Πρόληψη αυχενικού συνδρόμου μέσω των αναπνευστικών μυών
|| Κάθε Τρίτη ||
Σήμερα στο Γλυφάδα metropolitans, μάς ενημερώνει ο φυσιοθεραπευτής Λάμπρος Αθανασόπουλος (Πτυχιούχος φυσιοθεραπευτής του Πανεπιστημίου της Ρώμης με εξειδίκευση στην μέθοδο Ορθοστατικής Mezieres).
Οι αναπνευστικές ασκήσεις εκτελούνται παράλληλα με την φυσικοθεραπεία χρησιμοποιώντας ειδικές ασκήσεις αναπνοής που επιτρέπει βαθιές και πιο γρήγορες αναπνοές.
O πόνος στον αυχένα μέχρι στιγμής έχει θεωρηθεί ως μυοσκελετική παθολογική κατάσταση. Αν και είναι κατά κύριο λόγο ένα πρόβλημα του νευρο-μυοσκελετικού συστήματος η στενή ανατομική σύνδεση της αυχενικής με τη θωρακική μοίρα της σπονδυλικής στήλης οδηγεί στην διαπίστωση ότι ο πόνος στον αυχένα δημιουργεί αλλαγές σε αυτές τις περιοχές με αντίκτυπο στην αναπνευστική λειτουργία. Η μυϊκή δύναμη, η στάση κεφαλής και η ιδιοδεκτικότητα επηρεάζονται σε αυτούς τους ασθενείς ενώ ψυχολογικές καταστάσεις όπως άγχος, κατάθλιψη, κινησιοφοβία οδηγούν σε αποφυγή των κινήσεων συμβάλλοντας σε δυσλειτουργία των αυχενικών μυών και μεταβολές στη μηχανική του θωρακικού κλωβού. Η ένταση του πόνου σχετίζεται με τη δύναμη των αναπνευστικών μυών ενώ η δύναμη των αυχενικών μυών αποτελεί σημαντικό προγνωστικό παράγοντα αδυναμίας της αναπνευστικής λειτουργίας. Όλοι αυτοί οι παράμετροι έχουν τη δική τους συμβολή στην ανάπτυξη αναπνευστικής δυσλειτουργίας.
Ο πόνος στον αυχένα εμφανίζεται όταν η κεφαλή είναι μπροστά από το οριζόντιο επίπεδο εισχωρώντας στο κέντρο βάρους σώματος. Η στάση αυτή συνδέεται σε μεγάλο βαθμό με αδυναμία των καμπτήρων μυών του αυχένα, βράχυνση των μυών που βρίσκονται ακριβώς κάτω από το ινιακό οστό, παίζοντας ρόλο στην ιδιοδεκτικότητα, και με μη φυσιολογική λειτουργία των στερνοκλειδομαστοειδών και σκαληνών μυών. Οι στερνοκλειδομαστοειδείς μύες και οι καμπτήρες του αυχένα παίζουν ρόλο στη στάση του και λειτουργούν ως βοηθητικοί εισπνευστικοί μύες. Κατά την εισπνοή επιδρούν στο θωρακικό τοίχωμα επηρεάζοντας την αναπνοή με μετατόπιση του κρανίου. Με αυτό τον τρόπο συνδέονται τόσο με την λειτουργική κίνηση του αυχένα όσο και με την αναπνοή.
Η αναπνευστική άσκηση παρακινεί τον ασκούμενο να αναπνεύσει τόσο δυνατά και βαθιά κινητοποιώντας το σύνολο του θωρακικού κλωβού και του διαφράγματος. Αυτό το φαινόμενο κινητοποίησης του κλωβού με αναπνευστική φυσικοθεραπεία ενέπνευσε τους φυσικοθεραπευτές να χρησιμοποιούν αυτή τη μέθοδο σε αρκετά άτομα με πόνο στον αυχένα έχοντας επιτυχία. Βελτιώθηκε σημαντικά η ζωτική χωρητικότητα, ο μέγιστος εκούσιος αερισμός οι μέγιστες αναπνευστικές πιέσεις, η ένταση του αυχενικού πόνου, η καθημερινή ζωή, η ανησυχία και η αποφυγή φόβου για εργασία. Οι μεταβολές του θωρακικού κλωβού έδειξαν βελτιώσεις στον κινητικό έλεγχο της αυχενικής και θωρακικής μοίρας αυξάνοντας την αντοχή των καμπτήρων μυών.
