Όλη η παραλία της Αττικής –όπως και όλης της Ελλάδος άλλως τε- τώρα το καλοκαίρι παρουσιάζει ένα γραφικότατο θέαμα: Χιλιάδες κορμιά, ξαπλωμένα στη ζεστή άμμο, παραδίδονται στα χάδια του ήλιου και των ανθρώπινων βλεμμάτων.
Ας γυρίσουμε λίγα χρόνια πριν. Τα δύο φύλα τα χωρίζει μια τεραστία απόσταση. Κι’ αυτή η απόσταση γίνεται ακόμη μεγαλύτερη στη θάλασσα. Στις ακτές της Αττικής κατεβαίνουν την Κυριακή, επιβαίνοντες κάρου, ομάδες από εκδρομείς.
Ξεκινούν το Σαββατόβραδο από την Αθήνα για να φθάσουν κατά τα ξημερώματα στη Γλυφάδα. Το πρόγραμμα της εκδρομής περιλαμβάνει φυσικά και το απαραίτητο μπάνιο.
Αλλά τι μυσταγωγία για την εκτέλεση του! Οι άνδρες της συντροφιάς παρακαλούνται να απέλθουν σε απόσταση, από την οποίαν οι λουόμενες γυναίκες δεν θα είναι απόλυτα ορατές δια… γυμνού οφθαλμού.
Η αποστολή αυτή όμως έχει συγχρόνως και άλλο σκοπό: Τη δημιουργία μιας γραμμής Μαζινό γύρω από το μέρος της παραλίας όπου θα πάρουν το μπάνιο τους τα θήλεα. Και αυτή η γραμμή Μαζινό θα φυλάσσεται με τέτοια άγρυπνη προσοχή, ώστε κανένας εχθρός να μην επιχειρήσει να τη διασπάσει για να προσεγγίσει το απαγορευμένο θέαμα.
Διπλοσκοποί διεσπείροντο στα γύρω επίκαιρα σημεία και μόλις αποτολμούσε την εμφάνιση του κανένας εχθρός στα σύνορα του παραδείσου, εκαλείτο να οπισθοχωρήσει επί ποινή ανασκολοπισμού.
-Απαγορεύεται, κύριος!
-Γιατί κάνουν μπάνιο οι γυναίκες.
-Καλά κι’ εγώ από πού θα περάσω;
-Να πας πίσω από το βουνό!
Όπερ και εγένετο!Αλλά τι θα έβλεπε ο καημένος; Οι λουόμενες την εποχή εκείνη γυναίκες, δεν παρέδιδαν καμία επιφάνεια γυμνή στα αδηφάγα βλέμματα των περιέργων. Φορούσαν κάτι μακριές πουκαμίσες, οι οποίες κάλυπταν τα πάντα. Τα μόνα εντελώς γυμνά ήσαν τα πόδια και τα χέρια, αφού και το κεφάλι ακόμη καλυπτόταν από σκούφια. Αυτή βέβαια ήταν η στολή των γυναικών του λαού.
Αλλά και το ένδυμα λουτρού των οπωσδήποτε κοσμικών δεν ήταν και πολύ διαφορετικό. Ένα μαγιό πολύπτυχο και τόσο μακρύ, ώστε κάλυπτε και τις κνήμες. Και το πολύπλοκο αυτό μαγιό κρατιόταν από διάφορες κορδέλες που τις δένανε στη πλάτη, στη μέση και στα πόδια. Θέαμα απελπιστικό. Το οποίον όμως και τότε απαγορευότανε αγρίως.
Και μήπως οι άνδρες που θα είχαν την τύχη να κρυφθούν πίσω από ένα πρόχωμα για να βλέπουν, μπορούσαν να έχουν την παρηγοριά ότι θα απελάμβαναν ένα ικανοποιητικό θέαμα μετά την έξοδο από τη θάλασσα; Ούτε αυτό συνέβαινε. Η ηλιοθεραπεία ήταν άγνωστη. Οι γυναίκες μόλις έπαιρναν το μπάνιο τους κι ‘έβγαιναν από το νερό, έσπευδαν να ντυθούν αμέσως για να μη τις μαυρίσει ο ήλιος!..
