκες κατάφεραν. Αναρωτιέμαι πόσο άραγε η κατάκτηση εξουσίας αντί να εκδηλωθεί ως μέσο αντιμετώπισης και εξάλειψης ανισοτήτων και καταπίεσης συνέβαλε στην αλλοτρίωση.

Σήμερα ζούμε σε μία σύγχρονη κοινωνία και πολιτική που κατοχύρωσε τυπικά την ισοτιμία της γυναίκας αλλά όρθωσε νέους φραγμούς στις κοινωνικές σχέσεις, στην εργασία και τη μόρφωση.

Το κυρίαρχο πρότυπο το οποίο προβάλλεται είναι το τρίπτυχο ‘’ανόητη – όμορφη – νοικοκυρά ‘’που ζει στη σκιά του επιτυχημένου άνδρα. Διχάζεται ανάμεσα στην κοινωνική ανάγκη – ατομική επιθυμία από τη μία πλευρά και την ισοπεδωτική καταπίεση από την άλλη.

Εμείς λέμε ‘’ούτε αδιέξοδος αγώνας ενάντια στο άλλο φύλο ούτε αδιέξοδη ουτοπία για βελτίωση της γυναικείας θέσης στο πλαίσιο μιας υπάρχουσας κόλασης’’.

Το κυρίαρχο που εμείς πρέπει να επιδιώκουμε είναι ο συνεχής αγώνας για την θέση μας και τα δικαιώματα μας.

Ισότητα για τις γυναίκες σημαίνει πρόοδος σε όλους.

Να βάλουμε τέλος στην ατιμωρησία για την Βία κατά των γυναικών και κοριτσιών.

Έχουμε την ικανότητα και όλες μαζί μπορούμε.

 

Χρόνια μας πολλά

Για το Διοικητικό Συμβούλιο

Η Πρόεδρος

Λένα Μαυρακάκη