Το εύρος των κινήσεων του αυχένα αυξήθηκε λόγω της αύξησης της γωνίας που σχηματίζεται από τη γραμμή που συνδέει τον έβδομο αυχενικό σπόνδυλο με την χονδροειδής προβολή μπροστά από το εξωτερικό άνοιγμα του αυτιού και την οριζόντια γραμμή. Η μείωση του δείκτη δυσλειτουργίας του αυχένα σχετίζεται με την αύξηση της γωνίας αυτής. Η εξομάλυνση του τελικού παλιρροϊκού διοξειδίου του άνθρακα με την αναπνοή, μείωσε τον πόνο και βελτίωσε την λειτουργικότητα του αυχένα. Επίσης μειώθηκε ο υπεραερισμός που προκαλείται λόγω του άγχους και της κινησιοφοβίας, η υποκαπνία λόγω της αύξησης του μυϊκού τόνου και της νευρικής διέγερσης σε ασθενείς με χρόνιο πόνο αυχένα βελτιώνοντας τους πονοκεφάλους.
Επειδή όλα αυτά είναι αρκετά δύσκολα για όποιον δεν ανήκε στον χώρο, αυτό που μπορούμε να δηλώσουμε είναι ότι ένας έμπειρος Φυσιοθεραπευτής μπορεί να διδάξει στους ασθενείς μια και μοναδική άσκηση ώστε να γίνεται πρόληψη και θεραπεία στο αυχενικό σύνδρομο. Αυτή η άσκηση ανήκει στην μέθοδο Ορθοστατικής Mezieres (βλ.www.physiotherapy-center.gr) είναι πολύ εύκολη και μπορεί να την κάνει ο καθένας.
Η αναπνευστική ανεπάρκεια που παρατηρείται σε ασθενείς με χρόνιο πόνο στον αυχένα έχει σημαντικές κλινικές επιπτώσεις στη θεραπεία του. Η άσκηση των αναπνευστικών μυών αποτελεί μια εφικτή και αποτελεσματική μέθοδο αποκατάστασής του. Για τον λόγο αυτό θα πρέπει στην αξιολόγηση ασθενών με χρόνιο πόνο στον αυχένα να συμπεριλαμβάνεται και η αξιολόγηση της αναπνευστικής λειτουργίας. Αυτό θα συμβάλλει στον σχεδιασμό πιο κατάλληλων τεχνικών Κινησιοθεραπείας.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη θα πρέπει ο ασθενής να απαιτεί από τον Φυσιοθεραπευτή του την αντιμετώπιση της αιτίας του προβλήματος και όχι του συμπτώματος. (Αναλυτικά: Ας πούμε ότι ένας ασθενής προσέρχεται στον Φυσιοθεραπευτή μετά από υπόδειξη του θεράποντος ιατρού να εκτελέσει Φυσιοθεραπείες για μια περιαρθρίτιδα του Ώμου. Δηλ. μια φλεγμονή των τενόντων στον Ώμο που εμποδίζει με αρκετό πόνο πολλές φορές το σήκωμα του χεριού. Η κρατούσα άποψη είναι η εφαρμογή διάφορων μηχανημάτων {Laser, Υπερήχων κ.α.} για την αντιμετώπιση της φλεγμονής, καθώς και η χορήγηση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων. Δυστυχώς αν δεν ξέρουμε την αιτία που προκάλεσε την φλεγμονή πώς θα την αντιμετωπίσουμε;)
Εδώ βέβαια μπαίνει και το ερώτημα ποιός είναι ο κατάλληλος;
Δυστυχώς με την νοοτροπία που δημιουργήθηκε ότι η Φυσιοθεραπεία πρέπει να καλύπτεται από τον ΕΟΠΥΥ με ελάχιστες απολαβές για τους Φυσιοθεραπευτές, έχει περιέλθει σε ένα τέλμα η Φυσιοθεραπεία γιατί κανείς δεν ψάχνει για το καλύτερο. Αφού ο ασθενής θα βρει την ίδια αντιμετώπιση σε πολλά Φυσιοθεραπευτήρια τότε θα παραιτηθεί και θα είναι έρμαιο των φαρμάκων, που ουσιαστικά είναι σαν να κρύβουν τα σκουπίδια …κάτω από το χαλί για να μην φαίνονται.
Ευχαριστούμε τον κ. Αθανασόπουλο.
Click στο πράσινο κουμπί παρακάτω
και δείτε χρήσιμες συμβουλές και λύσεις
για τα προβλήματα υγείας που σας απασχολούν:
