Περισκόπιο στη Γλυφάδα, στην Ελλάδα, στον Κόσμο!
Μάς ενημερώνει, ο Σταμάτης Σκαμπαρδώνης
Χριστούγεννα στη σκιά της «Ο»
Στην αρχή του νέου χρόνου η παραλλαγή «Ο» θα έχει κυριαρχήσει στη Γαλλία, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό Ζαν Καστέξ, που έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου, τονίζοντας ότι το νέο στέλεχος εξαπλώνεται με ταχύτητα αστραπής. Ανάλογη είναι η ανησυχία σε όλη την Ευρώπη, όπου οι κυβερνήσεις ανακοινώνουν νέα περιοριστικά μέτρα και αυξάνονται οι φωνές που μιλούν για την ανάγκη αυστηροποίησής τους. Στην Ευρώπη από την αρχή της πανδημίας έχουν πεθάνει λόγω της Covid-19 1,5 εκατ. άνθρωποι, ενώ τα επιβεβαιωμένα κρούσματα έχουν ξεπεράσει τα 89 εκατομμύρια. Στη Γαλλία την Παρασκευή ανακοινώθηκαν ταξιδιωτικοί περιορισμοί για όσους εισέρχονται στη χώρα από τη Βρετανία, όπου χθες καταγράφηκαν 15.000 μολύνσεις μόνο της παραλλαγής Όμικρον, προκαλώντας τεράστιες ουρές στα τελωνεία και στην υπόγεια σήραγγα της Μάγχης, από όσους ήθελαν να επιστρέψουν στη Γαλλία πριν τεθούν σε ισχύ τα μέτρα. Στη Γερμανία, ο υπουργός Υγείας Καρλ Λάουτερμπαχ δήλωσε ότι η χώρα πρέπει να προετοιμαστεί «για μια πρόκληση που δεν έχουμε δει παρόμοιά της», ενώ με εισήγηση της Υγειονομικής Επιτροπής οι Γαλλία, Νορβηγία και Δανία – η οποία περνάει σε μίνι lockdown- χαρακτηρίστηκαν περιοχές υψηλού κινδύνου λόγω της έξαρσης των κρουσμάτων από τη νέα παραλλαγή.
Για τους αλαζόνες της «αναγνωρισιμότητας»
«Ερμηνεύεται η άθλια πράξη του άθλιου αυτού ανθρώπου, που ονομάζεται Στάθης Παναγιωτόπουλος και συμμετείχε ως προχθές στην εκπομπή «Ράδιο αρβύλα», με ηθικούς, ανθρωπιστικούς λόγους; Όχι βέβαια. Μπορεί όμως να ερμηνευτεί αν κάποιος έχει καταλάβει τι συμβαίνει με όλους αυτούς τους ανθρώπους του θεάματος, που αποκτούν δημόσια εικόνα επειδή απλά γίνονται «αναγνωρίσιμοι» από το πόπολο και το εκμεταλλεύονται με κάθε [ιταμό] τρόπο. Αίφνης θεωρούν ότι είναι κάτι ξεχωριστό, ότι έχουν περισσότερα δικαιώματα από τους άλλους κοινούς θνητούς, ότι έχουν περισσότερη εξουσία, ότι μπορούν να πράξουν οτιδήποτε ατιμώρητα [διότι ποιος θα τολμήσει να τα βάλει με έναν άνθρωπο του θεάματος, που έχει διασυνδέσεις και είναι γνωστός, που έχει «δύναμη» και τα μέσα να τον διαλύσει σε μια αντιπαράθεση;]. Δεν λέω ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν διαστροφικές τάσεις, προς θεού· λέω ότι μετατρέπονται, μετά την «αναγνώρισή» τους, σε αλαζόνες και εκμεταλλεύονται την ευπιστία και λατρεία μεγάλου μέρους του τηλεοπτικού κοινού –αυτή η εκμετάλλευση είναι προϊόν απώλειας της δημοκρατικής συνείδησης, ας μη γελιόμαστε. Αυτός ο άνθρωπος, λοιπόν, και η παρέα του έβγαιναν στο γυαλί καυτηριάζοντας υποτίθεται τα καθιερωμένα και στηλιτεύοντας ρατσισμούς, σεξισμούς και όλα τα κακά της μοίρας μας [τα κακώς κείμενα λόγω κυρίως της αδράνειάς μας, της νέας κοινωνικής πραγματικότητας]. Οι άλλοι τρεις ισχυρίζονται ότι δεν γνώριζαν τίποτα. Τους πιστεύουμε. Απολύτως. Δεν υπάρχει άλλωστε συλλογική ευθύνη…» (Πηγή: Εφ. Συν Γιώργος Σταματόπουλος)
Τείχος καλλιτεχνών υπέρ του Μοχάμαντ Αμπντί
Ο Μοχάμαντ Αμπντί, καταδικάστηκε σε 142 χρόνια κάθειρξη ως διακινητής, επειδή λίγες ημέρες πριν εκπνεύσει το 2020, πήρε το τιμόνι βάρκας που βυθιζόταν και έσωσε 32 άτομα. Όμως ο 28χρονος Μοχάμαντ δεν είχε πληρωθεί για το ταξίδι. Αντίθετα, είχε καταβάλει βαρύ αντίτιμο για μια θέση στη βάρκα που αντί να τους οδηγήσει σε μία καλύτερη ζωή, κόντεψε να τους τη στερήσει. Για τον νόμο όμως η πράξη αυτή τιμωρείται. Και μάλιστα αυστηρά. Το θέμα που ανέδειξαν οι New York Times, ευαισθητοποίησε διεθνείς οργανισμούς και ευρωβουλευτές από τα κόμματα των Σοσιαλιστών, της Αριστεράς και των Πρασίνων με αποτέλεσμα να παρθεί η πρωτοβουλία της συλλογής υπογραφών με αίτημα μια δίκαιη δίκη για τον Μοχάμαντ, στο πρόσωπο του οποίου συμβολοποιείται το γεγονός ότι το προσφυγικό δράμα δεν έχει τέλος, για τους ανθρώπους που φτάνουν στο κατώφλι της Ευρώπης για να διεκδικήσουν το δικαίωμα στη ζωή. Ως πολίτες, ως άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, δεν μπορούμε να σιωπήσουμε απέναντι σε οποιονδήποτε νόμο, οποιαδήποτε πολιτική, έχει σαν αποτέλεσμα την εξόντωση ανθρώπων που το μόνο που ζητούν, είναι να ασκήσουν το νόμιμο δικαίωμα να αιτηθούν άσυλο. Το μόνο που ζητούν είναι μια δεύτερη ευκαιρία ζωής. Αντ’ αυτού, βάφουν με το αίμα τους τη Μεσόγειο ή βρίσκονται αντιμέτωποι με εξοντωτικές ποινές. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα, έχουν θρηνήσει τους οικείους τους σε ναυάγια όπως o N. από το Αφγανιστάν που έχασε το παιδί του σε ναυάγιο έξω από τη Λέσβο και σήμερα απειλείται με 240 χρόνια φυλάκισης!
Σπύρος Στάβερης
Ο Σπύρος Στάβερης είναι ένας από τους κορυφαίους Έλληνες φωτογράφους. Η δημιουργική του περιέργεια οδήγησε τον φακό του σε όλες σχεδόν τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής της Αθήνας από τη δεκαετία του ’70 που ήρθε από τη Γαλλία, έως σήμερα. Στο περιθώριο, αλλά και το lifestyle της κοσμικής ζωής της πόλης. Στους τόπους δουλειάς μιας περιθωριοποιημένης εργατικής τάξης, αλλά και στις προσδοκίες των μεσαίων στρωμάτων για κοινωνική ανέλιξη. «Αν μείνει κάτι από τις φωτογραφίες μου, θα ήθελα να είναι αυτό το μωσαϊκό της ζωής της Αθήνας» μου είπε με όλη τη σεμνότητα και την τρυφερότητα που χαρακτηρίζουν το βλέμμα του, φωτογραφικό και μη. «Συναντιόμασταν κάθε Κυριακή με τον Δημήτρη Κεχρή και τον Παύλο Φυσάκη. Βάζαμε τις φωτογραφίες στη σειρά, τις ανακατεύαμε και δημιουργήθηκε ένας κορμός τελικά. Στις αντιλήψεις είμαστε κοντά οι τρεις μας, έτσι δεν υπήρξαν διαφωνίες. Μπορεί να μην έχουμε κοινό φωτογραφικό βλέμμα αλλά έχουμε κοινό τρόπο να βλέπουμε συνολικά τα πράγματα… το τι συμβαίνει στην κοινωνία, ποια είναι η θέση μας απέναντι σε αυτήν. Τα παιδιά ήξεραν τις φωτογραφίες μου οπότε ήξεραν τι υλικό υπάρχει για ένα πανόραμα έργου τελευταίων δύο δεκαετιών». (Πηγή:TVX, Φωτεινή Λαμπρίδη)
Ευχαριστούμε τον κ. Σκαμπαρδώνη για τις πληροφορίες.
follow Γλυφάδα metropolitans on twitter